پرسپولیس در شرایطی آماده دربی می‌شود که جدا از حسسایت‌های تاریخی هواداران نسبت به این مسابقه، سه امتیاز برای پیشروی تیم در مسیر رسیدن به پنجمین قهرمانی متوالی لیگ برتر به شدت به کار یحیی و شاگردانش می‌آید. با این حساب طبیعی است که نیرو، انگیزه و عزم این تیم برای شکست رقیب سنتی دوچندان شود.
در عین حال با در نظر گرفتن پتانسیل‌های فنی، بدنی و انگیزشی بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس شکست حریف سنتی حتی در بهترین حالت و بالاترین کیفیتش هم قابل تصور است چرا که تیم یحیی سطح متفاوتی از فوتبال را بین تمام تیم‌های لیگ برتری ارائه می‌دهد و چنانچه بازی روند معمول خود را طی کند و اشتباهات فردی به حداقل برسد، پرسپولیس با تمرکز کامل در میدان شانس بالایی برای پیروزی خواهد داشت.
جدا از پیشکسوتان پرسپولیس، آنهایی که منطقی و بدون تعصب به این دو تیم نگاه می‌کنند با توجه به ثبات پرسپولیس در کادر فنی و ارائه تفکرات این کادر بر تیم به علاوه در اختیار داشتن بازیکنانی شاخص در فاز دفاع و حمله و البته مدل فوتبالی که پرسپولیس ارائه می‌دهد، شانس سرخ‌ها را برای پیروزی در این دربی بیشتر می‌دانند اما هم تجربه بازی رفت هم تجربه همین بازی اخیر مقابل سپاهان می‌تواند درس‌های بزرگی برای مربیان پرسپولیس باشد و ثابت کند حتی در عین برتری می‌توان نتیجه را از دست داد و یک برد را با مساوی یا حتی شکست عوض کرد.
پرسپولیس در بازی رفت با وجود موقعیت‌های متعدد نتوانست اختلاف را از یک گل بیشتر کند و در نهایت در آخرین دقیقه گل خورد و دو امتیاز در آن مسابقه جا گذاشت. این مشکلی بود که در دربی حذفی سال گذشته هم به نوعی اتفاق افتاد و پرسپولیس موفق نشد برتری شکننده‌اش را حفظ کند و در نهایت بازی به ضربات پنالتی کشید و باخت.
مقابل سپاهان هم پرسپولیس بعد از ۵۵ دقیقه بازی برتر و پیش افتادن نسبت به حریف متمول و پرمهره‌اش در نهایت باز هم طی آخرین دقایق بازی گل خورد و دو امتیاز مهم دیگر را از دست داد تا مشخص شود این مشکل بزرگ تیم یحیی با وجود در اختیار گرفتن مهاجمانی توانمند و بازیکنانی تعیین کننده در فاز حمله هنوز مرتفع نشده و با در نظر گرفتن عناصر توانمند حریف در خط حمله می‌تواند در همین دربی نیز گریبان سرخ‌ها را بگیرد.
یحیی گل‌محمدی و کادرش طی ۱۵ ماهی که در پرسپولیس مشغولند سه بار این بازی بزرگ را تجربه کرده‌اند که هر سه بازی با نتیجه مساوی ۲-۲ تمام شده (بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی بازی جام حذفی) و جز بازی اول که این کادر به نوعی در پرسپولیس تازه‌کار بود در دو بازی آخر پرسپولیس برتری‌اش را در آخرین دقایق از دست داده و این می‌تواند با در نظر گرفتن تصمیمات کادر فنی بعد از برتری خفیف تیم نگران‌کننده و استرس‌زا باشد.
این نگرانی‌ها حتی بعد از تساوی اخیر در اصفهان هم از سوی رسانه‌ها و دوستداران پرسپولیس بروز یافت و دوباره خیلی‌ها روی این نکته انگشت گذاشتند که یحیی برای حفظ برتری یا پررنگ‌تر کردن آن مقابل سپاهان تصمیمات درستی نگرفت همانطور که در دو دربی قبلی این اتفاق افتاده بود. این داستان بعد از بازی حذفی و شکست در ضربات پنالتی برای او و کادرش بسیار گران تمام شده و موجبات ناراحتی یحیی و دستیارانش را فراهم کرد اما زمان گذشت و با فینالیست شدن در آسیا همه آن تنش بالا گرفته در فضای مجازی را فراموش کرده و دوباره به یحیی و کادرش اعتماد کردند.
پرسپولیس در دربی رفت برتری پررنگش در جریان بازی را با موقعیت‌های گلزنی عمده از کف داد که بخش عمده‌ای از آن به کمبود مهاجم شاخص و گلزن مربوط می‌شد. در آن مسابقه احمد نوراللهی نزدیک به خط حمله بازی می‌کرد و مهم‌ترین مهاجم تیم مهدی عبدی بود اما حالا با در نظر گرفتن اینکه مهدی ترابی، شهریار مغانلو و عیسی آل‌کثیر می‌توانند شرایط را برای تیم در فاز حمله تغییر دهند، پرسپولیس همچنان نیازمند رسیدن به گل آرامش‌بخش و تمام کننده بازی است.
