در آستانه آغاز رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ یکی از رکوردهایی که انتظار می‌رود درجریان این تورنمنت شکسته شود، رکورد بهترین گلزن دیدارهای ملی است که هم‌اکنون علی دایی با ۱۰۹ گل آن‌را دراختیار دارد.
روزنامه «دیلی‌میل» انگلیس به همین بهانه در گزارشی به معرفی علی دایی و بررسی دوران حضور این مهاجم گلزن ایرانی در فوتبال پرداخته و می‌نویسد: «حدود ۱۵ سال پیش و روز ۱۷ ژوئن ۲۰۰۶ دو بازیکن تنها رویارویی خود را برابر هم در فوتبال تجربه کردند که هرکدام راه متفاوتی را داشتند؛ یکی کریستیانو رونالدو بود که در آن روز توانست دوازدهمین گل ملی خود را درجریان پیروزی ۲ بر صفر تیم ملی پرتغال برابر ایران به ثمر برساند و حضور این تیم در مرحله بعد رقابت‌های جام جهانی را قطعی کند. نفر دیگر علی دایی، مهاجم اسطوره‌ای فوتبال ایران بود که در ۱۴۹ بازی ملی ۱۰۹ گل زد و در این زمینه رکورددار است و البته این احتمال وجود دارد که ستاره تیم ملی پرتغال در یورو ۲۰۲۰ بتواند این رکورد را جابه‌جا کند.
او درحالی راهی این مسابقات می‌شود که تاکنون ۱۰۳ گل ملی برای تیم ملی کشورش به ثمر رسانده است. البته دایی که در آن زمان ۳۶ ساله بود به‌عنوان بازیکن نیمکت‌نشین در آن مسابقه حضور داشت و راهی زمین هم نشد و البته تنها یک‌بار دیگر و در آخرین مسابقه ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ که با تساوی یک – یک مقابل آنگولا همراه بود با پیراهن تیم ایران به میدان رفت و گل هم نزد. داستان زندگی علی دایی بسیار جذاب است. او ازجمله بازیکنانی است که در دیدارهای ملی بیش از مسابقات باشگاهی درخشید و نامش بیشتر به‌عنوان یک گلزن موفق در دیدارهای ملی مطرح بود.
این مهاجم بلندقد نه‌تنها در سرزنی تبحر داشت، بلکه در محوطه جریمه نیز همچون یک شکارچی غیرقابل مهار بود. برای او راحت نبود که به فوتبال ادامه دهد؛ چراکه پدرش مخالف این کار بود و او هم راهی دانشگاه شد تا مهندس متالورژی شود، اما درکنار آن مادرش مخفیانه به او کمک می‌کرد تا به فوتبالش ادامه دهد. او نخستین بازی ملی‌اش را در سال ۱۹۹۳ انجاد داد و خیلی زود به مهاجم اصلی ایران بدل شد.
دایی تنها ۱۳ گل خود را به تیم‌های خارج از قاره آسیا زده و البته رونالدو هم مقابل تیم‌هایی چون جزایر فارو و آندورا موفق به بازکردن دروازه این تیم‌ها شده است. دایی در سال ۱۹۹۶ موفق شد ۲۰ گل ملی به ثمر برساند و یکی از بهترین سال‌های فوتبالی خود را پشت‌سر گذاشت و درنهایت در سال ۲۰۰۴ بود که توانست به کمک گلی که برابر لائوس زد، به نخستین فوتبالیست ملی بدل شود که شمار گل‌هایش سه‌رقمی می‌شود. جالب اینکه او گل شماره۸۴ خود را مجبور شد دوبار به ثمر برساند تا با رکورد فرانس پوشکاش افسانه‌ای مساوی شود. دایی ابتدا برابر کره‌شمالی از روی نقطه پنالتی گل زد، اما پس از اینکه پرتاب ترقه باعث مصدومیت بازیکن کره‌ای شد، این تیم حاضر به انجام ادامه بازی در ورزشگاه آزادی نشد و بازی ۳ بر صفر به سود ایران شد. به این ترتیب گل دایی محاسبه نشد و او هفته بعد برابر لبنان گل ۸۴ خود را زد. دایی در یکی از مهم‌ترین دیدارهای ملی خود نتوانست برابر تیم ملی آمریکا گلزنی کند و البته یک پاس‌گل داد تا مهدی مهدوی‌کیا گل دوم ایران را زده و هم‌تیمی‌های او این بازی مهم و تاریخی را ببرند.
دایی پس از درخشش در تیم ملی راهی اروپا شد و در تیم‌هایی چون آرمینیا بیلفیلد و بایرن مونیخ درخشید و گل‌های حساسی نیز به ثمر رساند. او درنهایت در سال ۲۰۰۷ از فوتبال خداحافظی کرد و وارد دنیای مربیگری شد. باوجود این، دایی اخیرا در مصاحبه‌ای درباره اینکه ممکن است به‌زودی رونالدو رکورد او را شکسته و بهترین گلزن دیدارهای ملی شود، گفته بود: «امیدوارم این اتفاق توسط رونالدو رقم بخورد.
این برای من افتخار بزرگی است که بازیکنی با این کلاس و استعداد بتواند رکوردم را جابه‌جا کند. کریس رونالدو یکی از بهترین بازیکنان نه در این دوران بلکه در تاریخ است و اگر به چنین رکوردی برسد، خودم به او تبریک خواهم گفت.» دایی در سال‌های اخیر بیشتر به‌عنوان سرمربی در تیم‌های کشورش فعال بوده است و حتی در برهه‌ای هدایت تیم ملی کشورش را نیز برعهده داشت.»
