آهنگساز و نوازنده کشورمان معتقد است: کرونا واقعیتی ناگوار برای دنیا بود اما این بیماری در کنار تمامی خسارات مالی و جانی بیشماری که برجای گذاشت تاثیری شگرف و غیر قابل انکار در روشنگری نسبت به باورهای خرافی داشت، در حقیقت کرونا را از زاویه دیگر باید روشنگری تمام عیار دانست.
سالی که گذشت بواسطه همه گیری ویروس کرونا تمام فعالیت‌های هنری از جمله اجراهای زنده و حتی آموزش موسیقی تحت تاثیر قرار گرفت و بسیاری از فعالیت‌ها لغو و تعطیل شد.
در میان این سکوت و رخوت حاکم بر عرصه موسیقی، هنرمندان فعالیت خود را به سوی فضای مجازی هدایت کردند تا بتوانند هر چند اندک از ضرر روحی و مالی این رویداد منحوس بکاهند و در این میان کم نبودند هنرمندانی که با برگزاری اجراهای آنلاین سعی در تلطیف فضای عمومی کردند.
اینک بعد از گذشت یکسال از آغاز همه‌گیری کرونا و در حالیکه هنوز بدرستی مشخص نیست سایه سیاه و بدشگون این میهمان ناخوانده تا چه زمان بر سر عالم باشد، هنرمندان موسیقی با تجربه یک سال درگیری مستقیم با این پدیده و تحمل خسارات بسیار آن از زاویه دیگری به دنیای امروز ما زیر سایه کرونا نگاه می کنند.
کیوان ساکت، نوازنده تار و سه تار و آهنگساز کشورمان در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی گفت: کرونا واقعیتی ناگوار برای دنیا بود و باعث شد ما در سوگ بسیاری از هنرمندان عزیزمان بنشینیم. اما این بیماری در کنار تمامی خسارات مالی و جانی بیشماری که برجای گذاشت تاثیری شگرف و غیر قابل انکار در روشنگری مردم ما نسبت به بسیاری از باورهای سنتی و خرافی داشت. در حقیقت کرونا را از زاویه دیگر باید روشنگری تمام عیار دانست که بر اهمیت علم و تخصص تاکید کرد.
وی افزود: در سال سیاه کرونا بسیاری از زمینه‌های کاری موسیقی بخاطر لغو اجراها و تعطیلی فعالیت ها تا مرز ورشکستگی رفتند و یا ورشکست شدند.
وی ادامه داد: در این مدت امکان حضور هنرجویان در کلاس های موسیقی آموزشگاه‌ها گرفته شد و از طرفی بسیاری از اساتید بواسطه کم برخورداری از تکنولوژی آموزش آنلاین امکان تدریس نداشتند و این هم نوع دیگری از خسارات ملی بود که کرونا به اهالی موسیقی زد.
ساکت در ادامه ضمن تاکید بر محاسن استفاده از امکان تدریس آنلاین موسیقی گفت: این روش با تمام محاسنی که دارد امکان حضور مستقیم هنرجو در کلاس و نشستن در کنار استاد را سلب کرده در حالیکه حضور شاگردان در کلاس ها و تبادل آموخته های خود با دیگر هنرجویان و هم نفسی با مدرس لطف و مزیتی دارد که آموزش آنلاین ندارد. اما شیوه آنلاین امکان برخورداری هنرجویان نقاط دوردست را از آموزش موسیقی به سادگی فراهم کرد.
وی در ادامه به تعطیلی کنسرت ها اشاره کرد و گفت: در سال گذشته با موج بی سابقه ای از لغو کنسرت ها و تعطیلی سالن های اجرای زنده بخاطر شرایط کرونایی مواجه بودیم. هرچند برای برگزاری اجراهای آنلاین تلاش بسیاری شد اما عدم برخورداری از زیرساخت های مناسب و کیفیت نامطلوب صدا باعث شد تا این رویداد را رویدادی نه چندان موفق بدانیم.
ساکت افزود: لطف اصلی کنسرت نزدیکی هنرمند با مخاطب است و در کنسرت‌های آنلاین انگار شما فیلم کنسرت را از آرشیو خود برداشته و در حال تماشای آن هستید. اما این اجرهای آنلاین باعث شد مردم از نقاط دوردست ایران بدون تحمل هزینه اضافی امکان تماشای یک اجرای موسیقی را داشته باشند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: جدای از خسارات مالی سنگین کرونا آنچه بیش از هر چیز دیگر سال سیاه کرونا را غم بارتر کرد کوچ ابدی بسیاری از عزیزان هموطن از هنرمندان گرامی و عزیزان کادر درمان و تمامی مردمی بود که اینک خانواده آنها در ماتم از دست دادن آنان سوگوارند.
نگاهی به زنگی نامه کیوان ساکت
او در ۱۴ تیرماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای فرهنگی در مشهد چشم به جهان گشود. از کودکی با تشویق مادر و پدر خویش به موسیقی و نقاشی پرداخت، در نقاشی شاگرد اساتیدی همچون اُستاد صادق‌پور، در طرّاحی، استاد پیراسته، در رنگ و روغن و آبرنگ نیز شاگرد استاد دوّلّو بود.
این هنرمند اوّلین درس‌های موسیقی را از دایی خویش منوچهر زمانیان در کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان فرا گرفت.
کیوان ساکت در سال ۱۳۷۵ گروه وزیری را تأسیس و آثار زیادی را با این گروه اجرا کرد. او در سال ۱۳۶۹ به دعوت پرویز مشکاتیان به عنوان تک‌نواز به گروه عارف دعوت شد و حاصل این همکاری آثاری است نظیر «افشاری مرکب»، «افق مهر»، «وطن من» با صدای ایرج بسطامی، و «مقام صبر» از ساخته‌های پرویز مشکاتیان با تکنوازی تار و سه‌تار کیوان ساکت و آواز علیرضا افتخاری.
از دیگر فعّالیت‌های کیوان ساکت می‌توان به کُنسرت‌های متعدد در داخل و خارج از ایران اشاره کرد. وی ارکستر بزرگ کیوان ساکت را با بیش از ۶۰ نوازنده و خواننده تأسیس کرده که کنسرت‌های متعددی را در تهران و مشهد و بیشتر شهرهای ایران و جهان با موفقیت اجرا کرده‌است.
کتاب‌های ردیف نوشته ساکت توسط مدرسان تار و سه‌تار تدریس می‌شود.
