به نظر می‌رسد پرسپولیس برای عدم شکست پروژه قهرمانی‌اش در لیگ بیست‌ودوم و رقابت با مدعیان نیازمند تحول جدی از نظر مهره‌هایی است که این تیم را نسبت به حریفان متمایز کنند.
امسال برخلاف ادوار گذشته مدیران پرسپولیس تلاش نمی‌کنند پیش از اتمام لیگ برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی را پنهان کنند و تایید شده که قرمزها برای رفع ضعف‌های فنی خود در چهارچوب دروازه و دفاع وسط به سراغ علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلی‌گنجی رفته‌اند و این ۲ ستاره مطرح تنها چند قدم با پوشیدن لباس قرمز فاصله دارند. حضور ۲ بازیکن اسبق نفت تهران در اردوی شاگردان گل‌محمدی را می‌توان خریدهای موفق و بزرگی دانست اما تمام مشکلات و چالش‌های فنی قرمزها با خرید این ۲ بازیکن سرشناس حل می‌شود؟
دفاعی که دیگر درخشان نیست
سرخپوشان پایتخت در فصل فوتبالی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ که شامل رقابت‌های لیگ برتر، جام حذفی، لیگ قهرمانان آسیا و سوپرجام می‌شود در پست مهم و تعیین‌کننده دفاع چپ که بعد از حضور محمد انصاری و محمد نادری در لیگ پانزدهم تا نوزدهم به آرامش و کیفیت بالای نسبی رسیده بود از بازیکنانی مثل آقایی، امیری، شجاعی و نعمتی سود برد اما هیچ‌کدام از این بازیکنان موفق نشدند وظایف کامل یک دفاع چپ ایده‌آل و سطح فنی مناسب در حد و اندازه پرسپولیس را در مستطیل سبز پیاده کنند که بخشی از آن به دلیل پست غیرتخصصی بازیکنان و بخش دیگر آن به خاطر افت فنی نفرات است که همین موضوع اهمیت تقویت در این پست و تغییرات تمرینات تاکتیکی را چند برابر می‌کند.
این مشکل در دفاع راست سرخپوشان نیز دیده می‌شود، قرمزهای پایتخت در این پست بازیکنانی مثل شیری، نعمتی، صفروف، رضاییان و گاهی فرجی را امتحان کردند که هیچ‌کدام موفق نشدند وظایف یک دفاع راست ایده آل که نقشی تعیین‌کننده در دفاع و حمله دارد را اجرایی کنند. بهترین گزینه استفاده شده در پست دفاع راست رضاییان است که در نقل‌وانتقالات زمستانی به جمع شاگردان گل‌محمدی پیوست و به دلیل انگیزه‌های شخصی برای اثبات توانایی‌هایش و سطح فنی نسبتا مناسب و بالایی که داشت خیلی از معادلات و مشکلات قرمزها را از حیث حضور موثر دفاع راست در حملات حل کرد اما این بازیکن در چند فصل اخیر به خاطر علاقه بیش از حد به ایفای نقش تعیین‌کننده در یک‌سوم هجومی در اجرای صحیح وظایف دفاعی سستی و قصور کرده است که نمونه آن را می‌شد در گل مس رفسنجان در دیدار هفته بیستم و گل‌های دریافتی پرسپولیس تحت هدایت برانکو در لیگ پانزدهم مشاهده کرد که البته مرد کروات بعد از حضور دوباره رضاییان در جمع سرخپوشان پایتخت با آگاهی به این نقطه ضعف در روزهایی که دستش از حیث مهره‌های تاکتیکی باز بود شماره ۲۷ را در پست هافبک راست جلوتر از بازیکنانی مثل حسین ماهینی و صادق محرمی قرار می‌داد که ماحصل آن کسب امتیازات بیشتر و ضعف‌های دفاعی کمتر بود که در این فصل به دلیل عدم اعتقاد گل‌محمدی به این حربه تاکتیکی و ضعف مهره جایگزین برای حضور در پست دفاع راست اجرایی نشد.
همچنین سرخپوشان پایتخت نباید بعد از خرید احتمالی مرتضی پورعلی‌گنجی بابت استحکام و قدرت دفاع میانی خود بی‌دغدغه و آسوده‌خیال باشند. این مدافع ۳۰ ساله در حال ریکاوری بعد از اتمام مصدومیت رباط صلیبی است که سطح آمادگی و کیفیت فنی این بازیکن را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. نکته دیگر در مورد پست دفاع میانی جدایی احتمالی بعضی از مهره‌ها مثل علیرضا ابراهیمی و احتمال جدایی یا خداحافظی سیدجلال حسینی است که خطر اتکا به یک مهره که در مورد کیفیتش شک و تردید وجود دارد را بالا می‌برد.
