، چند شبِ گذشته “کلبه‌ای در مه” جای خودش را به ادامه سریال “گاندو” داد که ناگهانی روی آنتن آمد. سریالی که حسن لفافیان بعد از مرجان اشرفی‌زاده، کارگردانی آن را برعهده گرفت.

نوع روایت و داستان سریال و طبیعتِ استان گیلان باعث شد بارها با مجموعه قدیمی و ماندگارِ “پس از باران” مقایسه شود. حتی درنظرسنجی صداوسیما هم رتبه دوم پربیننده‌های سریال‌های تلویزیونی را از آنِ خود کرد.

این سریال در ابتدا با نام “می‌جان” در اخبار منتشر شده بود که به دلیل شیوع بیماری کرونا عوامل و کارگردان این سریال تغییر کردند و نام این سریال نیز به “کلبه‌ای در مه” تغییر داده شد.

سام قریبیان در نقش برزو، فرخ نعمتی در نقش خان بزرگ، حسام محمودی با نقش دامون، رزیتا غفاری نقش نازگل، سیدمهرداد ضیایی نقش نادر، آشا محرابی نقش فرح، مریم بوبانی نقش طایه مادرخوانده می‌جان و سیده رویا حسینی در نقش می‌جان، جزو نقش‌های محوری این سریال بودند.

شاید یکی از محاسنِ‌ ساخت این نوع سریال‌ها فارغ از ضعف‌ها و ایرادات ساختاری که در آن‌ها دیده می‌شود، آشنایی با گویش‌ها، لهجه‌ها، سرودها و آنچه که مربوط به فرهنگ یک منطقه می‌شود،‌ می‌تواند بسیار مؤثر باشد. حمایت از ساخت چنین آثاری که به آداب و سنت‌ها توجه دارد می‌تواند برای صیانت از اصالت ایران‌مان بسیار کمک‌کننده باشد.

در این سریال به حوادث قبل از انقلاب سال ۱۳۵۷ پرداخته شده که نیاز است جوان‌ها و مخاطبِ امروز ما بیشتر از آن وقایع آگاه شوند و به تعبیرِ لفافیان کارگردان این سریال، ساخت چنین کاری در شرایط کرونا بسیار سخت بود. در کنار نقش‌آفرینی چهره‌های قدیمی و کاربلد، استفاده از چهره‌های جدید و حتی بومی فراموش نشد.

جاذبه‌های دیدنی بسیاری در کشور ما وجود دارد که هنوز خیلی از ایرانی‌ها از وجودش اطلاعی ندارند اما از طریق سریال‌ها و رسانه ملی می‌شود به تبلیغ آنها پرداخت که این اتفاق با نمایشِ‌ چنین سریال‌هایی می‌افتد.

به سراغ حسن لفافیان کارگردان این سریال رفتیم و لحظاتی با هم به گفت‌وگو نشستیم:

حرفِ مهم دامون در سریال “کلبه‌ای در مه”

* بگذارید به عنوان مقدمه بحث، درباره تأثیرگذاری ساخت چنین سریال‌هایی در این روزگار بپرسم؛ با ساخت “کلبه‌ای در مه” دنبال چه بودید؟

سؤال شما این است که “کلبه‌ای در مه” در این روزها چه تأثیراتی می‌تواند برای مخاطبان داشته باشد؛ یکی اینکه برای استقامت آدم‌ها در این روزگار مهم است و با این همه، مشکلات خودمان را حفظ کنیم. در “کلبه‌ای در مه” دست درازی و سودجویی آدم‌‌ها را می‌دیدیم که جامعه امروز هم مملو از این اتفاقات است؛ شخصیت‌هایی دیدید که سر همدیگر کلاه می‌گذاشتند و دست‌درازی‌هایی که می‌کنند. چشمانی که به ناموس دیگری می‌‌افتد؛ و همه این‌ها در جامعه امروز هم هست. اتفاقاتی که ما به هزار و یک بهانه، گردنِ اقتصاد می‌اندازیم و از اخلاق خبری نیست.

