این کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما درباره برگزاری پنجمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان و اثرات آنگفت: المپیاد فیلمسازی یک جمع کارگاهی- آموزشی مناسب را در زمانی کوتاه شکل می‌دهد که موجب انگیزه بچه‌ها برای کار کردن گروهی و پرورش جمعی می‌شود. این خوب است که آموزش سینما از سنین کم شروع شود چون آموزش تئوری سینما و الفبای آن، کار هنرستان‌ها و دانشگاه‌های هنری است که بعدها بچه‌ها هر کدام با گرایش‌هایی به آن ورود خواهند کرد، اما وظیفه ما در المپیاد فیلمسازی و به هنگام آموزش برای نوجوانان این است که به آن‌ها نگاه و اندیشه بدهیم. احساس می‌کنم در نهایت این آموزش‌ها باید به کشف بچه‌های نواندیش منجر شود.

او با بیان اینکه امروزه در سینمای جهان به سینماگران نواندیش که حرف تازه‌ای برای گفتن دارند توجه بیشتری می‌شود، عنوان کرد: در سینمای ما کارگردان خوب و سینماگر کاربلد کم نیست اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چند نفر از ما توانسته‌ایم در دنیا نگاه مخاطبان را به سوی خودمان جلب کنیم. ما در سال‌های بعد از انقلاب فیلم‌های خوبی ساختیم اما نسبت به تعداد آثار تولید شده، چقدر از آن‌ها توانسته‌اند فراتر از سینمای زمان خودشان پیش بروند؟ از همین رو، نگاه من به هنگام مواجهه با نوجوانان علاقه‌مند به سینما، این است که به آن‌ها اندیشه و تفکر نو ارائه دهم.

این کارگردان افزود: چند روز پیش، یکی از همین بچه‌های المپیاد فیلمسازی با من تماس گرفت و گفت که یک فیلمنامه کوتاه نوشته و می‌خواهد آن را برای ارسال به یک جشنواره بسازد و از من خواست که فیلم‌نامه را بخوانم و نظر بدهم. وقتی آن را خواندم متوجه شدم که این بچه‌ها از همین سن کم هم می‌توانند کارهای بزرگ و شاهکارهایی بی‌بدیل خلق کنند.

جلیلی با اشاره به ضرورت ارتقای کیفیت آموزشی به جای کمیت اظهار کرد: به نظر من، اگر ما یک فیلم خوب در کل عمر سینمایی خود بسازیم بهتر است تا چندین فیلم متوسط یا نازل داشته باشیم. این ماجرا در آموزش نیز صادق است. اگر در آموزش‌ کیفیت را فدای کمیت نکنیم خروجی در نهایت به مراتب اثربخش‌تر و بهتر خواهد بود. اگر تنها یک نفر بتواند مسیر آموزش و یادگیری را درست و صحیح بیاموزد مطلوب تر از آن است که ما ۱۰۰ نفر را آموزش دهیم اما به شکل ناصحیح و اشتباه با آن‌ها برخورد کنیم.

کارگردان فیلم «گال» درباره ساخت فیلم در حوزه کودک و نوجوان در سال‌های اخیر و پاندمی ویروس «کرونا» نیز عنوان کرد: به هر حال سینما شرایط ویژه‌ای پیدا کرده که با گذشته‌ فرق می‌کند. کرونا همه چیز را گروگان گرفته است و نمی‌شود به راحتی مثل گذشته کار کرد. من با برگزاری جشنواره‌ها و کارگاه‌های آموزشی به صورت آنلاین مخالف نیستم اما فیلم را نمی‌شود آنلاین ساخت. در حوزه آموزش، مهم ارتباط قلبی و روحی بین مربی و هنرجو است که حالا از هر طریقی میسر شود اشکالی ندارد. اما جریان ساخت فیلم متفاوت است.

وی در پایان گفت: ما در حال حاضر چه در سینما و چه در جامعه، دچار انتخاب بین دوراهی مصلحت و حقیقت شده‌ایم. اگر حقیقت را دنبال کنیم که  باید قید یک‌سری چیزها را بزنیم و اگر هم به دنبال مصلحت برویم شاید بعدها با خودمان نتوانیم کنار بیاییم. امیدوارم سینما و همین بچه‌های علاقه‌مند به سینما بتوانند در آینده باعث بهتر شدن این شرایط بشوند.