روزشمار جام‌جهانی ٢٠٢٢ فوتبال، امروز سه‌شنبه بیست و هشتم تیر ماه، عدد ١٢۵ را نشان می‌دهد. مهلتی برابر برای ٣٢ تیم حاضر در این رویداد، با امکانات و نگرشی نابرابر. البته شرایطی که فوتبال امروز ما از سر می‌گذراند کم‌کم این واقعیت را ثابت می‌کند که آن‌قدرها هم امکانات برابر، مسأله نیست؛ این نگرش و طرز فکر حرفه‌ای‌ست که نقطه‌ی تمایز تیم‌ها می‌شود. ما در آستانه جام‌جهانی بیست و دوم یکی از نمونه‌های گل‌درشتِ از اصل به حاشیه رفتن، شده‌ایم. از سریع‌ترین صعود به جام‌جهانی، رسیده‌ایم به آماده‌ترین برای سریع‌ترین سقوط. البته اگر هنوز هم بتوانیم خودمان را تیم حساب کنیم.

گروه B، پیش از جام‌جهانی قطر

با نگاهی گذرا به خودمان و برنامه‌های سه هم‌گروه‌مان پیش از برگزاری جام‌جهانی قطر، به خوبی حقیقت تلخ وداع سریع ایران در مرحله گروهی جام‌جهانی را درک می‌کنیم.

*ایران

اگر از حال ما پرسیده باشید، در گروه B همه مشغول فوتبال‌اند؛ تیم‌های ملی انگلیس، ولز و آمریکا، غیر از ایران.فیفا برای اولین‌بار در تاریخ، برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی را به ماه نوامبر منتقل کرد که به هوای پاییزی قطر برسد. ٣٠ آبان تا ٢٧ آذر ماه ١۴٠١. ایران هم با توجه به تاریخ اولین دیدارش در جام‌جهانی مقابل انگلیس، ترتیب یک بازی دوستانه با کانادا را داد اما کانادا اوایل خرداد یک طرفه، این دیدار را لغو کرد. بازی دوستانه با برزیل، آرژانتین، نیوزلند و اکوادور هم در حد حرف بود. تا این‌که بالاخره فدراسیون ایران یک تصمیم دیگر گرفت. برپایی اردوی تدارکاتی؛ درست وسط گرما و شرجی قطر. در عوض قطر به اسپانیا سفر کرد. عربستان هم گرمای خرداد ماهش را برنتابید و اردوی خود را به اسپانیا برد. هیچ یک از تیم‌های حاضر در جام‌جهانی اردویی در دوحه نداشتند، حتی میزبان!

تیم ملی ایران هم به ناچار و برای فرار از گرمای بالای ۴٠ درجه، تمرینات خود را در ساعات ١٩ و ٢٠ برگزار می‌کرد تا به دیدار دوستانه‌اش با الجزایر برسد. ایران پس از شکست ٢ بر یک مقابل الجزایر در بیست و دوم خرداد، تنها فیفادی ماه سپتامبر (شهریور) را با انجام دو مسابقه پیش رو دارد. صرف نظر از این‌که هنوز مشخص نیست کدام حریفان در فیفادی سپتامبر مقابل ایران قرار می‌گیرند، با از دست رفتن فرصت مسابقه‌ی خرداد، بسنده کردن به زمان دو پنجره رسمی فیفا در شهریور بیش از حد خوشبینانه یا شاید بی‌خیالی محض است.

البته بالاخره بعد از مدت‌ها، روز گذشته وزیر ورزش واکنش نشان داده، از ابقای سرمربی کروات حمایت کرده و از تدارک دو بازی دوستانه با تیم‌های راه‌یافته به جام‌جهانی در شهریور ماه خبر داده است؛ مسابقاتی در جریان اردوی تدارکاتی تیم ملی در کشور اتریش! اما باید ببینیم در ادامه این ١٢۴ روز باقی‌مانده، چه می‌کنیم یا به عبارتی چه پیش می‌آید. گرچه زمان از دسته رفته، حکم همان آبرویی را دارد که هیچ‌گاه باز نمی‌گردد.

