تا به امروز بازیگران زیادی نقش افراد معتاد را در سریال‌های تلویزیونی بازی کرده اند که عمار تفتی یکی از آنهاست. این بازیگر در سریال «پریا» ایفاگر نقش معتادی متجاهر به نام شهرام است که به شکل ناخواسته گرفتار ایدز شده و دیگرانی را نیز مبتلا کرده است. تفتی اعتقاد دارد شهرام یک معتاد واقعی است که نظیرش را در جامعه امروز زیاد می‌بینیم. به باور این بازیگر، شهرام نیز به مانند همه انسان‌ها اشتباهاتی در زندگی اش داشته که بعضی از آن‌ها به نتایج فاجعه باری ختم شده است. او شخصیت‌هایی مانند شهرام را بیشتر یک قربانی می‌داند و تاکید می‌کند که برای ایفای این نقش وقت زیادی گذاشته و برای مدتی با خودش درگیر بوده است. تفتی نقشش در سریال پریا را از آن نقش‌هایی می‌داند که جای کار زیادی دارد و برای بازیگر چالش را به همراه می‌آورد. این بازیگر همچنین معتقد است که بازی اش در نقش جوان معتاد سریال پریا برای مخاطب واقعی و باورپذیر به نظر می‌رسد. این بازیگر از سریال پریا به عنوان اثری پرمخاطب یاد می‌کند و موضوع جذاب سریال را دلیل اصلی این استقبال می‌داند. تفتی همچنین اظهار تاسف می‌کند که بیماری ایدز در بسیاری از جوامع، دیگر موضوعی حاد محسوب نمی‌شود، اما در جامعه ما همچنان حساسیت‌های کاذبی بر روی آن وجود دارد. عمار تفتی علاوه بر پریا در سریال‌های بانوی سردار، نیاز، رنگ شک، گل‌های گرمسیری، میوه ممنوعه، زیرزمین، پای پیاده و زنبق‌های وحشی نیز به ایفای نقش پرداخته است. به تازگی سریال جلال ۲ با بازی او بر روی آنتن بود.

شبکه آی فیلم سریال پریا به کارگردانی حسین سهیلی زاده و نویسندگی سعید فرهادی را در حال بازپخش برای مخاطبان خود دارد. به همین مناسبت، گفت و گویی داشته ایم با عمار تفتی، بازیگر نقش شهرام در این مجموعه جذاب و دیدنی. افسانه بایگان، لادن مستوفی، امیرحسین آرمان، امیررضا دلاوری، محمود پاک نیت، کمند امیرسلیمانی، رامتین خداپناهی، مهری آل آقا و محمدهادی قمیشی دیگر بازیگران سریال پریا هستند.

_ پیش از سریال‌پریا معتادان زیادی را در تلویزیون دیده ایم که بازیگران مختلف نقش هایشان را ایفا کرده اند. به نظر خودتان کاراکتر شهرام که شما نقشش را در پریا بازی می‌کنید، چه تمایزی با دیگر معتادان دارد؟

من شهرام را یک معتاد واقعی دیدم، شبیه به معتادانی که در جامعه می‌بینیم. او یکی از افراد همین اجتماع است که گرفتار اعتیاد شده و برای خلاصی اش از این معضل دست و پا می‌زند، اما به جایی نمی‌رسد. شهرام یک معتاد غلوشده نیست و امثال او را در اطراف خودمان زیاد می‌بینیم. شاید تنها نقطه ضعف او اعتیادش به مواد مخدر باشد، مثل بسیاری از معتادان که در زندگی روزمره با آن‌ها سر و کار داریم. همین واقعی بودن به نظرم مهمترین نقطه قوت کاراکتر شهرام است.

_ بر اساس این واقعی بودن که به آن اشاره کردید، چقدر با شخصیت شهرام همذات پنداری داشتید و او را ملموس می‌دیدید؟

شهرام هم مثل همه آدم‌ها اشتباهاتی در زندگی اش داشته؛ اما شاید بدشانسی او از این نظر است که اشتباهاتش گاهی به فاجعه ختم شده. شهرام قبل از این که معتاد باشد، یک انسان معمولی است که مجموعه‌ای از رفتار‌های درست و نادرست را در کارنامه اش دارد که خودش در خیلی از آن‌ها به شکل مستقیم دخیل نبوده، یعنی قصد و نیت قبلی نداشته است. حتی گاهی می‌بینیم که او خودش یک قربانی است و مورد ظلم واقع شده. مشکل اینجاست که برخی از اشتباهات او به نتایج فاجعه باری ختم شده که جبرانش نه تنها آسان نیست که عوارض و تبعاتش، دیگران را هم درگیر خود کرده و به قول معروف دودش در چشم آن‌ها رفته است.

