تیم ملی فوتبال ایران امروز از ساعت ۱۸ در مرحله انتخابی جام جهانی به مصاف امارات می‌رود تا به رکورد شکست‌ناپذیری ۱۵‌ماهه اخیرش ادامه دهد. ایران که از زمان ورود دراگان اسکوچیچ هنوز شکستی در کارنامه نداشته، با این مربی ۹۳ درصد بازی‌هایش را برده و قرار نیست حتی بعد از قطعی‌شدن صعود هم این روند از بین برود. شاگردان این مرد کروات موفق شدند روز پنجشنبه هفته گذشته، عراق را شکست داده و سه هفته زودتر از پایان مرحله انتخابی جام جهانی، بلیت قطر را رزرو کنند.

حالا این تیم با احتساب تیم میزبان، چهاردهمین تیمی است که به جام جهانی رسیده است. همین مورد به خودی خود ارزشمند است؛ ولی از آنجا که تیم ملی، به امید حضور در «سید ۲» جام جهانی، روزهای مهمی پیش‌رو دارد، نیاز دارد تا سه بازی پیش‌رو را هم ببرد. این به آن معنی است که قرار نیست حتی بعد از قطعی‌شدن صعود، تیم ملی کوتاه بیاید و از فکر پیروزی خارج شود. اگرچه حضور ایران در سید ۲ جام جهانی خوش‌بینانه و تا حدودی غیرقابل دسترسی است؛ ولی برتری در دیدارهای پیش‌رو یک حکم قطعی دارد که آن‌هم نرفتن به سید ۴ و بقا در همین جایگاه کنونی یعنی سید ۳ است.

با همین چند خط آغازین می‌شود پی برد که حتی با وجود قطعی‌شدن حضور ایران در جام جهانی، باز هم کار شاگردان اسکوچیچ در این مرحله از بازی‌ها تمام نشده و نیاز است که آنها با آمادگی بالا به مصاف رقبا بروند. همان‌قدر که فوتبالی‌ها باید شرایط را برای حضوری مقتدرانه در زمین فراهم کنند، غیر‌فوتبالی‌ها هم باید زمینه را بیرون از زمین فوتبال در حد عالی نگه دارند تا همه چیز برای ایران، در مسیر جام جهانی خوب پیش برود.

یکی از دم‌دستی‌ترین اقداماتی که مسئولان ورزش ایران و البته چهره‌های سیاسی ایران می‌توانند انجام دهند و مشخصا تا به الان در اجرای شیوه درستش اهمال داشته‌اند، مقوله ورود تماشاگران به ورزشگاه است. در این زمینه و بعد از رایزنی‌های فراوان، بالاخره زمینه برای ورود قریب به ۱۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی برای تماشای دیدار تیم‌های ایران و عراق مهیا شد.

اتفاق مهم حضور تماشاگران زن، خواه به صورت گزینشی، در این دیدار بود که بعد از مهر ۱۳۹۸، برای دومین بار در سال‌های اخیر رقم خورد. باوجود‌این انتقادات بعضا تند چندین چهره سیاسی از حضور همین تعداد اندک تماشاگر زن در دیدار با عراق، نشان می‌دهد تأثیر خودش را گذاشته و دوباره تصویب شده که بازی تیم ملی ایران بدون تماشاگر شود.‌ به عبارتی دیگر، عده‌ای از چهره‌های سیاسی با استفاده از همان حربه قدیمی، یعنی شیوع ویروس کرونا، به ستاد مقابله با ویروس کرونا اعمال فشار کرده‌اند که مجوز حضور تماشاگران در دیدار امروز ایران با امارات لغو شود.

اینکه مسئولان به فکر جلوگیری از شیوع ویروس کرونا باشند و برای عملی‌شدن آن برنامه‌های مختلفی را در دستور کار قرار دهند، موضوعی پسندیده است؛ ولی اینکه چرا فقط فوتبال و ورزشگاه‌های فوتبال را به‌عنوان محلی برای شیوع ویروس کرونا می‌شناسند و سریعا مانع از شکل‌گیری آن می‌شوند، موضوعی است که ذهن مخاطب به‌ویژه علاقه‌مندان به ورزش را درگیر می‌کند.

