بعد از تعیین تکلیف جام حذفی فوتبال کشور طی شب گذشته، استقلال باید مهیای حضور در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیای ۲۰۲۱ شود. مرحله‌ای که آبی‌ها در شروع آن طی شهریورماه با الهلال عربستان در زمینی ثالث و ظاهراً بی‌طرف می‌ستیزند و اگر بقای‌شان در جام استمرار یابد، به سوی رقبای بعدی در مراحل آتی جام خیز برخواهند داشت.

این فقط الهلال نیست که باید بابت رویارویی با آن در مرحله یک‌هشتم نهایی تدارک دید و نیاز نخست برای نتیجه گرفتن در چنین جام‌هایی در اختیار گرفتن ساز و کارهایی ویژه آن است.

سال‌هاست که نمایندگان ما در لیگ قهرمانان قاره با همان تدابیر و تمهیداتی به این میدان پای می‌نهند که هر هفته در لیگ داخلی به آن قدم می‌گذارند و تنها تفاوتی که در کار و رفتارشان رویت می‌شود، این است که از خستگی بنالند و از سازمان لیگ مکرراً بخواهند که بازی داخلی قبل از حضورشان در یک تک مسابقه جام باشگاه‌های آسیا را به تعویق بیندازد تا به اصطلاح تمرین بیشتر و شایسته‌تری برای پیکار قاره‌ای خود داشته باشند. با این حال شما فرق چندانی در اسلوب‌های تمرینی آنها در همان هفته و در روزهای منتهی به مسابقه آسیایی نمی‌یابید و با اینکه مطلع شده‌اند که در تیم حریف فلان و بهمان بازیکن معروف و خطرناک حضور دارند که باید قطعاً مهار شوند اما روش انجام کارها و شکل ساماندهی امور در تمرینات و روش زندگی و کارهای در دست انجام و تاکتیک‌های متخذه آنها تقریباً همانی است که هر هفته برای لیگ برتر در دستور کارشان قرار می‌گیرد.

در یک عبارت و با لحنی صریح‌تر باید تأکید کرد که آنها «آسیایی» فکر نمی‌کنند و همان گونه تمرین و تدارک می‌بینند که معمولاً می‌بینند و تو گویی با همان رقبای داخلی بازی دارند.

در زمین‌های خوش و خرم

چیزی که تفاوت‌ها را رقم می‌زند و گاهی به سود ما تمام می‌شود، کیفیت بهتر زمین‌های محل انجام مسابقات لیگ قهرمانان آسیا در قیاس با زمین‌های در دسترس در ایران است و چون روی چمن‌های مخمل‌گونه‌ کشورهایی چون امارات و قطر ذاتاً و طبعاً می‌توان فوتبال‌های بهتری را در قیاس با شهرهای مشهد و شیراز و مسجدسلیمان و اراک و حتی اصفهان پیاده کرد و به کلاس و سطح بالاتری نایل آمد، بعضی نمایندگان ما در این زمین‌های خوش و خرم و فضاهای مساعدتر فوتبال‌های بهتری را ارائه می‌دهند و چون ذات و جوهره فوتبال ما کلاً بالاتر از اکثر رقبای آسیایی است، به صعود از گروه‌های خود و رسیدن به مراحل حذفی نایل می‌شوند. این تجربه‌ای است که امسال هم تحقق یافته و اگر از چهار نماینده اولیه ما سه تیم (پرسپولیس، استقلال و تراکتور) به مرحله حذفی راه یافته‌اند به همین سبب و البته به دلیل کوشش جانانه‌ای است که اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت امسال در مرحله گروهی مسابقات از خود ارائه دادند و با پایمردی فراوان خواسته‌های هواداران خویش را برآورده کردند.

آنها کلاس بالاتری دارند

استقلال هم باید بداند که فراتر از مسأله ماندن یا رفتن مهدی قایدی به جمع یکی از متقاضیان پرشمار وی و به واقع جذب او به یکی از تیم‌های عربی پر پول خاورمیانه، «آسیایی فکر کردن» و «آسیایی عمل کردن» این تیم در دیدارهای قاره‌ای پیش‌رو است که سرنوشت‌شان را رقم می‌زند.