*انگلیس و ولز

سرگروه ایران در جام‌جهانی قطر، اگر چه در لیگ ملت‌های اروپا شکست سنگینی را مقابل مجارها متحمل شده اما در رقابت با تیم‌های مجارستان، آلمان و ایتالیا بازی‌های رفت و برگشت خوبی را برگزار کرده، این شرایط برای ولز، رقیب دوم ایران در جام‌جهانی نیز وجود داشته است.

بعد از دو بازی دوستانه تیم ملی انگلیس در فیفا دی‌های گذشته، اتحادیه فوتبال این کشور از برگزارکنندگان رقابت‌های لیگ برترشان خواست بازی‌های شش تیم صدرنشین خود را در یکی، دو هفته آخر به تعویق بیندازند تا تیم ملی‌ با آمادگی بیشتری در رقابت‌های جام‌جهانی‌حاضر شود.

ارزیابی کارشناسان انگلیسی این بود که با توجه به فاصله کم بین هفته آخر رقابت‌های لیگ برتر و شروع مسابقات قطر، آن‌ها با شرایطی شبیه به فیفادی و با یک اردوی کوتاه وارد رقابت‌ها و اولین مسابقه مقابل ایران خواهند شد؛ اما نگرانی‌ها از نمایش انگلیس در جام‌جهانی باعث شد، برنامه تازه‌ای مدنظر اتحادیه فوتبال انگلیس قرار بگیرد.

*آمریکا

شاگردان سرمربی جنجالی و احتمالی ایران دراگان اسکوچیچ، در سومین دیدار خود از مرحله گروهی جام‌جهانی ٢٠٢٢، هشتم آذر در ورزشگاه الثمامه قطر به مصاف تیم ملی آمریکا خواهند رفت.

آمریکا با برگزاری چهار رقابت در خرداد ماه برنامه شلوغی داشت. این تیم ١١ و ١۵ خرداد، در دیدارهای دوستانه‌ای مقابل مراکش (٣ بر صفر) و اروگوئه به یک برد و تساوی بدون گل دست یافت. همچنین ٢١ خرداد در کنوکوکاف به برتری ۵ بر صفر برابر گرنادا رسید و ٢۵ خرداد نیز در دیدار با السالوادور با تساوی یک – یک متوقف شد.

تیم ملی آمریکا دو دیدار تدارکاتی هم با آسیایی‌ها در برنامه دارد. جمعه اول مهر مقابل ژاپن قرار می‌گیرد و پنجم مهر نیز در اسپانیا، به مصاف عربستان می‌رود.

این سازهای ناکوک!

همه‌ی برنامه‌های سه تیم رقیب را بگذاریم کنار نام تیم ملی فوتبال ایران که این روزها میان لژیونرهای و سایر بازیکنانش اختلاف نظر و درگیری‌ست. کمیته‌ی فنی و هیأت‌رئیسه فدراسیونش آراء هم‌سویی ندارند. از اخراج سرمربی به ابقا او می‌رسند چون اصلاً هیأت رئیسه ندارند! البته بحث گزینه‌های روی میز هدایت تیم ملی و تضاد آراء بر سر آن در کشورمان، فراتر از فدراسیون هم رفته، آن‌قدر که رسانه‌های خارجی هم ما را سوژه کردند.

شهر که شلوغ باشد، هر کسی که ساز خود را بزند، چند صدایی در تیم که بالا بگیرد، نهایت تلاشی که می‌کنیم همین برنامه‌ها کاغذی می‌شوند، دیدار دوستانه و بازی تدارکاتی هم می‌روند به حاشیه. این خلاصه وضعیت ماست در آستانه جام‌جهانی که کاش دیرترین صعود را به آن داشتیم.