چند روز پیش علیرضا دبیر در مجمع رؤسای هیأت‌های کشتی گزارش مالی سال ۹۹ را ارائه کرد و در این گزارش مالی اعلام کرد که بدهی ۵۹ میلیاردی باقیمانده از دوره‌های قبل را پرداخت کرده و در سال ۹۹ هم توانسته نزدیک به ۵۵ میلیارد تومان برای کشتی هزینه کند که نسبت به گزارش مالی که سال ۹۶ به مجمع ارائه شده بود رشد صددرصدی داشت و یک رکورد جدید را در این فدراسیون به ثبت رساند.

در همین مجمع درباره بهره‌برداری رایگان از دو سالن تازه تجهیز شده ابراهیم هادی و توفیق جهانبخت گزارشی ارائه شد و مشخص شد که با توجه به هزینه‌هایی که کشتی برای تجهیز این دو سالن داشته تا سال‌ها این دو سالن رایگان در اختیار کشتی قرار می‌گیرد. همچنین سالن شهید صدرزاده هم که به عنوان بزرگترین کمپ تمرینی از آن یاد می‌شود با توجه به مدارک ارائه شده از سوی فدراسیون کشتی و مذاکراتی که با شرکت تجهیز و نگهداری اماکن ورزشی وجود داشته به زودی حدود ۲۰ سالن رایگان در اختیار کشتی قرار می‌گیرد.

حالا این گزارش‌های مالی به جای اینکه به رگ غیرت برخی از رؤسای فدراسیون‌ها بر بخورد و آنها را به خودشان بیاورد که تکانی به خود بدهند و فدراسیون‌شان را از این همه بی‌تحرکی نجات بدهند، ظاهراً حس حسادت‌شان را برانگیخته که به یکباره مثل علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری به جای تعریف و تمجید از تلاش‌های شبانه‌روزی همکار خود در کشتی، با طعنه و کنایه درباره او و عملکردش حرف می‌زنند.

علی مرادی که در حال گفت‌وگو با رادیو بود، وقتی از او سؤال شد که چرا قول مدال در المپیک نمی‌دهد، به جای صحبت کردن درباره اشتباهات مدیریتی و فنی که در دوره حضورش در این مجموعه رخ داده و وزنه‌برداری را به بدترین روزهای خود در سال‌های اخیر قرار داده به یکباره سراغ کشتی رفت و با طعنه و کنایه از وضعیت مالی کشتی حرف زد: «بر اساس منابعی که فدراسیون کشتی خوشبختانه جذب کرده، ماشاءالله آنقدر پول دارند که نمی‌دانند پول‌های‌شان را چکار کنند و دارند بافت مجموعه آزادی را تغییر می‌دهند. ما محدودیت منابع داریم. قول مدال نمی‌دهم اما تلاش خود را می‌کنیم و من بر اساس واقعیت‌ها حرف می‌زنم. المپیک غیرقابل پیش‌بینی است و اینکه الان کسی بیاید بگوید چه تعداد و چه مدالی می‌گیرند کارشناسی نیست.»

حرف‌های علی مرادی نکات مهمی را دارد که نمی‌توان از آن به سادگی گذشت. اول اینکه اگر شش ماه پیش هم از او درباره مدال المپک می‌پرسیدند آیا باز هم همین جواب را می‌داد و یا اینکه دلخوش به حضور سهراب در المپیک بود و آنوقت اصلاً منابع مالی محدود نبود؟ ضمن اینکه علی مرادی در چهار سال دوم، بازگشت دوباره‌اش به کشتی قرار دارد و از زمانی که تصمیم گرفت به وزنه‌برداری بازگردد، وعده احیای این رشته را داد اما واقعاً از زمانی که او آمده تا الان چه اتفاقی در این رشته رخ داده؟

سالن قدیمی وزنه‌برداری را بازسازی کردند و عنوان کردند که با همین سالن می‌توانند درآمدزایی کنند اما چه اتفاقی رخ داد؟ کسی می‌داند که وزنه‌برداری در سال چقدر از این سالن درآمد کسب می‌کند؟ کشتی اگر پول زیاد به دست آورده به خاطر دوندگی علیرضا دبیر است. او برای اینکه بتواند برای کشتی پول بیاورد علاوه بر اینکه از آبروی ورزشی و ارتباطات سیاسی‌اش خرج می‌کند، وقت و انرژی زیادی را هم صرف می‌کند تا بتواند با دولت و مجلس مذاکره کند و برای کشتی بیاورد. به دیدار وزیر می‌رود و بعد با اسپانسرها مذاکره کند. فرقی هم نمی‌کند آشیل پای او پاره باشد یا کلیه‌اش زیر تیغ جراحی رفته باشد، مهم این است که حتی یک ساعت هم نباید کار کشتی زمین بماند. آیا آقای مرادی اینطوری کار می‌کند یا اینکه وقتی قرار است مسابقه‌ای در سطح بین‌الملل برگزار شود، نامش را به عنوان داور قبل از همه رد می‌کند که مبادا حتی یک سفر خارجی را هم از دست بدهد؟

قبل از علیرضا دبیر، رسول خادم هم از ۵ صبح تا ۱۲ شب به دنبال کار کشتی بود و هر روز با افراد مختلف نشست برگزار می‌کرد تا بتواند خرج کشتی را دربیاورد تا یک روز نیاید که بگوید چون منابع مالی محدود است قول مدال نمی‌دهم. اینکه علی مرادی می‌گوید منابع مالی ما محدود است به نظر یک فرار رو به جلو است. ظاهراً او اعتقاد دارد که اگر پول در مجموعه وزنه‌برداری وجود داشت حال و روز این ورزش اینی که الان هست نبود اما واقعیت این است که امروز کسی از او نمی‌پرسد چرا نتوانسته‌اید قهرمانان جدیدی را بسازید، بلکه سؤال این است که چرا نتوانستید کیانوش رستمی و سهراب مرادی را خوب مدیریت کنید. مدیریتی که هزنیه مادی آن‌ هم بر عهده کمیته ملی المپیک بود. دو وزنه‌بردار مطرح و نامداری که هزینه مالی زیادی را هم روی دوش کمیته ملی المپیک گذاشتند اما در نهایت به المپیک هم نرسیدند و این دقیقاً به برنامه‌ریزی غلط و مدیریت اشتباه در وزنه‌برداری برمی‌گردد. اینکه کیانوش رستمی را نتوانستند کنترل کنند و به خاطر او مربیانی همچون حسین توکلی، سجاد انوشیروانی و محمدحسین برخواه قربانی شدند به سیاست‌ها و مدیریت علی مرادی برمی‌گردد و ربطی به منابع مالی ندارد. البته وقتی هم که می‌گوید منابع مالی محدود دارد، باز هم ایراد به خودش برمی‌گردد که چرا نتوانسته با وجود این همه سال پشت میز نشینی در وزنه‌برداری یک منبع درآمد ثابت برای این رشته به وجود بیاورد که جوابگوی هزینه‌های این مجموعه باشد.