بردن بحرین در منامه با سه گل «احلی من العسل» است. این را می‌توان در واکنش مردم، رسانه‌ها و حتی خود بازیکنان هم دید. دوشنبه شب وقتی سوت پایان بازی ایران بحرین به صدا در آمد کمتر ایرانی را می‌شد پیدا کرد که دلش نلرزیده باشد از ثبت یک نتیجه تاریخی؛ نتیجه‌ای که بخشی از اهمیتش به دلیل جایگاه ایران در جدول رده‌بندی بود و بخش بزرگ‌ترش به سابقه تاریخی تقابل‌های ایران و بحرین در همه ابعاد برمی‌گشت؛ چه سیاسی و منطقه‌ای و چه ورزشی.
با همه تفاسیر باید این واقعیت مسلم را گوشزد کرد که هنوز اتفاقی برای تیم ملی نیفتاده و بازی بزرگ باقی مانده است. در جدول رده‌بندی گروه سوم مقدماتی جام جهانی در حال حاضر عراق با ۱۴ امتیاز صدرنشین است و ایران با ۱۲ امتیاز دوم. بازی بعدی تیم ملی فوتبال کشورمان روز جمعه با کامبوج است و سه‌شنبه ۲۵ خرداد شاگردان اسکوچیچ باید در فینال این گروه مقابل عراق قرار بگیرند؛ یک تقابل تاریخی طلسم شده دیگر.
واضح است که سقف آرزوهای فوتبال ایران نمی‌تواند بردن بحرین در منامه با سه گل باشد. یوزهای ایرانی راهی منامه نشدند تا صرفا از آنهایی که با پرچم عربستان جلوی دوربین‌های تلویزیونی دور افتخار زدند، انتقام سخت بگیرند. اینکه سردار آزمون بعد از بازی گفت به خودم قول داده بودم اشک بحرینی‌ها را در بیاورم هم نباید اولویت اصلی به حساب بیاید. همه می‌دانیم اولویت اول و آخر فوتبال ایران صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر است و این به دست نمی‌آید مگر با بردن عراق. در واقع حتی بردن عراق به تنهایی هم ایران را به دوجه نمی‌رساند و تازه آن وقت مرحله دوم مقدماتی شروع می‌شود. ولی باخت مقابل همسایه غربی به معنای غیبت ما در بزرگ‌ترین فستیوال فوتبالی دنیا خواهد بود.
ایران ۱۰ سال است نتوانسته عراق را شکست دهد. در این مدت عراق زخم‌های زیادی بر پیکر فوتبال ایران وارد آورده. حذف در جام ملت‌های ۲۰۱۵ یکی از این زخم‌هاست. همچنین باخت در بازی رفت همین رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲. عراق به مراتب تیم قدرتمندتری از بحرین است و بازیکنان باکیفیت‌تری دارد. اگر بحرین صرفا به دلیل مسائل روحی- روانی گاهی توانسته جلوی ما عرض اندام کند، عراق این کار را با اضافه کردن کیفیت فنی انجام داده است. پس به هزار و یک دلیل بازی با عراق نسبت به بازی با بحرین قطعا سخت‌تر و پرچالش‌تر خواهد بود.
در فاصله شش روز تا این بازی، تیم ملی کشورمان یک بازی دست‌گرمی با کامبوج خواهد داشت که در آن اسکوچیچ می‌تواند به نفرات اصلی اندکی استراحت بدهد. این بازی برای خارج شدن بازیکنان از فشار بازی با بحرین و بازگشت ذهنی‌شان به مسابقات بی‌نهایت مثمرثمر است. جدای از این انتظار می‌رود اسکوچیچ توانسته باشد از بازی با بحرین درس‌های لازم را گرفته باشد و اشتباهات تاکتیکی‌اش را به صفر برساند. در بازی مقابل بحرین ۴۵ دقیقه طول کشید تا مرد کروات متوجه اشتباهش در چینش نفرات خط میانی و استفاده از حاج‌صفی در این نقطه بشود. بردن کاپیتان تیم ملی به دفاع چپ و اضافه شدن سامان قدوس به مرکز میدان که انصافا آتش به جان بحرینی‌ها انداخت باعث شد ورق بازی برگردد و بحرین تسلیم شود.
بعد از برداتشن دو گام محکم و بردن هنگ‌کنگ و بحرین، دو گام دیگر برای عبور از تونل وحشت منامه باقی مانده است. برای اینکه سه‌شنبه شب هفته بعد مردم ایران مثل دو روز قبل کیف کنند و ساعاتی جای همه استرس‌ها را به احساس خوب بدهند، نیاز است که طلسم ده ساله مقابل عراق هم شکسته شده باشد. نیاز است آخرین چیدمان گروه سوم رقابت‌های مقدماتی جام جهانی نشان از صدرنشینی فوتبال ایران بدهد. برای رسیدن به این هدف باید متوجه باشیم که نبرد تمام نشده و وقت جشن گرفتن نرسیده است.
