ساکت الهامی باز هم فرهاد مجیدی را شکست داد. او که دیگر آن مربی عصبی سابق نیست، در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: این برد و باخت‌ها تمام می‌شود، باید یادبگیریم به هم‌احترام بگذاریم
بدون شک ساکت الهامی دوشنبه‌شب یکی از خوشحال‌ترین مربیان دنیا بود، درست مثل زمانی که در تراکتور موفق به شکست فرهاد مجیدی و استقلال شد تا قهرمانی در جام‌حذفی را جشن بگیرد. او دوباره در این جام مقابل استقلال ایستاد و باز هم این تیم را شکست داد، آن هم در شرایطی که آبی‌های پایتخت تا اینجای فصل شکستی را در لیگ برتر و جام حذفی تجربه نکرده بودند. حالا الهامی این شانس را دارد که به‌زودی دومین قهرمانی‌‌اش را در جام‌حذفی هم به‌دست بیاورد. پیروزی مقابل استقلال که یک شب فوق‌العاده را برای نساجی و هوادارانش رقم زد، بهانه‌ای شد تا دقایقی با سرمربی نساجی صحبت کنیم و او به سؤالات پاسخ داد.
بعد از بازی حتما احساس فوق‌العاده‌ای داشتید، درست است؟
بله، احساس خوبی داشتم چون خوشحال بودم که هواداران نساجی با خوشحالی ورزشگاه را ترک کردند. آنها مدت‌هاست که از دیدن بازی‌های تیمشان در قائمشهر محروم هستند و خوشحالم که در این بازی به ورزشگاه آزادی آمدند. برای مردم قائمشهر هم خوشحالم. ما یک تیم خصوصی هستیم که بریز و بپاش هم نداریم و امسال هم شرایط سختی را تجربه کردیم. این جمله حمل بر خودستایی نباشد ولی می‌دانستم که استقلال را شکست می‌دهیم و این را به بازیکنان هم گفتم.
قبل از ضربات پنالتی به بازیکنان چه گفتید؟
گفتم چیزی را که از شما می‌خواستم انجام دادید و درود به شرفتان. حتی گفتم تا همین جا هم که از استقلال گلی دریافت نکردید، کارتان را عالی انجام دادید و اگر هم پنالتی را از دست دادید فدای سرتان. البته در همان صحبت‌هایم به آنها گفتم که قول شرف می‌دهم این بازی را در ضربات پنالتی می‌بریم. این برد هم به‌اندازه قهرمانی با تراکتور در جام حذفی به من چسبید چون تیم بزرگ و قابل احترامی را شکست دادیم، آن هم درحالی‌که استقلال در بهترین و کامل‌ترین فرم خودش قرار داشت و ۵۰هزار نفر هم در ورزشگاه بودند.
قبول دارید کمی هم خوش‌شانس بودید که استقلال موقعیت‌هایش را تبدیل به گل نکرد؟
ما هم موقعیت داشتیم و توپ را به تیر آنها زدیم ولی موقعیت‌های استقلال کمی بیشتر بود. ما با تیمی بازی می‌کردیم که تا اینجا شکست نخورده بود. استقلال آنقدر مهره دارد که مهدی مهدی‌پور بازیکن ملی‌پوش این تیم نیمه دوم به زمین می‌آید یا بازیکنانی مثل حسینی بازی نکردند و ژستد هم اواخر بازی به زمین آمد. آنها در لیگ امسال اکثر رکوردها را زده بودند. خدا را شکر که بازی را بردیم و هواداران خوشحال شدند. البته رکورد نباختن استقلال و مجیدی پابرجاست چون آنها در ضربات پنالتی شکست خوردند.
قهرمان می‌شوید؟
نمی‌دانم جواب این سؤال را چگونه بدهم. فقط می‌توانم بگویم برای قهرمان شدن می‌جنگیم.
به‌نظر می‌رسد حذف استقلال و پرسپولیس بیشتر از گذشته نشان داد که فوتبال ایران از حالت دوقطبی بودن خارج شده است. نظر شما چیست؟
در همه جای دنیا تیم‌های بزرگ طرفداران زیادی دارند ولی تیم‌های کوچک‌تر هم باید خودشان را نشان دهند و آنها هم طرفدار دارند. این طبیعت فوتبال است و در فوتبال نمی‌توان تیمی را از پیش برنده دانست. چند روز پیش رم ایتالیا به تیمی باخت که من تا حالا اسمش را نشنیده بودم. این خوشحال‌کننده است که در فوتبال ایران هم تیم‌هایی غیراز استقلال و پرسپولیس فرصتی برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ داشته باشند.
به‌نظر می‌رسد نسبت به گذشته در مربیگری آرام‌تر شده‌اید؟
بله، آرام‌تر و ساکت‌تر شده‌ام و این موضوع مرا خوشحال می‌کند. تجربه اول انسان را تنبیه می‌کند و سپس یاد می‌دهد. من تنبیه شدم و حالا یاد گرفتم که آرام‌تر باشم. در بازی با استقلال پنالتی روی کریم اسلامی صددرصد بود، اگر در گذشته این اتفاق رخ می‌داد شاید رفتاری می‌کردم که تیمم به حاشیه کشیده شود. الان داوران فوق‌العاده کار می‌کنند و بحث کمک‌داوران هستند. ذوب‌آهن مقابل نفت مسجدسلیمان به‌اشتباه گل آفساید خورد، بعد از آن بازی کمک‌داور را کنار گذاشتند، ولی برای ما این اتفاق نمی‌افتد، دیگر باید چه‌کار کنم؟ مجبورم این فشارها را تحمل کنم و دیگر نمی‌توانم توی سینه داور بروم، چون این کارها از من گذشته است.
در یک مقطع ۶ماه محروم شدید و برخی انتظار داشتند که کمیته انضباطی، یحیی گل‌محمدی را هم همین اندازه محروم کند. در این مورد چه صحبتی دارید؟
شرایط هر مسابقه فرق دارد و این درست نیست من در مورد تیم دیگر یا مربی دیگری حرف بزنم. فقط می‌توانم بگویم بهترین افراد فدراسیون در کمیته انضباطی هستند. شاید حکم من سنگین‌تر بود ولی آنها به من لطف کردند.
در بین مربیان مطرح دنیا، مربی مورد علاقه شما چه‌کسی است؟
قدیم فابیو کاپلو را دوست داشتم. الان هم سبک کاری آنجلوتی، گواردیولا، کلوپ و کونته را دوست دارم. دوست دارم همیشه چیزهای جدید یاد بگیرم و این فقط در مورد مسائل فنی نیست. باید از اخلاق‌های حرفه‌ای مربیان اروپایی یاد بگیریم، باید یاد بگیریم که به یکدیگر احترام بگذاریم. بازی‌های فوتبال تمام می‌شود و ما دوباره همدیگر را می‌بینیم.
