من برای نمایش این فیلم چه در جشنواره فیلم فجر و چه در اکران عمومی با تمام وجود جنگیدم. اصلاً نمی‌دانم اگر دوباره فیلمنامه‌ای مانند «علف‌زار» به دستم برسد آیا امکان دریافت پروانه ساخت و نمایش آن وجود دارد یا نه. به هر شکل این تلاش نتیجه داد و خدا را شکر هم در جشنواره و هم در اکران مورد اقبال مردم و منتقدان بودیم.
وی افزود: حالا در این کشاکش و تلاش هر روزه و با وجود عدم حمایت هر گونه رسانه عمومی که از محل مالیات و بودجه عمومی کشور تامین مالی می‌شوند مثل شهرداری که حاضر نیست تابلوهایش در محیط شهری را به غیر از تعرفه‌های تجاری به محصولات فرهنگی اختصاص دهد، یا سازمان صداوسیما که حتی با وجود مجوز نمایش وزارت ارشاد خودشان شورای مخصوص خودشان را دارند و به فیلم‌هایی که به مذاقشان خوش نمی‌آید فرصت تبلیغاتی نمی‌دهند، ناخودآگاه حس اداره ملوک الطوایفی فرهنگ مملکت به ذهن متبادر می‌شود که بسیار نگران‌کننده است.
این تهیه‌کننده و بازیگر سینما درباره عدم نمایش این فیلم در موزه سینمای ایران به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های وزارت ارشاد هم بیان کرد: این تصمیمات فراقانونی است، یعنی حتی زیرمجموعه‌های خود وزارت ارشاد هم از قانون مافوق خود تبعیت نمی‌کنند. استانی به میل خود فیلم را اکران نمی‌کند یا رییس موزه سینما جناب آقای اسماعیلی که به خود من گفت چون از فیلم «علف‌زار» خوشم نمی‌آید، اجازه اکران آن را نمی‌دهم! در حالی که در موزه سینما می‌بایست حامی سینما و سینماگر باشد. حال منتظریم ببینیم با مصاحبه اخیر وزیر ارشاد مبنی بر اینکه مجوز اکران یک فیلم برای تمام شهرهای کشور است، آیا این نافرمانی در اداره‌های زیرمجموعه وزارت ارشاد ادامه خواهد داشت یا خیر؟
