من خیلی راحت بگویم که اوج قدرنشناسی و بی‌معرفتی را با آقای اسکوچیچ داشتیم.
امیر حاج رضایی پیشکسوت فوتبال کشورمان بر این باور است که نباید فرصت حضور در جام جهانی را از اسکوچیچ گرفت. او اعتقاد دارد که در سخت‌ترین شرایط توانستیم با این مربی صعود کنیم. کارشناس فوتبال ایران همچنین حضور مربیان خارجی به لیگ را به فال نیک می‌گیرد و انتظار دارد که این اتفاق باعث پویایی فوتبال ما شود.
حتماً در جریان برکناری اسکوچیچ هستید؟
شاید دیگر لازم نباشد از پایان کار ویلموتس و شرایط سختی که برای صعود به جام جهانی در بازی‌های مرگ‌آور بحرین داشتیم صحبت کنیم. یادم می‌آید و در تاریخ هم ثبت شده که سال ۱۹۶۴ و در مرحله مقدماتی تیم عراق را در تهران با مرحوم فکری ۳-صفر شکست دادیم و در بغداد صفر-صفر شدیم. بعد از آن اگر اشتباه نکنم هیچ‌وقت این تیم را با اختلاف بیشتر از یک گل شکست نداده بودیم. اما با آقای اسکوچیچ سه مرتبه این تیم را بردیم که یک مرتبه با نتیجه ۳-صفر بود.
پس شما مخالف برکناری ایشان هستید.
من آقای اسکوچیچ را هنوز از نزدیک ندیده‌ام. اما باید به قدرنشناسی خودمان اشاره کنیم و آن را قاب و به دیوار بی در و پیکر فوتبال‌مان نصب کنیم. ما در این فوتبال قدرنشناس نبودیم که شدیم. ما اسکوچیچ را در سخت‌ترین شرایط انتخاب و بعد از صعود تحقیرش کردیم. با اینکه اعتقاد دارم نیمکت تیم ملی در جام جهانی حق ایشان است اما اگر جایش بودم این همه تحقیر را نمی‌پذیرفتم و می‌رفتم.
از گزینه‌هایی مثل کی‌روش هم برای جایگزینی اسکوچیچ نام می‌برند.
مگر نام‌هایی که می‌گویند چه کار کرده‌اند. آقای کی‌روش به لحاظ فنی آدم مثبتی است اما از نظر شخصیت فوتبالی و بین‌المللی اصلاً خوب نبود…
شاید هدف صعود از مرحله گروهی جام جهانی باشد؟
مگر در ۵ دوره قبلی که در جام جهانی حضور داشتیم از مرحله‌مان صعود کردیم. اصلاً کی‌روش نه، بهترین مربی دنیا مگر عصای سحر‌آمیز دارد که در این ۵-۴ ماه معجزه کند. فوتبالی که افراد توانمند مدیریتش نمی‌کنند و ابزار لازم را ندارد چه توفیقی می‌تواند داشته باشد. مدیران فدراسیون هم در پشت صعود به جام جهانی پنهان شدند، در حالی که هنوز داوران ما VAR و هدست ندارند، صندلی ورزشگاه‌های ما شماره ندارد، بازی‌های تدارکاتی نمی‌توانیم برگزار کنیم و نمی‌توانیم و نمی‌توانیم و الا ماشاءا… نمی‌توانیم.
البته از رزومه اسکوچیچ هم انتقاد می‌شود.
الان هم یک آدم مظلوم را که با دستمزد کم و بدون جنجال، صعود تیم ملی را به جام جهانی قطعی کرده قربانی می‌کنیم. من اعتقاد دارم تغییر ایشان به هر دلیلی اشتباه است. ببینید من روی نیمکت نشسته‌ام و می‌دانم بازی آسانی نداریم و به جای تقویت تیم به فکر برکناری سرمربی هستیم. جالب است روزی که او را انتخاب کردند و حتی بعد از صعود نمی‌گفتند که او مربی خونه به خونه بوده و… اصلاً کی‌روش که مربی رئال و منچستر بوده چه کار کرد؟ غیر از اینکه به عراق باختیم و دو جام ملت‌ها را از ما گرفت. در فوتبال ما هر شخصی انسانیت بیشتری به خرج دهد محکوم به خانه‌نشینی است. چقدر از این افراد را داریم که بیرون هستند. متأسفانه هجوم لمپنیسم اجازه ورود افراد سالم را نمی‌دهد. فرض بر اینکه یک نفر بیاید و ما برای اولین مرتبه از گروه‌مان صعود کنیم. این موضوع چه ارزشی دارد وقتی انسانیت در فوتبال را لگدکوب و از خودمان چهره‌ای زشت در دنیای فوتبال معرفی می‌کنیم؛ چهره‌ای که هیچ شباهتی به مردم شریف‌مان ندارد.
