وقتی شهریار مغانلو پس از بازگشت از لیگ فوتبال پرتغال به‌عنوان یار قرضی پرسپولیس به کار گرفته شد و در نیم‌فصل دوم لیگ بیستم و جام باشگاه‌های آسیا درخشید، چنان خود را کامل تلقی کرد که در گفت‌وگوهای پایان‌فصلی خود با خبرنگاران که از او درباره وضعیت‌اش در فصل آینده پرس‌وجو می‌کردند، فقط کلی‌گویی و جملاتی کوتاه را ادا می‌کرد و نوعی غرور از اظهارات مبهم وی می‌بارید. او قطعاً وضعیت امروز خود را نمی‌دید که در چهار هفته سپری شده لیگ بیست و یکم هر چیزی بوده الا یک بازیکن موفق.
در این حدفاصل مغانلو با جدا شدن از جمع قرمزهای تهرانی که نتوانستند پول سنگین ابتیاع کامل وی را به تیم سانتاکلارای پرتغال بپردازند، به سپاهان که قادر به پرداخت این پول بود (و این کار را کرد) کوچ کرده و این انتقال و دو سه خرید خوب دیگر چنان ترکیب تیم اصفهانی را بیشتر از گذشته قوی و کارآمد نشان داده بود که اکثر کارشناسان و مردم عادی می‌گفتند (و البته هنوز هم می‌گویند) که طلایی‌پوشان مدعیان اصلی قهرمانی‌اند و حتی پرسپولیس قهرمان هر پنج دوره گذشته لیگ را به زیر سایه دائمی خود خواهند برد.
اسباب تأسف
سپاهان البته سه بازی از چهار مسابقه نخست خود را در لیگ امسال فتح کرده و به رغم شکست اخیرش در دربی اصفهان اصلاً از سوداهای قهرمانی‌اش خارج نشده اما وضعیت مغانلو در اصفهان اسباب تأسف خود او و سران سپاهان و تماشاگران شده است. مغانلو در بازی اول زردپوشان در لیگ بیست و یکم ۸۶ دقیقه، در دیدار دوم ۸۳ دقیقه، در مسابقه سوم ۹۰ دقیقه و در بازی چهارم ۸۳ دقیقه در میدان حاضر بوده ولی بیلان کاری او به شدت ضعیف بوده است.
وی نه گلی زده و نه پاس گلی را به یارانش داده و کارنامه تیره‌اش زمانی ناجورتر شد که در واپسین دقایق دربی اصفهان وقتی تعویض و مجبور به ترک زمین شد، عکس‌العمل شایسته‌ای نشان نداد و قیافه و حرکاتش بوی نارضایتی کامل وی را از شرایط موجود می‌داد و این را می‌گفت که وی حقیقت را برنتافته و تعویض خود را منصفانه نمی‌انگارد.
چیزی که طبعاً محرم نویدکیا و دستیارانش ایده‌ای به جز آن داشتند و ماجراها و وضعیت مغانلو را به گونه‌ای کاملاً متفاوت می‌نگریستند. هرکس که در چهار هفته آغازین لیگ و طی ۳۴۲ دقیقه حضور در زمین چنان بیلانی را بجا گذاشته باشد که گفتیم، بدیهی است که ناموفق تلقی شود و مربیان اقدام به تعویض او کنند و ساختار تهاجمی دیگری را که لزومی بر حضور همیشگی مغانلو در آن نیست، در ذهن خود طراحی کنند و آن را به آزمون بگذارند.
این اتفاق در روزهایی که مغانلو کاملاً دور از فرم عالی‌اش و فاقد هماهنگی با سایر مردان سپاهان است، عادی و منطقی نشان می‌دهد و ارزش سنجیدن و انجام را دارد. به واقع مغانلو روزهایی را می‌گذراند که دیگر در آن یک مهاجم توانا و گوش به زنگ و مقتدر نشان نمی‌دهد و «شهریار»وار ظاهر نمی‌شود و از نمایش‌های عالی فصل گذشته‌اش بسیار فاصله گرفته است.
اتفاقات خوبی که نیفتاد
وضعیت کنونی مغانلو با آنچه در «پیش فصل مشاهده می‌گشت و در روزهای نخست کوچ وی به اصفهان پیش‌بینی می‌شد، بسیار متفاوت است. در آن زمان کارشناسان و نویدکیا و مرزبان و سایر مربیان سپاهان امیدوار بودند به لطف ایجاد هماهنگی بین شهریار و سجاد شهباززاده و آقای گل لیگ بیستم اتفاقات تهاجمی بسیار خوبی برای اصفهانی‌ها شکل گیرد و رفتن محمد محبی به سانتاکلارا به‌عنوان بخشی از بهای انتقال قطعی مغانلو به اصفهان نیز اگرچه از گزینه‌های تهاجمی سپاهان کاسته بود اما اوضاع را به نفع مغانلو کرده بود زیرا او می‌توانست خود را در ترکیب طلایی‌ها فیکس‌تر ببیند.