درست است که الهلال در ادامه روند اتخاذ تدابیر درست آسیایی‌اش و در استمرار روال تقویت‌های همیشگی‌اش با تکیه بر خرید بازیکنان مؤثر خارجی امسال هم امثال موسی مارگا را از پورتو جذب کرده و اخبار سایر اقداماتش در این راه و هدف گرفتن این و آن در همه جا شنیده می‌شود اما نیاز اول استقلال برای این که در آسیا مثل گذشته دور موفق باشد و داستان حذ‌ف‌های مکرر سال‌های اخیرش تکرار نشود، تدوین برنامه‌های بخصوص و متفاوتی است که برای شرکت در لیگ قهرمانان آسیا به آن نیاز است. فرهاد مجیدی و دستیارانش باید بنشینند و در مورد طرح‌ها و تاکتیک‌هایی تصمیم‌گیری و سپس بر حسن اجرای آن نظارت کنند که بتواند ما را از مقابل رقبایی که آموزش دیده‌تر از ما هستند و نفرات خارجی‌شان هم از بازیکنان بسیار کم شمار خارجی ما در کلاس بالاتری قرار دارند عبور بدهد و بدون اینگونه عملکردها شاید گذر از یک مرحله حذفی به لطف تکنیک بالای قایدی و یا ضربات سرنوشت‌ساز اسماعیلی امکان‌پذیر باشد اما رسیدن به جمع چهار تیم پایانی غیرممکن است که اگر ممکن می‌بود باید در ادوار اخیر لیگ قهرمانان آسیا امکان‌پذیر می‌شد.

روی لبه تیز حذف شدن

آخرین مرتبه راهیابی آبی‌ها به نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۱۴ بود و در فصل گذشته هم آبی‌ها به رغم آوردن شانسی بالا و سه تیمی شدن گروه‌شان (بعد از انصراف نماینده امارات) و صعود از این گروه، در همان مرحله نخست حذفی لیگ قهرمانان آسیا به دست پاختاکور ازبکستان تن به حذف شدن دادند و از قطر محل انجام آن پیکارهای مجتمع، دست از پا درازتر به تهران برگشتند. شاید تصور شود که چون بهار امسال استقلال از گروهی که در آن الدحیل قطر و الاهلی عربستان هم حضور داشتند با عنوان سر گروهی بالا آمده، پس در مرحله حذفی سرنوشت بهتری خواهد داشت اما واقعیت امر این است که آبی‌ها تا واپسین دیدارشان در این مرحله که مقابل تیم متوسط الشرطه عراق بود، روی لبه تیز حذف شدن حرکت می‌کردند و تنها در صورتی بالا می‌رفتند و سرگروه می‌شدند که اولاً خودشان برنده شوند و ثانیاً دیدار همزمان الدحیل – الاهلی برنده‌ای نداشته باشد که البته شانس آبی‌ها زد و در عین پیروزی خفیف خودشان مسابقه دوم با تساوی پایان گرفت.

تنها راه موفقیت

بنابراین هر گونه تصوری در این خصوص که چنان صعودی تضمینی بر درخشش آبی‌ها در مراحل بعدی منجمله در مسابقه برابر تیم به غایت حرفه‌ای الهلال است اندیشه‌ای خام و ضمانتی بدون پشتوانه است و تا موقعی که استقلال تدارکی نبیند که در خور و در حد جام باشگاه‌های آسیا نباشد، چیزی جز یک حذف دیر یا زود انتظارش را در این مسابقات نمی‌کشد.

فقط از طریق چنان تمهیداتی و حضوری موفق‌تر از ادوار اخیر لیگ قهرمانان آسیا است که استقلال می‌تواند تیمی را بسازد که در فصل جدید لیگ برتر ایران هم که از اواسط مهرماه کلید می‌خورد، حضور سزاوارانه‌تر داشته باشد و به عناوین ناکامی سال‌های اخیرش که حداکثر مشتمل بر دوم و سوم شدن بوده است، اکتفا نکند و از آن بسیار فراتر برود.

الهلال همچنان ستاره می‌خرد

لازم است اشاره هم شود به آخرین تحرکات باشگاه سعودی در نقل و انتقالات. الهلالی‌ها که انگار عزم خود را برای قهرمانی در آسیا جزم کرده‌اند به دنبال جذب دیگر ستاره‌های اروپایی نیز هستند. روز گذشته هم خبرهای داغی درباره مذاکرات نتیجه بخش این باشگاه سعودی با برخی چهره‌های مهم دنیای فوتبال به گوش می‌رسید که این موضوع زنگ خطر را بیش از هرزمان دیگری در باشگاه استقلال به صدا درخواهد آورد. به راستی اگر قرار باشد استقلال با این ظرفیت مقابل الهلال قرار بگیرد آیا می‌توان به نتیجه‌گیری امید بست؟