*فرزاد موتمن
ویلیام هـارت در هـفتاد و یک سالگى درگذشت.
در ٢٠١٨ اعلام شده بود که به سرطان مبتلاست.
او در دهـه هـشتاد با بازى در نقش یک سرباز داوطلب از ویتنام برگشته که دچار ناتوانى جنسى‌ست در «آرامش ابدى»، یک زندانى سیاسى هـموسگسویٔل در «بوسه زن عنکبوتى»، یک وکیل زنباره که مرتکب قتل می‌شود در «گرماى تن» و یک پلیس روس در «پارک گورکى» انتظارات بسیارى را به وجود آورد.
چهـار بار کاندید اسکار شد. یک‌بار اسکار دریافت کرد، شش بار کاندید گلدن گلوب شد، جایزه بفتا را دریافت کرد و… اما از دهـه نود، کمتر براى بازى در نقش اصلى پیشنهـاد دریافت کرد. شاید به خاطر اینکه بازیگر بسیار خاصى بود.
او ستاره‌اى بود که مثل ستارگان رفتار نمی‌کرد. حرف‌هـاى هـمیشگى ستارگان را نمى‌زد. اداهـاى آنان‌را نداشت. مصاحبه‌هـایش مردم پسند نبودند و انتخاب‌هـایش به نظر هـالیوودى‌هـا عجیب می‌آمد، مثلاً بازى در «پارک ژوراسیک» را رد کرد اما در نقش کوتاهـى در «هـوش مصنوعى» ظاهـر شد.
هـر چند در این سال‌هـایٔى که دیگر هـالیوود روى خوشى به او نشان نمی‌داد هـم در فیلم‌هـاى مهـم و ماندگارى مثل «تا انتهـاى جهـان» و «دود» بازى کرد.
هـارت بازیگر بسیار باهـوشى بود، چندان که بعضى از نقش‌هـایٔى که بازى کرده بسیار ریسکى بوده‌اند و می‌توان حدس زد که در دست بازیگر دیگرى ممکن بود کمیک به نظر برسند.
از یاد نخواهـد رفت.
عکس‌هـا به ترتیب: گرماى تن (لارنس کاسدان / ١٩٨١) آرامش ابدى (لارنس کاسدان / ١٩٨٣) پارک گورکى (مایکل آپتد / ١٩٨٣) بوسه زن عنکبوتى (هـکتور بابنکو / ١٩٨۵) فرزندان خدایٔى کهـتر (راندا هـینز / ١٩٨۶) تا انتهـاى جهـان (ویم وندرس / ١٩٩٠) دود (وین ونگ / ١٩٩۵) شهـر تاریک (الگس پرویاس / ١٩٩٨) دهـکده (ام نایت شیامالان / ٢٠٠۴) تاریخچه خشونت (دیوید کراننبرگ / ٢٠٠۵)