این همان گلی است که می‌تواند برد در دربی یا هر مسابقه دیگری را تضمین کند اما برای رسیدن به این گل و پررنگ کردن برتری پرسپولیس نیاز به استمرار در نمایش برتر و دیکته کردن بازی خود بر حریفش دارد که کار راحتی نیست. استقلال امروز با در نظر گرفتن تغییر کادر فنی تفاوت‌هایی با تیم نیم فصل اول پیدا کرده و از این حیث اگر پرسپولیس به لحاظ مهره در حمله قویتر شده حریف هم با تغییر در کادر فنی، ایجاد ارتباط بهتر بین بازیکنان و کادر فنی به این مسابقه پا خواهد گذاشت ضمن اینکه بعید به نظر می‌رسد باخت مقابل ذوب‌آهن تأثیر منفی قابل رویتی در روان تیم حریف داشته باشد.
پرسپولیس جدا از مسأله فنی و مدل بازی از حیث بدنی هم تیم بهتری نسبت به رقیب دیرینه است و اگر بازی‌های ماقبل دربی را حساب کنیم شرایط روانی مناسب‌تری دارد اما این جمله کلیشه‌ای که «دربی به هیچ وجه به بازی‌های قبلی ارتباط پیدا نمی‌کند» حرف بیراهی نیست و بیشتر کیفیت بازیکنان و کادر فنی در همان روز و در جریان مسابقه است که می‌تواند تعیین کننده شرایط فنی مسابقه و نتیجه پایان بازی باشد.
یحیی و کادرش با علم به نقاط قوت خود، مهره‌های توانمندی که در اختیار دارند و میزان برتری که می‌توانند در جریان بازی اعمال کنند باید هم تیم‌شان را به لحاظ روانی آماده این بازی بزرگ کنند هم تصمیمات بزرگی در طول مسابقه بگیرند. در شق اول ماجرا کار یحیی و کادرش سخت نیست چرا که غالب بازیکنان این تیم هم دربی را تجربه کرده‌اند هم در بازی‌های بزرگ و تورنمنت‌های متعدد ملی و باشگاهی حضور داشته‌اند و اصلاً نیازی نیست تا ابعاد دربی را برایشان توصیف کرد و از اهمیت نتیجه این مسابقه برای هواداران و رسیدن به هدف بزرگ تیم گفت.
به لحاظ کیفی هم بعید است با در نظر گرفتن انگیزه‌های درخشش در دربی – که خودش ۵۰ درصد توان بازیکنان را بالا می‌برد – غالب مهره‌های تیم افت کنند و روز بدشان باشد. در عین حال بازی در اصفهان هم ثابت کرد علی‌رغم نگرانی‌های برخی پیشکسوتان در خصوص وضعیت بدنی بازیکنان پس از تورنمنت سنگین هند، این تیم کیفیت بدنی قابل توجهی دارد و با ریکاوری بعدی برای دربی آماده‌تر هم خواهد بود پس می‌ماند بحث مهم تصمیمات مهم کادر فنی و در رأس آن یحیی گل‌محمدی در طول بازی که این بار باید به عنوان برگ برنده عمل کند.
یحیی برخلاف آن دربی اول که بازی باخته را برگرداند، در دو دربی قبلی تصمیمات خوبی بعد از برتری تیمش نگرفت که البته در آخرین تجربه‌اش از این بازی بزرگ دستش به شدت خالی بود اما حالا همه منتظرند تا ببینند یحیی با تمام پتانسیل‌هایش در مربیگری برای ایجاد برتری، حفظ آن و پررنگ ترکردن پیروزی در دربی بالاخره چیزی رو خواهد کرد یا اسیر اتمسفر مسابقه شده و تصمیمات درستی نمی‌گیرد.
مربیان بزرگ همواره به این نکته اشاره دارند که موفقیت در جریان یک مسابقه یا یک فصل نیازمند کنارهم قرار گرفتن و چفت شدن عوامل و آیتم‌های مختلفی است و نمی‌توان یک چوب جادو برداشت و همه چیز را در یک چشم به هم زدن به سود تیمت تغییر داد اما انگار برای این بازی بزرگ یحیی فقط به چوب جادوی خودش نیاز دارد تا تیمی که همه از برتری فنی، بدنی و ذهنی‌اش حرف می‌زنند در پایان بازی بزرگ جدا از ثبت آماری برتر در نتیجه هم تیم برتر میدان باشد. آماری که با نتیجه روی اسکوربورد معنی پیدا می‌کند و دلپذیر می‌شود وگرنه یکسری عدد است که می‌تواند آزار دهنده باشد و افسوس حسرت دوستداران پرسپولیس را دوچندان کند.
