پیش از بازی پرسپولیس و فولاد در هفته شانزدهم لیگ برتر که عملا آخرین هفته مسابقات قبل از تعطیلات نیم‌فصل به شمار می‌رود، بار دیگر شایعه استعفای یحیی گل‌محمدی در محافل فوتبالی پیچید. این بار اما نه کسی متعجب شد، نه شاهد سردرگمی و استرس هواداران بودیم و نه حتی رسانه‌ها رو به تحلیل و موشکافی موضوع آوردند. همه‌چیز خیلی ساده در سکوت دنبال شد و به پایان رسید. دلیل این مسئله هم کاملا روشن است؛ اینکه گل‌محمدی در استفاده از این تاکتیک زیاده‌روی کرده است. اینطور به‌نظر می‌رسد که او برای تحت فشار قرار دادن مدیران باشگاه و اینکه مسایل مالی زودتر سر و سامان بگیرد شایعه کناره‌گیری خودش را سر زبان‌ها می‌اندازد.

یکی، دو بار اول این داستان سر و صدا کرد و همه را به تکاپو واداشت، اما حالا خبر چندانی نیست.حقیقت آن است که خود یحیی گل‌محمدی هم می‌داند در پرسپولیس روی قله فوتبال ایران ایستاده است. برای او در لیگ ایران چه تیمی بهتر از پرسپولیس پیدا خواهد شد؟ آیا احتمال حضور این مربی روی نیمکت استقلال وجود دارد؟ شاید از تیم‌هایی مثل سپاهان یا گل‌گهر سیرجان به‌عنوان گزینه‌های حضور یحیی یاد شود، اما آیا منطقی است سرمربی پرسپولیس این تیم را بعد از این همه قهرمانی و با این همه هوادار رها کند، به وجهه خودش آسیب بزند و در میانه‌های فصل به چنین تیم‌هایی منتقل شود؟

وضعیت تیم ملی هم که با صعود برق‌آسای شاگردان دراگان اسکوچیچ به مرحله نهایی جام‌جهانی تثبیت شده و بعید به‌نظر می‌رسد مربی دیگری بخت حضور در آنجا را داشته باشد. شاید هم گل‌محمدی پیشنهاد خارجی دارد؛ اما می‌دانیم که خارج از کشور تقریبا بازار کار برای مربیان ایرانی وجود ندارد.مجموعه این مسایل است که باعث می‌شود هر بار تکرار شایعه استعفای یحیی بازتاب رسانه‌ای ضعیف‌تری پیدا کند. به‌نظر می‌رسد سرمربی پرسپولیس برای تحت فشار قرار دادن مدیران باشگاه باید دنبال یک تاکتیک دیگر باشد. این استراتژی قدیمی فقط ممکن است به شکاف داخل مجموعه منجر شود.