از اسفندماه سال ۱۳۹۸، یعنی هفته بیست و یکم لیگ نوزدهم تا کنون، درهای ورزشگاه‌ها به روی تماشاگران فوتبال بسته شده است. حالا که بعد از واکسیناسیون عده قابل توجهی از جمعیت کشور، درهای اماکن عمومی کم کم به روی مردم باز شده است، این سؤال مطرح می‌شود که چرا مجوز حضور تماشاگران در استادیوم‌های ورزشی هنوز صادر نشده است؟ بخصوص استادیوم‌هایی که سرپوشیده نیستند و مشکل کمتری برای انتقال ویروس در آنها وجود دارد.
اعلام رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی، مبنی بر وعده بازگشت تماشاگران به ورزشگاه‌ها از ۲۰ آبان ماه اما پایانی بود برای همه بهانه‌هایی که مجوز وزارت بهداشت را دلیل راه ندادن تماشاگران به ورزشگاه‌ها می‌دانند.
غلامرضا نوروزی، رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی روز گذشته (سه‌شنبه) در مصاحبه‌ای درباره اعلام تاریخ ۲۰ آبان برای ورود تماشاگران گفت: «افراد یا برای ورزش کردن در اماکن ورزشی حاضر خواهند شد یا تماشای ورزش؛ در هر دو صورت هم حضور آنها منوط به بررسی کارت واکسن از طریق سیستم هوشمند است. راه اندازی این سامانه باید توسط وزارت بهداشت انجام شود. مسئولان این وزارتخانه هم اینگونه اعلام کرده‌اند که ۲۰ آبان ماه سیستم هوشمند بررسی کارت واکسن راه اندازی شده و قابل استفاده خواهد شد. به همین دلیل حضور افراد به عنوان ورزشکار (ورزش کردن) یا تماشاگر به ورزشگاه‌ها از این تاریخ امکان پذیر است.»
نوروزی تأکید دارد که اگر سیستم هوشمند چک کردن کارت واکسن راه‌اندازی نشود، افراد ملزم به ارائه کارت PCR خواهند بود که البته این مورد ممکن است برای‌شان هزینه‌بر باشد. به هر حال اما برگزاری دوره‌های لازم برای ناظران آغاز شده است تا شرایط باشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها و مسابقه مورد نظر را بررسی و بر ورود و خروج افراد و اصولی بودن آن نظارت داشته باشند.
با همه اینها اما هنوز درباره تعداد مجاز تماشاگران تصمیم‌گیری نشده است و ستاد مبارزه با کرونا باید در این رابطه تصمیم نهایی را اعلام کند.
ماجرا اما از جایی جالب می‌شود که سازمان لیگ حتی در صورت صدور مجوز وزارت بهداشت هم بهانه‌هایی برای راه ندادن تماشاگران می‌آورد و اعلام کرده است در صورتی اجازه ورود تماشاگران را می‌دهند که گیت ورزشگاه‌ها برای فروش الکترونیکی بلیت، آماده شود. سهیل مهدی، مسئول کمیته مسابقات سازمان لیگ فوتبال در این رابطه می‌گوید: «با توجه به مجوزهای صادرشده طبیعی است که باید حضور تماشاگران را در ورزشگاه‌ها داشته باشیم و به این موضوع امیدوارم اما بحث اصلی منوط به این است که باشگاه‌ها سازوکار بلیت فروشی الکترونیکی را فراهم کنند تا ما هم کنار آنها قرار بگیریم. با توجه به قرار گرفتن سامانه بلیت فروشی در اختیار باشگاه باید سرعت تنظیم کار را از باشگاه‌ها بخواهیم.»
مهدی تأکید می‌کند: «خواهش می‌کنم هر باشگاهی ورزشگاهش گیت الکترونیک ندارد، هرچه سریع‌تر برای تجهیز آن به این سیستم اقدام کند. البته در این یک سال می‌توانستند چنین کاری انجام دهند اما اکنون هم باید گیت‌ها را کامل کرده و تجهیزات بلیت‌فروشی را راه‌اندازی کنند تا بتوانیم حضور گرم تماشاگران را در ورزشگاه‌ها داشته باشیم.»
اینکه سازمان لیگ تازه بعد از صدور مجوز تماشاگران از سوی وزارت بهداشت، موضوع گیت‌های الکترونیکی را مطرح می‌کند، خود ابهامی بزرگ است. در طول یک سال و نیم که تماشاگران اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را نداشته‌اند و فرصت کافی برای باشگاه‌ها بوده، چرا تمهیداتی اندیشیده نشده تا معضل گیت‌های فروش الکترونیکی بلیت حل شود؟ پیش‌بینی اینکه بالاخره تماشاگران به ورزشگاه‌ها راه خواهند یافت که کار سختی نبود!
با این حال اما این موضوع چندان مورد توجه مسئولان برگزاری لیگ نبوده است و همین موارد است که خواه‌ناخواه شائبه‌هایی را مطرح می‌کند درباره میل قلبی برگزار‌کنندگان لیگ به حضور نداشتن تماشاگران در ورزشگاه‌ها.
آیا ممنوعیت حضور تماشاگران در استادیوم‌های ورزشی، به همین بهانه‌های ساده، طولانی‌تر می‌شود؟
