دوشنبه ۲۲ شهریور استقلال در یک دیدار سنتی مقابل الهلال عربستان قرار میگیرد؛ اینبار در یکهشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا. شرایط دو تیم در آستانه این بازی شباهتی به هم ندارد. الهلال با هزینه سنگین در فصل نقلوانتقالات پا به این مسابقه میگذارد و استقلال با از دست دادن چند ستاره اصلی خود. الهلال از کوران مسابقات لیگ میآید و استقلال از تعطیلی بین دو فصل. الهلال بدون حاشیه پا به این رقابت میگذارد و استقلال با انبوهی از مشکلات و حاشیه. همه اینها ثابت میکند که نماینده فوتبال کشورمان کار بسیار سختی مقابل نماینده عربستان دارد.
اما آیا این بدان معناست که استقلال مقابل الهلال شانسی ندارد؟ بدون شک خیر! با این حال مشخص نیست چرا پیشکسوتان استقلال در فاصله چند روز مانده بازی شروع به پاشیدن بذر ناامیدی کردهاند. آرش برهانی بردن الهلال توسط استقلال را معجزه میداند و سیروس دینمحمدی میگوید اگر استقلال با شرایطی که دارد الهلال را ببرد شاهکار کرده. فرزاد آشوبی هم معتقد است صعود استقلال بسیار بعید است.
جدا از اینکه استقلال همیشه تیمی مدعی در آسیا بوده و مقابل الهلال خوب نتیجه گرفته باید این پرسش را مطرح کرد که خواندن آیه یأس در فاصله پنج روز تا شروع بازی حساس آبیها چه کمکی به این تیم میکند؟ در چند ماه اخیر تمام گفتنیها گفته شده و انتقادات انجام شده. عقل سلیم حکم میکند در شرایطی که دیگر چیزی قابل تغییر نیست و فاصلهای تا شروع بازی نمانده پیشکسوتان به بازیکنان و سرمربی تیم روحیه بدهند تا آنها با تمام توان ممکن مقابل حریف به میدان بروند. شاید برخی بگویند این تغییری در واقعیت ایجاد نمیکند و باید حقایق گفته شود. شاید برخی هم ادعا کنند با این اظهارات لااقل بار روانی از روی دوش بازیکنان برداشته و انتظارات هواداران منطقی میشود.
در پاسخ باید گفت اگر بحث فوتبال مطرح است که چیزی به اسم واقعیت قبل از شروع بازی وجود ندارد و تنها حقیقت موجود آن چیزی است که در طول ۹۰ دقیقه در زمین بازی رخ میدهد. کم پیش آمده در فوتبال نتایجی برخلاف پیشبینیها رقم بخورد؟ کم پیش آمده استقلال در شرایط بحرانی نتایج باورنکردنی کسب کند؟ فوتبال ایران همیشه پر بوده از اتفاقات اینچنینی. اصلا به خاطر همین هم باور غلط «ایرانیها در شرایط سخت بهتر نتیجه میگیرند» باب شده. حال چطور ممکن است کسی از همین حالا نماینده فوتبال ایران، تیمی که دو بار قهرمان آسیا شده را بازنده بداند؟
پاشیدن بذر ناامیدی آن هم به این شدت نهتنها کمکی به آرامش بازیکنان نمیکند که آنها را از هرگونه تلاش بازمیدارد. ضمن اینکه هواداران استقلال به هیچوجه مثل پیشکسوتان و کارشناسان و مدیران فکر نمیکنند. آنها در هر شرایطی از تیمشان برد میخواهند و حق هم دارند. آنها بهتر از هر کسی تیم خودشان را میشناسند و به تواناییهایش باور دارند.
باید حد مشخصی بین تزریق ناامیدی و برداشتن فشار از روی تیم درنظر گرفت. باید مرز باریک بین گفتن واقعیتها و سرکوب انگیزهها را رعایت کرد. باید متوجه بود فوتبال بیش از هر چیزی نبرد ارادههاست. تمام اینها نافی مشکلات استقلال نیست. اما همانطورکه گفته شد هیچیک از این مشکلات نباید باعث شود این تیم را مقابل نماینده عربستان از پیش بازنده بدانیم. استقلال با هدایت فرهاد مجیدی و اضافه شدن گابریل پین مربی سرشناس ایتالیایی حرفهای زیادی برای گفتن مقابل الهلال دارد.
تاریخ فوتبال ثابت کرده نبرد تیمهای بزرگ با هم همیشه به جز مسائل فنی تحت تاثیر مسائل روحی روانی هم قرار میگیرد. اینکه استقلال را در فاصله کمتر از یک هفته تا شروع بازی در جبهه مسائل روحی روانی بازنده کنیم نه جوانمردانه است نه کمکی به تیم میکند.