گلاره ناظمی قرار است به افتخار دیگری برسد؟ اسم او بین ۱۶داور برگزیده سال۲۰۲۱ است و این شانس را دارد که صاحب عنوان بهترین داور سال فوتبال و فوتسال زن جهان شود. اما به‌نظر می‌رسد خود او به همین‌ جایی که رسیده، راضی است. سقف آرزوهای ناظمی، داوری در جام‌جهانی فوتسال مردان بود که چندی پیش تجربه‌اش کرد و حتی در کوبل داوری بازی فینال هم قرار گرفت. این برای یک داور زن که در کشور خودش خیلی دیده نشده، مهم‌ترین اتفاق است. اما در بین حرف‌های او می‌شود به چیز دیگری هم رسید. ناظمی خواسته دیگری هم داشته؛ اینکه به همه بگوید فقط ورزشکاری را که روی سکو می‌رود‌ نبینند، داورها هم هستند.

انگار یک اتفاق مهم دیگر قرار است برای شما بیفتد. سال‌های گذشته در بین بهترین‌ها بودید، اما امسال انتخاب متفاوت است.

سال‌های پیش انتخاب بین داوران مرد و زن فوتسال بود که فوتسال‌پلنت انجام می‌داد. سال اول ششم، سال دوم چهارم و پارسال هم پنجم شدم. اما این‌بار انتخاب بین همه داوران زن فوتبال و فوتسال است و فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار که خیلی معتبر است، این کار را انجام می‌دهد. همین که بین ۱۶داور قرار گرفته‌ام اتفاق خوشحال‌کننده‌ای است. روز دوشنبه چند پیام تبریک برایم آمد و چند نفر از دوستان هم زنگ زدند و تبریک گفتند. نمی‌دانستم چه خبر شده است. پیش خودم گفتم اتفاق خاصی نیفتاده است، چرا تبریک می‌گویند. پیگیری که کردم، دیدم اسم من بین نامزدهاست. خیلی هیجان‌انگیز بود و خیلی خوشحال شدم.

شما در فینال جام‌جهانی داوری کردید. چرا پیش‌بینی‌ نمی‌‌کردید؟

در شرایطی که ما داریم، شاید تصور همه‌ این باشد که شانس ما برای رقابت کم است. به هر حال شرایط پوششی ما متفاوت است و این ذهنیت را ایجاد می‌کند که شاید جایی در بین بهترین‌ها نداشته باشیم. ولی دیدیم فدراسیون‌ جهانی و سایت‌های معتبر جهانی شرایط ما را پذیرفته‌اند و پوشش ما دیگر برایشان مسئله عجیبی نیست.

احتمال دارد شما را به‌عنوان داور سال انتخاب کنند؟

در مسیر سخت ۲۰ساله‌ای که داشتم، همین که بین ۱۶داور باشم، خودش اتفاق مهمی است. حالا دیگر مهم نیست بین این نفرات چندم شوم. همه‌‌چیزی را که در توانم بود، گذاشتم و با لطف خدا مسیرم را با همه امکانات کم و سختی‌هایش به سرانجام رساندم. از این خوشحالم که زحماتم بی‌نتیجه نماند و حضورم در بین این نفرات برای خودم باعث خوشحالی و افتخار است.

۲۰سال پیش که داوری را شروع کردید، منتظر این روز بودید؟

نه اصلا. آن موقع آرزویم این بود که یک روز هم فوتسال و فوتبال زنان مثل مردان لیگ برتر داشته باشد و ما داوران زن هم بتوانیم مثل داوران مرد به شهرهای مختلف برویم و داوری کنیم. هر‌چه جلوتر رفتیم، آرزوهای من هم بزرگ‌تر شد. وقتی که برای نخستین‌بار کلاس بین‌المللی داوری در ایران برای زنان برگزار شد، آرزویم این بود که من هم مثل داوران مرد در مسابقات بین‌المللی قضاوت کنم. سرتق هستم و همیشه دنبال رسیدن به یک رده بالاتر.

قبل از جام‌جهانی ترجیح می‌دادید ایران در فینال باشد نه خودتان. دوست داشتید بازی برزیل را هم سوت بزنید. تنها اتفاقی که افتاد حضور شما در فینال بود.

واقعا از صمیم قلب دوست داشتم ایران به فینال برسد ولی متأسفانه حذف شد. بعد از آن دوست داشتم خودم داور فینال باشم تا ایران حداقل یک نماینده در این بازی داشته باشد. بازی با برزیل هم بماند برای جام‌جهانی بعد.

