پرسپولیس با شکستی سنگین مقابل الهلال از لیگ قهرمانان آسیا حذف شد. اما مهم‌تر از نتیجه این مسابقه، شکل بازی بود که پرسپولیسی‌ها را تا حدود زیادی نسبت به تیم‌شان ناامید کرد. قرمزپوشان در تمام ۹۰دقیقه مقابل حریف دست‌وپابسته بودند و شاید از خوش‌شانسی آنها بود که نتیجه بازی سنگین‌تر از ۳برصفر نشد. شکستی در این سطح و با این شدت، معمولا تبعاتی هم برای تیم‌ها دارد و گاهی بیرون آمدن از زیر بار این تراژدی‌ها خیلی زمان‌بر است. هواداران استقلال حتما خوب یادشان هست که شکست پرگل مقابل العین امارات چه بر سر آنها آورد و تیم منصوریان که تازه اوج گرفته بود و لیگ را با نایب‌قهرمانی تمام کرده بود چگونه مجبور شد دوباره از صفر شروع کند و نهایتا هم در آن شرایط نابسامان روحی روانی کاری از پیش نبرد.

پرسپولیس در این سال‌ها چه با برانکو و چه با کادر فعلی‌اش، سابقه شکست‌های تلخ و حتی سنگین در رقابت‌های آسیایی را داشته است. اما هر بار بعد از این شکست‌ها سریعا به شرایط عادی برگشته و دوباره روی نوار موفقیت قرار گرفته است. باید دید این بار سرنوشت قرمزها چه می‌شود و آیا سرنوشت آنها در لیگ داخلی تحت‌تأثیر این شکست قرار می‌گیرد یا نه.

بازگشته از گور

سنگین‌ترین شکستی که پرسپولیس در سال‌های اخیر تحمل کرده، باخت ۴ بر صفر مقابل الهلال در نیمه‌نهایی سال۲۰۱۷ بود. در آن سال برانکو توانست پرسپولیس را برای نخستین‌بار در تاریخش به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برساند. اما بازی رفت با الهلال تحت‌تأثیر اتفاقات حاشیه‌ای و محرومیت طارمی قرار گرفت و پرسپولیس با ۴گل مغلوب شد.

در فاصله این بازی تا مسابقه برگشت، سرخپوشان در لیگ به مصاف استقلال خوزستان رفتند و ۳بریک پیروز شدند. بازی برگشت با الهلال ۲-۲مساوی و پرسپولیس حذف شد. اما تیم برانکو بلافاصله بعد از بازگشت به ایران در داربی تهران با پنالتی علیپور به پیروزی رسید و ثبات روحی‌اش را نشان داد. آن تیم بعد از شکست سنگین در نیمه‌نهایی آسیا با قدرت برگشت، هم داربی را برد و هم قهرمانی لیگ را به‌دست آورد.

بازنده فینال با پیکان برگشت

برانکو که در نخستین لیگ قهرمانانش تا نیمه‌نهایی پیش رفته بود، در سال دوم با پنجره بسته تا فینال پیش رفت و در فینال مغلوب کاشیما آنتلرز شد. فینال رفت و برگشت پرسپولیس و کاشیما در روزهای ۱۲ و ۱۹آبان‌ماه۱۳۹۷ برگزار شد و قرمزها درمجموع ۲ بر صفر باختند. این ناکامی در حالی رخ داد که لیگ برتر ایران در هفته دهم بود. پرسپولیس بعد از ناکامی در فینال آسیا بلافاصله به لیگ برگشت و بازی عقب‌افتاده‌اش مقابل پیکان را ۲بریک برد.

بعد از آن هم در ۲بازی حساس مقابل سپاهان و تراکتور مساوی کرد و ذوب‌آهن و ماشین‌سازی را شکست داد. تیم برانکو خیلی زود باخت به کاشیما را فراموش کرد و به روند پیروزی برگشت تا قهرمانی دومش را در لیگ برتر به‌دست بیاورد. سال بعد برانکو در سومین حضور آسیایی‌اش در همان مرحله گروهی حذف شد اما باز هم قدرتمندانه به رقابت‌های داخلی برگشت و این‌بار لیگ و حذفی را همزمان برد.

۶هفته در شوک اولسان

یحیی گل‌محمدی با احتساب فصلی که پریشب برای او به پایان رسید، تا به حال در ۲فصل از لیگ قهرمانان آسیا سرمربی پرسپولیس بوده است. فصل اول برای او با صعود به فینال و نایب‌قهرمانی تمام شد. صعود پرسپولیس تا فینال، اتفاقی بود که قبل از آغاز لیگ داخلی رخ داد و بعد از این موفقیت پرسپولیسی‌ها با روحیه‌ای بالا لیگ را آغاز کردند. اما این تیم تازه ۴بازی در لیگ انجام داده بود که برای بازی فینال مقابل اولسان هیوندای راهی قطر شد. این فینال هم برای قرمزها خوش‌یمن نبود و با شکست تمام شد.

بعد از بازگشت از قطر، سرخپوشان ۴بازی متوالی را در لیگ بدون پیروزی سپری کردند و تا میانه‌های جدول پایین رفتند. بعد از ۴تساوی آنها به سختی فولاد را در تهران بردند اما بلافاصله در اراک شکست خوردند تا اوضاع بحرانی به‌نظر برسد. با این حال یحیی بالاخره توانست تیمش را جمع‌وجور کند و در مسیر پیروزی بیفتد. فراموش کردن شکست مقابل اولسان ۶هفته طول کشید و بعد از آن ۶هفته، پرسپولیس ۶بازی متوالی را برد. فراموش کردن شکست مقابل الهلال چقدر طول می‌کشد؟ آیا پرسپولیس از هفته آینده با چهره یک قهرمان به لیگ می‌آید یا با چهره یک زخمی شکست‌خورده؟