شما به آینده فوتبال امیدوارید؟
متأسفانه ما در فوتبال به یک ناامیدی مطلق رسیده‌ایم که هیچ آینده‌ای برای آن نمی‌توان متصور بود. من به جز آقای ماجدی هیچ‌کدام از اعضای هیأت رئیسه را نمی‌شناسم. اما شما ببینید در باشگاه بایرن افرادی مثل، بکن باوئر، اولیور کان، حسن صالح حمیدزیچ و چهره‌هایی از این دست باشگاه را اداره می‌کنند، بعد شما فوتبال ما را ببینید. شاید این افراد در جای دیگری موفق باشند اما در فوتبال موفق نیستند. من به عنوان یک ایرانی از رفتاری که با آقای اسکوچیچ شده خجالت می‌کشم. باور کنید در بازی‌های بحرین ضربان قلب من به خاطر استرس بالا می‌رفت. هر طور که بود صعود کردیم اما این نوع رفتار شایسته او و حتی مردم ما نبود. من خیلی راحت بگویم که اوج قدرنشناسی و بی‌معرفتی را با آقای اسکوچیچ داشتیم. الان شنیدم اسکوچیچ آمده، ایشان در حالی که اصلاً نمی‌داند هست یا نیست، نمی‌داند جایگاهش ثبات دارد یا نه چطور می‌تواند تیمش را تمرین بدهد؟ بازیکنان چقدر به او و ماندنش اطمینان دارند؟ متأسفانه در روزهایی که ۳۱ تیم دیگر برای بازی‌های جام جهانی آماده می‌شوند ما مسیرمان را کاملاً برعکس می‌رویم. یک مثال بزنم.
بفرمایید.
در یک مقطعی تیم بایرن مونیخ با اتو ریهاگل به فینال جام حذفی رفت و به دلیل اختلافش با مدیران باشگاه برکنار و تیم را برای آن تک بازی به بکن باوئر دادند که در نهایت هم قهرمان شدند. بعد از بازی همسر ریهاگل در مصاحبه‌ای مدعی شد که مدیران بایرن یک جام را از شوهرم دزدیدند. الان هم اگر اسکوچیچ را کنار بگذارند به نظرم جام جهانی را از او دزدیده‌اند. او الان کاملاً بلاتکلیف است که این اصلاً خوب نیست.
از بحث خارج شویم. اضافه شدن مربیان نستباً مطرح خارجی را در فصل جدید چطور ارزیابی می‌کنید؟
به هر حال رزومه این آقایان بد نیست، البته من از بردیف بیشتر شناخت دارم، بخصوص که در مقطعی مربی سردار آزمون هم بود. امیدوارم سپاهان بعد از دو سال که جام نگرفت حالا با هزینه‌هایی که انجام داده نتیجه بگیرد و از بی‌کیفیتی خارج شود و باعث پویایی لیگ شود. هر چقدر لیگ ما قوی باشد تیم ملی هم قوی‌تر خواهد بود، هر چند توجه‌ای به صحبت‌های ما نمی‌شود و آنهایی که نقش بولدوزر را دارند و کارشان هم خراب کردن است کار خودشان را می‌کنند. به هرحال درباره حضور مربیان خارجی از الان نمی‌توان پیش‌بینی درستی داشت و مدعی شد که همه چیز گل و بلبل است. چون آنقدر مسائل حاشیه‌ای فوتبال‌مان را احاطه کرده که از اصل خودش فاصله گرفته است. من باید به صحبت‌های سعید معروف اشاره کنم.
چه صحبت‌هایی؟
من سررشته‌ای از والیبال ندارم. اما دیدم که ایشان می‌گفت وقتی دو پاس مرا بازیکن خراب می‌کند، چون به او اعتماد دارم پاس سوم را هم می‌دهم اما به بعضی‌ها اگر تا صبح هم پاس بدهید اتفاقی نمی‌افتد. این حرف را باید ورزشی باشید تا بفهمید.کجای فوتبال ما این درک را از فوتبال دارند. من امیدوارم کمیته فنی بدون هیچ گرایشی برای اتخاذ بهترین تصمیم وجدانش را قاضی کند.
صحبت پایانی.
من در آستانه ۸۰ سالگی خوب می‌دانم که شریف زندگی کردن در این جامعه فوتبالی خیلی سخت است. در این فوتبال فقط برای اینکه دروغگو نباشی باید غرامت بدهی. من در شرایطی هستم که جسمم اجازه نمی‌دهد بخواهم فعالیت آنچنانی در ورزش داشته باشم اما چون فوتبال بخشی از هویتم بوده دلم می‌سوزد.
