گفتگوی توفیق حیدری بازیگر نقش «سعید سیم کش» در سریال «یاغی»، با خبرگزاری ایلنا را در ادامه بخوانید:
چطور برای بازی در سریال یاغی انتخاب شدید؟
من قبل از یاغی، تجربه بازیگری نداشتم. قبلا در دوره‌های مستندسازی و فیلم کوتاه محمد کارت شرکت کرده بودم. آنجا یک پلان رپ خواندم و آقای کارت از کار من خوشش آمد و پرسید که می‌توانی به خوبی از پس رپ خواندن بربیایی و بعد از اینکه من توانایی‌ام را تایید کردم گفت که برای سریالم با تو تماس می‌گیریم.
من به دفتر ایشان رفتم و بچه‌های لیان شامپو آنجا بودند. مواردی که از من خواسته شد را اتود زدم و نقش «سعید سیم کش» را به من دادند.
قبلا هم رپ کار کرده بودید یا برای این نقش رپ خواندید؟
خیلی سال پیش دو ترک رپ بیرون داده بودم و قبل از اینکه وارد کلاس‌های آقای کارت شوم، فری استایل‌های رپ را کار می‌کردم. در واقع از بچگی این سبک را دوست داشتم و نمی‌خواهم این کار را کنار بگذارم.
شناخت خودتان از این فضا و مختصات جغرافیایی و فرهنگی جنوب شهر چقدر بود؟
من در جنوب شهر قزوین به دنیا آمدم و آنجا زندگی کردم. آدم‌هایی که در لیان شامپو می‌بینید را من از بچگی دیده بودم و با آن‌ها بزرگ شده‌ام. به همین دلیل، فضای کار در آن جغرافیا را به خوبی می‌شناختم و هیچ استرسی برای اجرای نقش و شناخت محیط نداشتم و نیازی به تمرین برای درک فضا نداشتم، اما نکات بازی را مدام با گروه و کارگردان تمرین می‌کردیم و تمرینات بیان و زبان بدن را انجام می‌دادیم.
بازی مقابل بازیگران باتجربه مثل علی شادمان و امیر جعفری چطور بود؟
برای من باعث افتخار بود که این بازیگران حرفه‌ای و با تجربه را دیدم و با آن‌ها کار کردم. خیلی از آن‌ها یاد گرفتم. آقای کارت خیلی خوب بازیگران بی‌تجربه را هدایت می‌کند به طوری که بتوانند با اعتماد به نفس، روبروی بازیگران باتجربه بازی کنند و کار را پیش ببرند.
اما راستش من برعکس خیلی از تازه‌کار‌های بازیگری، استرس نداشتم و با حس خوبی جلوی دوربین رفتم. در واقع با اینکه تا به حال کار تصویر نکرده بودم، اما چون زادگاهم جنوب شهر قزوین بود و فضای کار و زندگی در جنوب شهر را خوب می‌شناختم استرسی بابت اجرای نقش نداشتم. البته که کارگردان هم خیلی به من کمک کرد تا آنچه که مد نظرش بود را اجرا کنم.
گنگ جاوید در پشت صحنه هم این میزان صمیمت را دارند؟
ما هیچکدام‌مان از قبل، همدیگر را نمی‌شناختیم. اما در اولین دیداری که برای اتود زدن رفتیم وقتی همدیگر را دیدیم آقای شادمان همه ما را بغل کرد و با همه شوخی می‌کرد طوری که انگار سال‌هاست ما را می‌شناسند. در واقع علی، سر دوستی را باز کرد و باعث شد ما هم راحت‌تر با هم ارتباط برقرار کنیم و صمیمیت بین مان ایجاد شود.
آقای کارت هم ما را راهنمایی و هدایت می‌کرد که دوستی و صمیمیت این گنگ به خوبی شکل بگیرد. الان رفاقت و صمیمیت این گروه بیشتر شده و حالمان با هم خیلی خوب است.
چه بازخورد‌هایی از مردم بعد از دیدن بازی‌تان در یاغی گرفتید؟
مردم خیلی به ما لطف دارند و سریال را دوست دارند. البته مردم قزوین که همشهریانم هستند بیشتر من را می‌شناسند. در تعطیلات اخیر که قزوین بودم مردم خیلی به من لطف داشتند و برای عکس گرفتن با من سمتم میآمدند. من این حس را تا به حال تجربه نکرده بودم، اما خیلی لذتبخش است و خدا را از این بابت شاکرم.
مردم وقتی من را می‌بینند ابراز محبت می‌کنند و می‌گویند از لهجه‌ام خوششان می‌آید. البته من الان کلاس‌های بیان شرکت می‌کنم که اگر قسمت به ادامه بازیگری بود، بتوانم لهجه‌ای که دارم را کنار بگذارم تا در پروژه‌های بعدی به مشکل نخورم.
هدف و نقطه ایده‌آل‌تان در بازیگری چیست؟
سعی می‌کنم که در هر پروژه‌ای که از این به بعد می‌روم از پروژه قبلی قوی‌تر کار کنم. باید مسیر را درست بروم. مقصد که وجود ندارد، هدف، کل مسیر است. می‌خواهم هر لحظه بهتر از قبل باشم. میدانم که مسیر و راه طولانی‌ای در پیش دارم و تلاش می‌کنم که یک روز جزء بهترین‌ها باشم. می‌خواهم مثل محمد کارت و علی شادمان در جامعه و هنر، تاثیر گذار باشم.
دوست دارید در آینده با کدام کارگردان‌ها کار کنید؟
دلم می‌خواهد با اصغر فرهادی، سعید روستایی و در ژانر کمدی با رضا عطاران کار کنم، چون فکر می‌کنم یک کمدی درون دارم که می‌توانم در این حوزه کار کنم.
نقشی مد نظرتان هست که مایل باشید آن را بازی کنید؟
دوست دارم نقش یک دیوانه را بازی کنم. چون به نظرم دنیای متفاوتی دارد و از خودم دور است. یا مثلا نقش یک آقازاده را تجربه کنم که از من دور است. می‌خواهم در چالش بازیگری قرار بگیرم و با نقش‌های متفاوت درگیر شوم و تلاش کنم از پس‌شان بربیایم.