_ خودتان علاوه بر آنچه که از مختصات شخصیتی شهرام در فیلمنامه آمده بود، چه تلاشی برای شناخت بیشتر و آشنایی با ویژگی‌های یک فرد معتاد داشتید؟

برای درست درآوردن نقش شهرام خیلی با خودم کلنجار رفتم و وقت گذاشتم. فیلمنامه را چندین بار خواندم و نقش را در ذهنم مرور کردم. به هر حال، کاراکتر‌هایی مثل شهرام ما به ازای بیرونی دارند و می‌توان از آن‌ها هم برای رسیدن به نقش مدنظر کمک گرفت. خوشبختانه آقای سهیلی زاده دست بازیگر را در جلوی دوربین باز می‌گذارد و یک اعتماد متقابل بین کارگردان و هنرپیشه برقرار است. آقای سهیلی زاده برای نقش شهرام به عنوان یک فرد معتاد که آلوده به ویروس ایدز است، به من اعتماد کردند و بخش عمده کار را به خودم سپردند. چند روز که از آغاز تصویربرداری گذشت، احساس کردم که از کارم رضایت دارند.

_ به نظر می‌رسد نقش‌هایی مانند شهرام جای کار زیادی برای بازیگر دارد و فرصتی است تا توانایی هایش را به نمایش بگذارد.

اصولاً این خاصیت نقش‌های خاکستری است. چنین نقش‌هایی فراز و فرود زیادی دارند و برای بازیگر جذاب هستند. به نظرم همه نقش‌ها می‌توانند خاکستری و جذاب باشند، به شرطی که یک شخصیت پردازی درست بر روی آن‌ها انجام شود. همه ما یکسری خصوصیات مثبت و منفی را با هم در خود داریم و هیچ آدمی به شکل مطلق بی گناه و بدون اشتباه نیست. همه ما اشتباهاتی در زندگی خود داشته ایم و واقعا نمی‌شود به راحتی درباره دیگران قضاوت کرد. نقش‌های خاکستری مثل شهرام به علت برخورداری از ابعاد مختلف، این فرصت را به بازیگر می‌دهد تا برای ایفای هر یک از این ابعاد، دچار چالش شود و بخشی از توانایی‌های خودش را به نمایش بگذارد.

_ زمانی که سریال پریا برای اولین بار روی آنتن رفت از نتیجه کار راضی بودید؟

بله، به نظرم شهرام واقعی و باورپذیر از آب درآمده و توانسته بود با مخاطب ارتباط برقرار کند. خودم از آنچه که بر تصویر تلویزیون می‌دیدم، رضایت داشتم. همیشه از همکاری با آقای سهیلی‌زاده لذت برده ام و از نتیجه کار راضی بوده ام. پیش از پریا در دو سریال «رستوران خانوادگی» و «نیاز» هم با ایشان کار کرده بودم که آن‌ها هم تجربه‌های خوبی بودند.

_ بازخورد مخاطبان سریال چگونه بود؟ در مواجهه با خودتان چه واکنشی داشتند؟

پریا سریال پرمخاطبی بود و بینندگان زیادی داشت. موضوع سریال و قصه جذابش باعث شده بود که خیلی‌ها آن را تماشا کنند. طبیعتاً ما بازیگران هم از این استقبال بی بهره نمی‌ماندیم و واکنش‌های اغلب مثبتی از مردم دریافت می‌کردیم. کاراکتر شهرام برای مخاطبان سریال جذاب بود و حتی با او همذات پنداری می‌کردند.

_ سریال‌پریا به موضوعی هم می‌پرداخت که همچنان برای مخاطب جذاب به نظر می‌رسد. پرداخت به موضوع ایدز را چقدر در جذب مخاطبان موثر می‌دانید؟

فکر می‌کنم این موضوع فقط در جامعه ما همچنان جذاب و حساسیت برانگیز است، در حالی که در خیلی از جوامع دیگر مسئله‌ای عادی و کاملاً جا افتاده شده و دیگر حساسیت چندانی بر روی آن وجود ندارد. سال هاست که درباره این بیماری اطلاع رسانی شده و می‌توان گفت دیگر موضوع حاد و روز جامعه محسوب نمی‌شود. عجیب است که پس از سال‌ها هنوز هم ایدز یک مسئله حساسیت برانگیز در جامعه ما است و هر چند سال یکبار سریالی درباره آن می‌سازیم، در حالی که در دنیا یک موضوع کاملا معمولی است. با توجه به شناخت و اطلاعات کمی که از این بیماری در جامعه ما وجود دارد به نظرم هنوز پرداختن به آن جای کار دارد و باید سریال‌های بیشتری برای اطلاع رسانی درباره این بیماری ساخت و به نمایش گذاشت. سریال پریا هم اطلاعات خوبی را درباره ایدز در اختیار مخاطبان خود می‌گذاشت و یکی از دلایل استقبال از آن هم به همین مسئله برمی گردد.