به بهانه اینکه اقتصاد ما را از بین برده، هزار بی‌اخلاقی می‌شود. حرفِ ما در “کلبه‌ای در مه” همین نمایشِ استقامت آدم‌ها در بسترِ درامی بود که از شکل‌گیری انقلاب و در شمالی‌ترین شهر ایران یعنی گیلان به تصویر کشیده شد. از طرفی به عشق پرداختیم که این فرضیه مقدس تنها با یک نگاه و فیزیکی و احساسی اتفاق نمی‌افتد بلکه بارها این حرفِ مهم از زبانِ دامون (حسام محمودی) بیرون آمد که اعتقادم اساسی است و دل‌نگرانم به خاطر اعتقادم، خانواده‌ام دچار مشکل شود. سعی کردیم نشان دهیم هرچیزی باید سرجایِ خودش باشد؛ اعتقاد مهم است و خانواده هم اهمیت دارد. 

خیلی‌ها جنگ نمی‌رفتند که ازدواج کنند و خیلی‌ها جنگ می‌رفتند و ازدواج نمی‌کردند. اما دنبالِ این هدف بودیم که بگوییم کسانی رفتند جنگیدند و به شهادت هم رسیدند اما خانواده داشتند و به تشکیل خانواده اهمیت می‌دادند. خوشبختانه این مفاهیم همیشه مورد استقبال مردم بوده و بازتاب‌هایی که داشتیم مردم درون‌مایه، محتوا و فضا و اتمسفر سریال را دوست داشتند.

مردم نقش‌های منفی سریال را دوست داشتند

* قرار بود سریال “می‌جان” را مرجان اشرفی‌زاده بسازد که چندین دقیقه هم فیلمبرداری شد و سرانجام آن مجموعه تبدیل به “کلبه‌ای در مه” شد؛ چقدر از آن دقایق فیلمبرداری شده، تجارب و ترکیب بازیگران بهره بردید؟

از ابتدا این سریال به نام “کلبه‌ای در مه” تصویب شد با همین تهیه‌کننده آقای پروینی؛ مسیری را رفتند و به توافق نرسیدند و کار متوقف شد. بخشی به نوع کیفیت کار برمی‌گردد که مطلوبِ شبکه و تهیه‌کننده نبود و بخشی هم به زمان تولید برمی‌گشت و البته کرونا هم بخشی از آن بوده است. گروه دوست داشتند در تهران کار کنند و کارگردان این مسیر را دوست نداشته و به هر حال کار منتفی شد. طبیعتاً کارگردان جدید می‌آید ترکیب بازیگران خودش را دارد.

در ابتدا بحث حسام محمودی مطرح بود که نقش دامون را کار کند اما یک هفته به کلید زدنِ کار مانده بود عذرخواهی می‌کند و زمان خانم اشرفی‌زاده جلوی دوربین نمی‌رود و آقای شعیبی را سرکار می‌آورند و ترکیب بازیگران جدید اتفاق می‌افتد. ما کار را شروع کردیم در پیش‌تولید، بخش اعظمی از بازیگران با توصیه یکسری از دوستان، راغب نشدند سر این کار حاضر شوند. از این بابت خوشحال شدم چون دوست داشتم بازیگران مدنظر خودم را داشته باشم و خوشبختانه خودم به این چیدمانِ بازیگری رسیدم. احساس می‌کنم بازی‌ها خوب اتفاق افتاد و کاراکترها درست کنار هم قرار گرفتند.

از دوره خانم اشرفی‌زاده، فقط خانم بوبانی و خانم حسینی ماندند که بخش‌های دو نفره‌ای از این دو گرفته شده بود؛ به خاطر اینکه به بیت‌المال ضربه نخورد از آن ۶۰، ۷۰ دقیقه استفاده کردیم. این تعداد دقیقه در میان ۱۵۰۰ دقیقه‌ سریالی که ساخته شد. 

خوشبختانه نقش‌ها خوب از آب درآمد؛ در بازتاب‌هایی که داشتیم از نقش‌های منفی داستان بسیار استقبال کردند نقش‌ منفی وقتی خوب ایفا می‌شود نقش مثبت هم به خوبی خودش را نشان می‌دهد؛ این دو مکمل هم‌اند. نقش‌هایی که خوب درنیاید به چشم می‌آید و آن یکدستی در بازی‌ها را از بین می‌برد. خوشبختانه این یکدستی و انسجام در ایفای نقش به خوبی دیده شد.