از هفته گذشته به صورت محدود و آزمایشی حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها برای تماشای مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران آزاد شده است. در نخستین تجربه، شماری از استقلالی‌ها در ورزشگاه آزادی دیدار این تیم برابر نساجی را تماشا کردند و در تجربه دوم، امروز قرار است پرسپولیسی‌ها در تعداد محدود اجازه داشته باشند بازی این تیم با صنعت نفت آبادان را ببینند. اتفاق مهمی که در این میان رخ داده، اما مربوط می‌شود به قیمت‌گذاری بلیت مسابقه امروز از سوی مدیران پرسپولیس؛ جایی که دست‌اندرکاران این باشگاه تصمیم گرفته‌اند بلیت‌ها را در سه سطح ۵۰، ۸۰ و ۱۰۰ هزار تومانی به فروش برسانند.
به همین دلیل «بلیت ۱۰۰هزار تومانی» در چند روز اخیر به یک کلیدواژه پرتکرار در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است. انتقادات بسیار زیادی از مدیران پرسپولیس صورت گرفته، اما مجید صدری، سرپرست باشگاه پرسپولیس صراحتا می‌گوید ۱۰۰هزار تومان عدد زیادی نیست. احتمالا او و سایر کسانی که با صدری موافق‌اند، روی قیمت بلیت در ورزشگاه‌های اروپایی انگشت می‌گذارند و صد هزار تومان را که فقط کمی بیش از سه دلار می‌شود، ارزان می‌بینند؛ اما آیا این مقایسه درست است؟
بی‌گمان قیمت بلیت ورزشگاه در اروپا را هم مثل سایر اقلام و خدمات باید با میانگین دستمزد شهروندان عادی سنجید. گزارش‌ها حکایت از آن دارد که حداقل دستمزد در کشورهای گوناگون اروپا ماهانه بین ۷۰۰ تا ۱۵۰۰ یورو تعریف شده است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که حداقل دستمزد قانونی در ایران برای سال جاری ماهانه حدود ۳میلیون و ۶۵۰ هزار تومان مصوب شده است. تازه میانگین عملی درآمدها در اروپا بسیار بالاتر از این حرف‌هاست. گزارشی که فروردین امسال به نقل از مرکز آمار اتحادیه اروپا منتشر شد، نشان می‌داد میانگین درآمد ماهانه در کشوری مثل بلژیک ۳۰۹۲ یورو است.
این رقم در ایرلند جنوبی ۳۰۲۱ یورو، در فنلاند ۲۹۵۸ یورو، آلمان ۲۸۹۱ یورو، هلند ۲۷۰۰ یورو، فرانسه ۲۴۰۰ یورو، ایتالیا ۲۱۰۰ یورو و اسپانیا ۱۷۰۰ یورو بوده است و حتی در دانمارک به چهار هزار یورو هم می‌رسد. در این صورت خیلی عجیب نیست که یک هوادار فوتبال برای تماشای مسابقه تیم محبوبش به‌طور متوسط بین ۲۰ تا ۴۰ یورو بپردازد و تازه این امکان را داشته باشد که با پیش‌خرید تمامی بلیت‌های فصل، از تخفیف چشمگیر بهره‌مند شود. آیا وضعیت در ایران هم به همین منوال است؟ اصلا ما وقتی در مورد درآمد حرف می‌زنیم، یعنی پذیرفته‌ایم که مبنای اصلی آن یعنی «شغل» وجود دارد؛ آیا آمار بیکاری در ایران و اروپا یکسان است؟
با احتساب همین‌هاست که بلیت ۸۰ یا ۱۰۰ هزار تومانی برای تماشای یک مسابقه فوتبال گزاف به نظر می‌رسد. حالا دیگر بگذریم از تفاوت سطح امکانات؛ جایی که شما حتی اگر ارزان‌ترین بلیت مسابقه اروپایی را هم بخرید ۳۰ثانیه قبل از بازی می‌توانید روی صندلی تمیز و مشخص خودتان بنشینید و از خدمات متنوع باشگاه، بیرون و درون استادیوم بهره‌مند شوید، اما در ایران شرایط زمین تا آسمان متفاوت است.
فوتبال کشور ما در کسب درآمد با مشکلات واقعی و مهمی مثل حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی مواجه است، اما قرار نیست انتقام آن کمبودها از تماشاگر بی‌نوا گرفته شود. کاش با این قشر مهربان‌تر باشیم. به هر حال باشگاه پرسپولیس دیروز تحت فشار افکار عمومی، برای این بازی تخفیف ۳۰درصدی در نظر گرفت.