هافبک‌هایی که با افکار فنی گل‌محمدی تناسب ندارند
احمد نوراللهی موفق شد با توانایی‌ها و نقشه‌هایی که به او محول شده بود در فصل فوتبالی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ روی ۱۵ گل نقش تاثیرگذار داشته باشد. بعد از پیوستن این بازیکن به شباب الاهلی امارات، سرخپوشان پایتخت برای جایگزینی این بازیکن سراغ رضا اسدی رفتند که از نظر سبک بازی و توانایی‌های ذاتی شباهتی به شماره ۸ اسبق قرمزپوشان نداشت و بیشتر قابلیت کمک به بخش دفاعی را در ظرفیت فنی خود می‌دید که همین موضوع باعث ایجاد مشکل در بخش موقعیت‌سازی نسبت به ادوار گذشته لیگ شد و حالا که اسدی نزدیک در‌های خروجی پرسپولیس است و شاهد روند سینوسی و پرنوسان کامیابی‌نیا هستیم اهمیت خرید مهره‌ای تعیین‌کننده در این پست حیاتی است.
دیگر نقطه ضعف سرخپوشان در یک‌سوم میانی به پست هافبک راست برمی‌گردد. در سال‌های اخیر همواره بخش راست این تیم نسبت به سمت چپ نا متوازن و کم‌خطر بوده است که همین موضوع منجر به حضور بازیکنان غیرتخصصی مثل ترابی، امیری، عالیشاه و پهلوان در این پست شده است که تا حدودی مشکلات این بخش تعیین‌کننده و مهم را حل کرده است اما هافبک چپ این تیم را به دلیل مشخص نبودن مهره‌محوری و تعیین‌کننده دچار نابسامانی و آشفتگی کرده است و حالا که زمزمه‌های تغییرات اساسی در این تیم شنیده می‌شود توجه به این پست مهم که در سال‌های گذشته با حضور بشار رسن و فرشاد احمدزاده کابوس حریفان بود الزامی و لازم به نظر می‌رسد.
مهاجمانی که گره‌گشا نیستند
گل‌محمدی در طول فصل جاری در پست مهاجم نوک تیم خود را با حضور بازیکانی مثل عبدی، آل‌کثیر، تمیروف و پاکدل رهسپار میدان کرد که هیچ‌کدام برای حضور در ترکیب اصلی تمام خصوصیات لازم یک مهاجم استاندارد و مطمئن را ندارند. عبدی که با لباس پرسپولیس گل‌های مهمی در نیمه‌نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۰ و شهرآورد پایتخت به ثمر رسانده دارای عملکردی پرنوسان است و از همه مهم‌تر وارد جنگ با مدافعان حریف نمی‌شود و فضای حرکتی آنها را کوچک و ناامن نمی‌کند. دیگر مهاجمان این تیم نیز دارای ضعف‌هایی مثل مشکل در ضربات آخر، سرعت پایین، عدم جای‌گیری مناسب در فضای درست و ضعف در دوئل‌های هوایی هستند که ماحصل آن را می‌توان در ضعف گلزنی قرمزها و پیاده نشدن فرامین تاکتیکی گل‌محمدی و دستیارانش به نظاره نشست.
بزنگاه تاریخی برای ماندن در کورس بزرگان
بعد از بررسی تمام ابزارهای فنی تحت اختیار گل‌محمدی به نظر می‌رسد این تیم برای عدم شکست پروژه قهرمانی‌اش در لیگ بیست‌ودوم و رقابت با مدعیان نیازمند تحول جدی از نظر مهره‌هایی است که این تیم را نسبت به حریفان متمایز کنند. جدا از این مبحث سرخپوشان تهرانی برای موفقیت نیازمند تحول افکار تاکتیکی کادرفنی خود هستند که این اتفاق بعد از خریدهای نسبتا موفق عملی خواهد شود. گل‌محمدی در ۵ پنجره نقل‌وانتقالاتی گذشته نشان داده برای موفقیت و پیاده کردن اندیشه‌های فنی خود به بازیکنانی نیاز دارد که توانایی‌های نسبتا بالایی دارند و او و کادرفنی زیرنظرش چندان در بالا بردن سطح فنی بازیکنان متوسط موفق عمل نکردند.