شما در یک بازی از جام داور اول بودید و برای کوبل داوری بازی فینال هم انتخاب شدید. با این حال بعضی‌ها زیر پست‌های اینستاگرامی شما کامنت گذاشته بودند که شما فقط وقت‌نگه‌دارید و این خیلی اتفاق مهمی نیست. این نظرها اذیت‌کننده نبود؟

من روی این نظرها حساس نیستم. در جمع این همه آدم‌ مثبت و پرانرژی که لطف دارند و حمایت می‌کنند، یک عده هم اختیار این را دارند که نظر متفاوتی داشته باشند. اگر این مسائل برای من مهم بود، خیلی وقت پیش باید این کار را رها می‌کردم.

بعد از این قرار است گلاره ناظمی به کجا برسد؟ اشباع نشده‌اید؟

واقعیت این است که به هر چیزی که می‌خواستم رسیده‌ام و دیگر بدهکار خودم نیستم. امیدوارم تا زمانی که در داوری هستم، بتوانم نماینده خوبی برای ایران باشم. اگر هم نبودم امیدوارم برای جوان‌ترها راهنمای خوبی باشم.

نمی‌خواهید در جام‌جهانی بعدی، داور اول فینال باشید؟

فعلا به این موضوع فکر نمی‌کنم. با توجه به مسیری که داشتم، از اینکه یک فینال جام‌جهانی را بودم، راضی‌ام.

در این مسیر چقدر حمایت شدید؟

اصلا حمایتی نبود، هیچ‌وقت. در این مسیر فقط خودم بودم و خدای خودم. تا الان که نگاه به داوران زن حداقلی بود، شاید از این به بعد شرایط بهتر شود. ما داوران پتانسیل این را داریم که صاحب‌نام شویم. داوران خیلی زحمت می‌کشند اما دیده نمی‌شوند. همه فقط ورزشکاری را می‌بینند که روی سکو می‌رود ولی یک داور هم می‌تواند باعث سربلندی یک کشور شود.

در این ۲۰سال داوری چه چیزی بیشتر از همه شما را اذیت کرد؟

حمایت‌هایی که باید می‌شد و نشد. حتی برای یک تمرین ساده هم امکاناتی نداشتم. باید در پارک‌‌ها یا کنار اتوبان‌ها تمرین می‌کردم. یک پیست مناسب نبود که تمرین کنم. رئیس هیأت فوتبال تهران با ما همکاری نمی‌کرد. من حداقل‌ها را می‌خواستم و آنها را نداشتم. اگر می‌خواستند به ما داورها پیست بدهند، می‌‌گفتند یا باید ۶صبح در پیست حاضر باشید یا ۱۲ تا ۲ظهر. درنظر بگیرید که در این ساعت از فصل تابستان چه آفتابی است. حالا با اتفاقاتی که برای من افتاد امیدوارم شرایط برای داوران بهتر شود.

در ورزش زنان همه‌‌چیز برعکس است. اول باید به یک جایی برسی بعد حمایت شوی.

دقیقا همینطور است. زنان ورزشکار ما به‌خصوص آنهایی که داور می‌شوند، روحیه جنگنده‌ای دارند و خیلی تلاش می‌کنند تا دیده شوند. ما در فوتبال هم داوران خیلی خوبی داریم ولی کسی آنها را نمی‌شناسد. مهسا قربانی و بهاره شیخی برای داوری در جام‌جهانی فوتبال کاندیدا شده‌اند.

داوری در جام‌جهانی روی دستمزد شما هم تأثیری داشت؟

نه، دستمزد من با بقیه داوران فرقی نمی‌کند. البته آقای عزیزی خادم (رئیس فدراسیون) قول داده‌اند که دستمزدها افزایش پیدا کند. امیدوارم که این قول روی کاغذ نماند و اجرایی شود.

دلتان نمی‌‌خواهد در ایران و در لیگ مردان داوری کنید؟

دوست دارم ولی می‌دانم شرایطش فراهم نیست.

اخبار تیم ملی فوتسال زنان را هم دنبال می‌کنید؟ تیم هنوز سرمربی ندارد.

بله، دنبال می‌کنم. این تیم قهرمان آسیاست و حفظ این قهرمانی راحت نیست، تلاش و برنامه می‌خواهد. امیدواریم مثل تیم ملی فوتبال زنان، به تیم فوتسال هم امکانات بدهند و از آنها حمایت کنند.