تیم‌های عربستانی هم مانند رقبای قطری و چینی خود در حال خریدهای نجومی برای ساختن سوپر تیم‌هایی به منظور کسب عنوان قهرمانی آسیا هستند ولی در ایران، اوضاع نگران کننده پیش می‌رود.
کوچ دسته جمعی ستاره‌ها از لیگ برتر و خالی شدن تیم‌های باشگاهی در ایران با جذب ستاره‌های میلیون دلاری در تیم‌های عربی همراه است که تا چند هفته دیگر در لیگ قهرمانان آسیا به میدان می‌روند.
نگاهی به سر و شکل نقل و انتقالات تیم‌های ایرانی و به خصوص تیم‌های عربستانی حاضر در مرحله یک هشتم نهایی آسیا موید این است که جدال این تیم ها هر روز نابرابرتر می‌شود! طوری که این روزها یکی از مهم‌ترین اخبار فوتبال آسیا مربوط می‌شود به حضور ماتئوس پریرا در الهلال عربستان. تیمی که ماه آینده در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا حریف استقلال ایران است، ابتدا مارگا، همبازی مهدی طارمی در پورتو را جذب کرد و حالا هم با استخدام پریرا به نوعی بمب نقل‌وانتقالاتی را منفجر کرده است.
آخرین نقل و انتقال الهلال برای این تیم حدود ۲۰ میلیون یورو آب خورده است؛ چیزی معادل ۵۰۰ میلیارد تومان که از بودجه تیم های استقلال، پرسپولیس، تراکتور و سپاهان هم بیشتر است. کما اینکه آن‌ها چنین مبالغ هنگفتی را هم برای موسی مارگا و سرمربی سرشناس خود یعنی ژاردیم فرانسوی پرداخت می‌کنند.
وضعیت دیگر تیم عربستانی یعنی النصر که آماده دیدار با تراکتور می‌شود هم به همین منوال است. آن‌ها تاکنون سه، چهار بازیکن خارجی سرشناس را جذب کرده‌اند و برای دیدار با تراکتور تضعیف شده که از خریدهای خارجی فاصله گرفته، آماده می‌شوند.
این تمام تفاوت‌های تیم های ایران و عربستانی نیست، بلکه آن‌ها در زمینه سخت افزار هم به مراتب از تیم‌های ایرانی جلو هستند و اگر استعداد و نبوغ فوتبالیست‌های ایرانی نبود، معلوم نبود چطور به مصاف این تیم‌ها می‌رفتیم.
در حال حاضر و در این سمت، پرسپولیس چند ستاره خود را از دست داده و حالا برای ترمیم این وضعیت، به استعدادهای موجود در لیگ چشم دارد. استقلال هم هنوز وضعیت بازیکنان خود را نمی داند و اما اخبار حاکی از جدایی احتمالی این بازیکنان به علت پرداخت نشدن بخش زیادی از مطالبات فصل گذشته شان دارد.
همچنین باید به این نکته هم اشاره کرد که مشکلات تیم‌های ایرانی برای موفقیت در فوتبال آسیا به مسائلی مانند تغذیه بازیکنان یا زمین تمرین تقلیل پیدا کرده و صورت کاملا آماتوری به خود دارد. این خیلی غیرمنصفانه است، اینکه باشگاه‌های ما با چنین ابزاری برابر رقبای تا دندان مسلح قرار بگیرند.
اگر چه خرده‌ای به عربستانی‌ها و هر کشور دیگری که بر روی زیرساخت‌های و شرایط فوتبالی خود سرمایه گذاری می‌کنند و باید کلید حل مسئله را در وضعیت تیم‌های ایرانی جست و جو کرد که در شرایط کاملا آماتوری به سر می‌برند.
