با نزدیک شدن به ایام جام جهانی و بسته شدن لیست نهایی تیم ملی، مربیان باشگاهی فشار خود را برای وارد کردن چند بازیکن به لیست مسافران قطر افزایش داده‌اند. آخرین نمونه این فشارها از سوی جواد نکونام سرمربی فولاد خوزستان انجام گرفته است. او بعد از کسب نتایج خوب در آسیا و صدرنشینی در گروهی که الاهلی امارات و الغرافه قطر در آن حضور داشتند، در کنفرانس خبری پس از بازی با گل‌گهر گفت بازیکنانی در تیم ملی هستند که نباید باشند و جای بعضی بازیکنان خالی است. او با طرح این پرسش که چه بازیکنانی بهتر از بازیکنان فولاد هستند تاکید کرد حداقل سه بازیکن از فولاد باید ملی‌پوش شوند.
پیش از جواد نکونام، فرهاد مجیدی سرمربی استقلال چنین مساله‌ای را مطرح کرده بود. مجیدی اعتقاد داشت مدافعان تیم ملی انگشت کوچک مدافعان استقلال هم نمی‌شوند. او بعد از بازی تیمش مقابل سپاهان در هفته گذشته هم گفت گلرهای استقلال باید ملی‌پوش شوند. قبل‌تر از او مدیران و سرمربی نساجی و برخی اعضای کادرفنی گل‌گهر از اسکوچیچ خواسته بودند نگاه ویژه‌ای به بازیکنان این دو تیم داشته باشد.
درخواست سرمربیان باشگاهی از کادرفنی تیم ملی برای درنظر گرفتن چند بازیکن خاص امری مرسوم است. آنچه توی ذوق می‌زند استفاده از کلمه «باید» و زیر سوال بردن سایر بازیکنان است. مربیان می‌توانند به صورت ایجابی پیشنهادات‌شان را مطرح کنند اما طرح مسائل اینچنینی به صورت سلبی یعنی با زیر سوال بردن بقیه بازیکنان هم دور از ادب است هم دور از دیدگاه‌های فنی. جواد نکونام مطرح می‌کند «چه کسی در این فوتبال بهتر از بازیکنان من است؟» پاسخش واضح است؛ خیلی‌ها.
اینکه سرمربی تیم چهارم جدول جوری حرف می‌زند که انگار با درخشش بازیکنانش صدرنشین بلامنازع لیگ است و همه تیم‌های دیگر را کرده توی قوطی آن‌هم صرفا به خاطر صعود از گروه در لیگ قهرمانان آسیا، بسیار تعجب‌برانگیز است. از آن تعجب‌برانگیزتر کسانی هستند که به واسطه همین موفقیت نسبی و البته قابل تقدیر می‌گویند نکونام باید سرمربی تیم ملی هم بشود. کاش این کارشناسان قبل از مطرح کردن چنین چیزی بگویند اگر صعود از گروه در ای‌سی‌ال و آوردن جام در ایران ملاک انتخاب سرمربی تیم ملی است چرا یحیی گل‌محمدی که هم فینال آسیا را تجربه کرده هم قهرمانی به دست آورده نه؟ چرا مجیدی که فصل گذشته لیک قهرمانان آسیا تیمش را از گروه مرگ بالا برد و امسال هم دارد بدون باخت قهرمان ایران می‌شود نه؟
دعوت شدن بازیکنی به تیم ملی از باشگاهی خاص برای آن باشگاه منافع زیادی دارد. هم نام سرمربی‌اش مطرح‌تر می‌شود، هم اعتبار باشگاه بالا می‌رود و هم سود مادی خوبی به خزانه تیم واریز می‌کند. خود بازیکنان هم از خداشان است که پیراهن تیم ملی کشورشان را در جام جهانی بپوشند. این یک رقابت فوق‌العاده جذاب است برای باشگاه‌ها و مربیان و بازیکنان. کاش برخی افراد با نظراتی رادیکال که از آن بوی توهم توطئه و ملاک قرار دادن فن‌پیج‌های مجازی به عنوان منبع به مشام می‌رسد این رقابت را خراب نکنند. بازیکنان فولاد یا هر باشگاه دیگری شانس این را دارند که به تیم ملی برسند. از آن طرف اسکوچیچ هم مثل هر مربی دیگری سلایق خاص خودش را دارد و نمی‌تواند الگوی ذهنی‌اش را جوری تطبیق بدهد که با ذهنیت نکونام یا مجیدی یا گل‌محمدی یا هر کس دیگری تطابق پیدا کند.