حضور رضا میرزایی سریع و تکنیکی و اوج‌گیری یاسین سلمانی البته می‌توانست بر گزینه‌های تهاجمی زردپوشان بیفزاید اما مغانلو از امتیازات موجود که یکی از آنها لزوم حضور سلمانی در اردوها و دیدارهای اخیر تیم ملی امید در دور مقدماتی المپیک ۲۰۲۴ و به تبع آن دور ماندن از بازی‌های اولیه سپاهان در لیگ امسال بود، بهره‌ای نگرفت و نه تنها از ثابت بودن در همه روزها استفاده‌ای نکرد بلکه بازی‌های غیرهماهنگ و هنرنمایی‌های اندک و پراکنده‌اش نشان داد که او برای اجرای مأموریت تازه‌اش مهیا نیست و هر چقدر که فصل پیش با سرعت نسبی با قرمزهای تهرانی هماهنگ شد، امسال در حال فاصله گرفتن از مکانیسم کاری سپاهانی‌ها است و دوندگی‌ها و تلاش‌اش در مجراهایی بی‌حاصل و به روش‌هایی غیر عقلایی بوده است.
جایی که تنگ‌تر می‌شود
اگر جز این بود، شهریار مثل دوران اولیه درخشش‌اش در فوتبال ایران که تجلی آن در لیگ نوزدهم و با ۱۲ بار گلزنی وی برای تیم پیکان هویدا و پایه‌گذار انتقال‌اش به پرتغال شد، در سپاهان هم سریعاً جا می‌افتاد و آمار عالی فصل گذشته‌اش با پرسپولیس را تکرار می‌کرد. آماری که سبب شد وی یکی از بهترین‌های نیم‌فصل دوم لیگ بیستم تلقی شود و گل‌هایش در ثبت پنجمین قهرمانی متوالی پرسپولیس در لیگ برتر و درخشش مجدد این تیم در جام باشگاه‌های آسیا سهمی محسوس داشته باشد و فراموش نکنیم که سپاهان در زرادخانه تهاجمی‌اش محمدرضا خلعتبری پرتجربه را هم دارد و جلال‌الدین‌علی محمدی نیز در سال‌های اخیر یک گلزن تیزهوش در هر تیمی که در آن بازی کرده، نشان داده و به همان منوال محمدرضا حسینی و فرشاد احمدزاده نیز پیش از آنکه هافبک‌هایی دفاعی و مهاجمانی رو به عقب باشند، بازیکنانی با رویکرد تهاجمی آشکار و قابلیت‌های محسوس در این زمینه‌اند و اگر نویدکیا به این نتیجه برسد که فعلاً با مغانلو به اهدافش نمی‌رسد، سهم و نقش نامبردگان در شکل‌گیری و ثمر دادن طرح‌های تهاجمی این مربی بیش از گذشته و جای شهریار رنگ باخته در این جمع و در این نقشه‌ها کم‌کم تنگ‌تر خواهد شد.
مغانلو، شاکی از تعویض؛ سپاهان در انتظار واکنش نویدکیا
درست همان روزی که کارلو آنچلوتی در کنفرانس خبری بازی رئال مادرید و رایووایکانو گفت؛ بازیکنی که از تعویض عصبانی نباشد بازیکن نیست، شهریار مغانلو در دربی اصفهان چنان از تعویضش عصبانی شد که یادش رفت این بازی پخش تلویزیونی دارد! محرم نویدکیا در دقایق پایانی بازی و در حالی که ۴ تعویض از ۵ تعویض ممکن را انجام داده بود، تصمیم گرفت محمدرضا خلعتبری را به میدان بفرستد.
او شهریار مغانلو را برای خروج از زمین انتخاب کرد و سجاد شهباززاده را با اینکه یک پنالتی خراب کرده بود در ترکیب تیمش نگه داشت اما وقتی تابلوی تعویض بالا رفت، شهریار مغانلو شاکی شد و با حرکات دست به نیمکت واکنش نشان داد. مغانلو حتی چند لحظه‌ای هم پافشاری کرد در زمین بماند اما محرم تعویض را تغییر نداد و او را از زمین بیرون کشید و به جای مغانلو، محمدرضا خلعتبری را به میدان فرستاد. مغانلو هنگام خروج از زمین همچنان شاکی بود و حتی حاضر نشد با محرم نویدکیا دست بدهد. حالا باید دید واکنش محرم نویدکیا به این اتفاق چگونه خواهد بود.
