سید مهدی سید صالحی، پیشکسوت فوتبال ایران درباره نحوه مدیریت در فوتبال ایران گفت: نظارت و بازرسی بر مدیریت مالی باشگاه ها به خصوص استقلال و پرسپولیس، به صورت جدی نیست و زمانی که ما بازی می کردیم هم همین طور بود. شرایط به شکلی است که هر مدیرعاملی روی کار می آید، مشکلات باشگاه ها تکرار می شود. مشکل اصلی اینجاست که افرادی راس کار می آیند که فقط دنبال هزینه گذاشتن روی دست باشگاه بوده اند. با این تفکر که مدتی مدیر عامل هستند و هزینه ها را مدیر عامل بعدی باید بپردازد. در صورتی که اگر هر کسی که راس باشگاه می آمد را در قبال پرداختی ها مسئول می کردند و فرد را مجبور می کردند که در صورت ایجاد هزینه این بدهی ها برای خود شخص بماند شرایط بهتر می شد.

او ادامه داد: تعهد شخص یعنی هر فرد را مجاب می کردند که یک اسپانسر و منبع مالی بیاورد تا برای قراردادهایی که می بندد خودش متعهد شود اما در باشگاه ها این اتفاق را نمی بینیم و هر شخصی می آید بدهی زیادی از خود برجا می گذارد و همین دور باطل تکرار می شود.

سید صالحی افزود: از سوی دیگر اسپانسرهایی هم که می آیند به دلیل حجم بالای بدهی ها و مخارج، فقط دوره کوتاه مدیریت یک نفر را می توانند حمایت کنند. همین نسل به نسل می چرخد و بازیکن ها پولشان را نمی گیرند. مشکلات سه نماینده ما در آسیا را ببینید که چقدر برای فوتبال ایران که در رتبه اول آسیا است زشت و ناپسند است. ما در این شرایط این انتظار را هم داریم که در کنفدراسیون آسیا صاحب کرسی شویم، در حالی که در فوتبال همه بخش ها به هم ارتباط دارند.

بازیکن اسبق تیم ملی درباره نحوه مدیریت اقتصادی در باشگاه ها افزود: در اروپا شما می بینید هر باشگاه یک مدیر ورزشی دارد و یک مدیر اقتصادی. یعنی زمان انعقاد قرارداد، یک مدیر که از فوتبال سر رشته ای ندارد دخالت نمی کند. اما در فوتبال ما بازیکن هایی آمدند که شاید ۵۰ هزار دلار قیمت داشتند اما ۶۰۰ هزار دلار گرفتند. بازیکن هایی می آمدند که قراردادشان شش ماهه بود یعنی حتی مدیران توان بستن یک قرارداد درست را نداشته اند. یک بازیکن با انجام دو بازی پول خود را کامل گرفته و رفته که نشان دهنده ضعف مدیریت است و تا وقتی ساختار مدیریتی در فوتبال را درست نکنیم نمی توانیم به جایی برسیم. ما نمی توانیم یک باشگاه را مدیریت کنیم اما به دنبال گرفتن کرسی در آسیا هستیم.

او درباره سازوکار جذب بازیکن و مربی خارجی و بدهی های انباشته شده از سوی آن ها ادامه داد: پارسال یک قانون برای منع جذب بازیکنان خارجی اعمال کردند در صورتی که قانون اشتباهی بود. باید تیم هایی که مشکلات مالی نداشتند و هیچ بدهی و پرونده ای نداشتند، اجازه جذب را می داشتند تا این موضوع سرلوحه کار تیم هایی که با بدهی مواجه اند باشد بلکه یک اصلاحی در امور انجام بدهند.

او ادامه داد: الان مشکل اصلی تیم های بزرگ ما قرارداد بستن با بازیکنان خارجی است. در چند سال اخیر تعداد پرونده ها و بدهی چند برابر شده که این ضعف را نشان می دهد.

مهاجم اسبق استقلال و پرسپولیس با اشاره به عدم نظارت در باشگاه ها گفت: از طرفی قبل از منع جذب خارجی ها، در مواردی می دیدیم که مربی بدون هیچ نظارتی در باشگاه به خارج از کشور می رود تا بازیکن جذب کند. یعنی بازیکنی که شاید در برزیل سوپر مارکت داشته را به لیگ آورده اند یا بازیکن هزار دلاری را ۵۰ هزار دلار خریده اند و مدتی بعد سر همان قرارداد باشگاه محکوم و محروم شده است. نهادهایی مانند بازرسی کل کشور به این بخش ها ورود نمی کنند یا قاطعیت لازم را ندارند.

او دلالی را دیگر معضل اصلی فوتبال برشمرد که باعث قراردادهای گزاف و به دنبال آن بدهی های سنگین می شود و افزود: الان فوتبال ما دست یکسری دلال است اما آیا ورود کرده اند که جلوی آن ها را بگیرند؟ همین هم باعث می شود دلال ها بازیکن صد میلیونی را با یک میلیارد به باشگاه بفروشند. تا زمانی که این بخش ها درست نشود، اصلاح ساختار مالی باشگاه ها ممکن نیست. تا زمانی که در هر باشگاهی در کنار یک مدیر ورزشی، یک مدیر اقتصادی هم نباشد، نمی توانیم پیشرفت کنم.

سید صالحی درباره نحوه گزینش مدیر اقتصادی ادامه داد: مدیر اقتصادی هم باید کار بلد باشد نه اینکه یک بساز و بفروش را در هیئت مدیره بگذاریم. چنین اشخاصی از کجای فوتبال خبر دارند که بخواهند درباره بازیکن نظر بدهند؟ همین باعث می شود برخی بازیکنان که با دلال ها در ارتباط اند قرارداد ببندند و برخی بازیکن ها که شایستگی دارند اما با دلال ها در ارتباط نیستند، خانه نشین شوند. الان فوتبال ما به سمتی رفته که چند نفر دور یک میز نشسته و تصمیم گیرنده شده اند هرچند افراد پاکدست هم داریم که سالم کار می کنند اما درصد زیادی از آن با این روش پیش می رود و باید نهادهای بازرسی به صورت قاطع ورود کنند

او با اشاره به شفاف نبودن درآمدها در فوتبال، گریزی هم به موضوع خصوصی سازی سرخابی های پایتخت داشت و افزود: به نظرم اگر قرار باشد خصوصی سازی مانند تراکتور سازی تبریز یا راه آهن تهران باشد و خیلی تیم های دیگر که نابود شدند باشد، انجام نشدنش بهتر است. مقایسه کنید زمانی که تراکتور سازی دست یک ارگان دولتی بود شرایط بهتری داشت هرچند هزینه های سنگین نمی کرد اما الان ببینید این تیم به چه روزی افتاده که باید نزدیک به ۴۰۰ میلیارد بدهی پرداخت کند. مشکل اینجاست که در فوتبال اروپا زمانی که قرار است یک مربی را برای دو سال آینده انتخاب کنند، از الان فکر می کنند که چه مربی را بیاورند. نمونه آن در منچستر یونایتد که سولسشایر بازیکن این تیم بود. اما با این وجود حدود یک تا دو سال درباره اش تحقیق کردند که به باشگاه می خورد یا نه. ساختار ما اما دقیقه نودی است . این شدنی نیست. الان خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس قرار است بر اساس چه اصلی باشد؟ اگر فردا روزی آقای زنوزی بگوید در تراکتور ادامه نمی دهم کدام سرمایه گذار حاضر است این باشگاه را با ۴۰۰ میلیارد بدهی در دست بگیرد؟ تا زمانی که ساختار درست نشود نمی توان کاری از پیش برد.