بدون شک خیلی از تیم‌ها دوست دارند تا یکی مثل کری باقری را در تیم‌شان داشته باشند.
یک- گل اول ایران به استرالیا.۲۶ سال قبل.گل را که زد روحیه تیم ملی برگشت.اگر قیافه اش یادتان نیست یک بار دیگر فیلم بازی را ببینید.برگشت به سمت دروازه خودی تا دوباره بازی شروع شود.وقت نبود و ایران باید می برد.این وسط آقا کریم کار خودش را کرده بود.
دو- شوت چهل متری به سمت دروازه کره جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا.یکی از آن گل های خاطره انگیز.البته اگر ایران آن بازی را برده بود لذت شوت سنگین آقا کریم بیشتر می شد.یک اشتباه از علی دایی برای دور کردن توپ از محوطه جریمه،قیچی برگردان ناقص و توپی که درون دروازه ایران قرار گرفت.در این بازی هم آقا کریم کار خودش را کرده بود.
سه- شوت سنگینی دیگر؛این بار در دربی.نه فقط پرسپولیسی ها که استقلالی ها هم این گل را فراموش نمی کنند!پس از چند بازی خسته کننده صفر – صفر یا یک- یک این بار پرسپولیس با گل کریم باقری استقلال را برد تا ریشه هرچه تساوی شائبه برانگیز در دربی بود را بشکند.اینجا هم آقا کریم کار خودش را کرده بود.
کدام یک از این صحنه ها شما را بیشتر یاد کریم باقری می اندازد؟بدون شک او مثل مهراب شاهرخی نیست.کاپیتانی که پدر بود برای پرسپولیسی ها.کاریزمای خاص خودش را داشت.سر به زیر،توانا و دوست داشتنی.یا حتی یکی مثل علی پروین.با خصایص منحصر به فرد خودش؛آلوده به عصبانیت،خشونت و نقل فحاشی های معروف در رختکن.نماد پدری دیکتاتور که حالا شاید یال و کوپالش ریخته باشد.
کریم باقری چطور؟وقتی صحبت از او می شود همه یاد پسر بزرگ خانواده می افتند که اشتباهات را لاپوشانی می کند اما ممکن است در خلوت زیر گوش برادرش هم بزند! اجازه نمی دهد تا پدر خانواده بار دیگری با به دوش بکشد؛خودش مشکلات را حل می کند و سعی می کند فراتر از وظایفی که دارد عمل کند.گاهی خشونت،گاهی عصبانیت و گاهی اجبار به درگیری فیزیکی.آن هم برای اینکه جلوی فاجعه ای بزرگتر را بگیرد.اما در فینال سوپر جام،کریم باقری رفتاری از خودش نشان داد که لقب برادر بزرگ را از او گرفت و سردوشی پدری را روی شانه هایش چسباند.در اوج هیاهو،آنجا که خیلی ها دنبال بالابردن جام بودند،مدال را گاز می زدند و مقابل دوربین عکاس ها ژست می گرفتند،باقری جام قهرمانی را از بازیکنان گرفت،رفت دنبال سیامک و به پاس همه کارهایی که او برای پرسپولیس کرده جام را با او بالای سرش برد.این صحنه در دل تاریخ حک شده و هرگز پاک شدنی نیست.این صحنه می ماند در ذهن هواداران تا سال ها سال بعد که شاید دوباره مادری یکی مثل کریم باقری بزاید.