فوتبال ایران از زمان شروع فصل جدید لیگ، بدون تماشاگر برگزار شد و این رویه تا هفته شانزدهم، یعنی یک هفته بعد از نیم‌فصل هم ادامه داشته است.

به غیر از دو بازی پرسپولیس و استقلال با دو رقیب‌شان در لیگ برتر، دیگر مجوزی برای حضور تماشاگر در هیچ بازی لیگ‌برتری صادر نشد. تازه در همان دو بازی هم از این گفته شد که این مجوز به صورت آزمایشی صادر شده و قرار نیست ادامه‌دار باشد. تیم ملی هم که دقیقا بعد از قریب به سه سال در حضور تماشاگران به میدان رفت. با‌وجود‌این درست در همین بازه چندماهه که ستاد مبارزه با ویروس کرونا مانع از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌های روباز برای تماشای بازی شد، مجوز برگزاری تجمعات دیگر از‌جمله نماز جمعه صادر شد.

اینکه خیل علاقه‌مندان بعد از مدت‌ها بالاخره توانستند به مراسم نماز جمعه برگردند، اتفاق درخوری برای مسئولان رده‌بالای دولت بود؛ ولی ایرادات موجود در این زمینه هنوز برطرف نشده یا به طور کامل برطرف نشده است. به‌عنوان مثال حضور در نماز جمعه محدودیت درصدی ندارد و بعضا در فضای سرپوشیده هم برگزار می‌شود. با این حال مسئولان وزارت بهداشت با چشم‌پوشی روی این موضوع، به بهانه شیوع ویروس کرونا، فقط مانع از حضور تماشاگران در ورزشگاه شدند. از طرفی، آنها حتی با درخواست حداقلی حضور، یعنی گنجایش ۱۰ درصدی ورزشگاه‌های فوتبال ایران هم مخالفت کردند.

حال در آستانه شیوع گسترده و بی‌رحمانه‌تر «اُمیکرون»، ستاد مبارزه با ویروس کرونا در شرایطی دوباره بازی فوتبال تیم ملی را بدون تماشاگر کرده که به موازات همین رقابت، جشنواره فیلم فجر در حال برگزاری است و سینماها تب‌و‌تاب بسیار بیشتری در مقایسه با ماه‌های قبل دارند. مراسم جشنواره فیلم این روزها در برج میلاد در حال برگزاری است و در سالن مربوطه که پوشیده است و احتمال سرایت ویروس کرونا بسیار هم زیاد است، ۷۰۰ نفر می‌توانند حضور داشته باشند.

این حضور ۷۰۰ نفری حداقلی است و کیست که نداند اغلب این عدد بسیار بیشتر هم می‌شود. اینها بدون درنظر‌گرفتن همایش‌های سینمایی است که در حاشیه همین مراسم برگزار می‌شود. در کنار این مورد، نمایش فیلم‌های مربوطه در سینماهای مختلف را هم باید در نظر گرفت. ادعا می‌شود که بلیت‌فروشی در سینماها ۵۰ درصدی است؛ ولی خیلی خوش‌بینانه است اگر باور شود چنین درصدی در همه سینماها رعایت می‌شود.

حال پرسش تکراری جامعه فوتبال همان همیشگی است: چطور ویروس کرونا در سینماها و سالن‌های سرپوشیده جشنواره منتقل نمی‌شود و فقط روی سکوهای ورزشگاه و در زمان مسابقه فوتبال به بقیه سرایت می‌کند؟ آیا بدن سینمایی‌ها و علاقه‌مندان به سینما مقاوم‌تر از بدن فوتبالی‌ها و علاقه‌مندان به فوتبال است؟ اگر چنین باشد که مبحثی نوین در عرصه پزشکی باید پایه‌گذاری شود و افتخارش به ایرانی‌ها برسد!