او کوئنتین تارانتینو است؛ فیلمساز محبوب آمریکایی که بیشتر به خاطر طنز سیاه، داستان‌های منحصر به فرد، فحاشی بیش از حد و استفاده‌اش از خشونت بی‌اندازه و سبک‌پردازی‌شده به خاطر آورده می‌شود.
تارانتینو سال ۱۹۹۲ با اکران نخستین فیلمش «سگ‌های انباری» یک موفقیت آنی را تجربه کرد٬ سپس با ساخت «داستان عامه‌پسند» به موفقیت انتقادی و تجاری عظیمی دست یافت و در نهایت برنده اسکار بهترین فیلمنامه و همچنین نخل طلای کن شد. این آغازی بود بر ستاره شدن شمایل تارانتینو، به طوری که در ادامه همچنان به ساخت انواع فیلم‌های جنایی هیجان‌انگیز ادامه داد و با ذوق و قریحه خاص خود معنای تازه‌ای به این ژانر بخشید.
تارانتینو در نهایت یک کارگردان مؤلف است و اکثریت قریب به اتفاق فیلم‌هایش توسط سبک کارگردانی متمایز او شناخته می‌شوند. به لطف محتوای فیلم‌های تارانتینو، شخصیت‌های نفرت‌انگیز زیادی در آثارش برای ابراز عشق/نفرت وجود دارد. چه دکتر کینگ شولتز دوست‌داشتنی باشد که به دنبال عدالت برای همه است، چه رفتار سادیستی فردی مانند آقای طلایی. مخلوق‌های بسیاری از تارانتینو وجود دارد که موافقان و مخالفان بسیاری دارند. در اینجا بهترین شخصیت‌های شرور در فیلم‌های کوئنتین تارانتینو رتبه‌بندی شده‌اند.
۱۰) اوردل رابی در جکی براون (Jackie Brown)
- بازیگران: پم گریر، رابرت دنیرو، ساموئل ال جکسون و بریجت فوندا
- محصول: ۱۹۹۷، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
علیرغم اینکه از اوردل رابی میان نقشهای ساموئل ال جکسون در فیلم‌های تارانتینو کمتر یاد می‌شود، به اندازه کافی جنون و جذابیت ذاتی برای ماندگار شدن دارد.
«جکی براون» بر اساس رمانی از المور لئونارد است (تنها فیلم تارانتینو با منشأ ادبی) و به یک مهماندار هواپیما (پم گریر) می‌پردازد که هنگام قاچاق پول برای یک دلال اسلحه، خود را میان انبوهی دردسر می‌بیند. براون با توجه به این که یا باید با فدرال برای سرنگون کردن رابی همکاری کند یا به زندان بیافتد، نقشهای برای فریب دادن هر دو طرف می‌چیند.
تارانتینو یکی از شاخص‌ترین آثار کارنامه‌اش را پس از مدتی عدم فعالیت ساخت و نقش مقابل گریر را هم یکی از بازیگران مدرن مور‌د‌علاقه‌اش قرار داد که باعث شد تا «جکی براون» بیش از پیش بدرخشد. جکسون کاریزما و اعتماد‌به‌نفس ذاتی و خاص خود را به رابی اعطا کرد و از او شمایلی دوست‌داشتنی و فریب‌کار با تصوری عجیب از مفهوم وفاداری ساخت.
۹) مارسلوس والاس در داستان عامه‌پسند (Pulp Fiction)
- بازیگران: جان تراولتا، ساموئل ال جکسون، بروس ویلیس و اوما تورمن
- محصول: ۱۹۹۴، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۹ از ۱۰
قابل بحث است که حضور کوتاه و فرعی مارسلوس والاس (وینگ ریمز) در بخش‌های ابتدایی اولین موفقیت بزرگ تارانتینو، «داستان عامه‌پسند»، موثرتر و ترسناک‌تر از ادامه فیلم است. سایه ترسناک این رئیس جنایتکار از همان سکانس اول بر پیکره فیلم سنگینی می‌کند؛ از همان زمانی که جولز وینفیلد قاتل (ساموئل ال. جکسون) و وینسنت وگا (جان تراولتا) این شایعه که او مردی را به خاطر ماساژ پای همسرش (اوما تورمن) از پنجره یک ساختمان بلند به بیرون پرتاب کرده است بازگو کردند. در ادامه ما برای نخستین بار والاس را از پشت سر می‌بینیم (که یک چسب نواری با وسعت بسیار زیاد بر پوست سر طاس او کشیده شده است) که به بوچ کولیج (بروس ویلیس) دستور می‌دهد تا مبارزه بزرگ بعدی خود را تعمدا ببازد.
این واقعیت که پس از گذشت نیمی از زمان فیلم هم بوچ از روی او رد می‌شود و هم وینسنت و جولز در صحنه بدنام «گیمپ» او را مورد تجاوز و شکنجه قرار می‌دهند، کمی از کاریزما و قدرت شخصیت والاس می‌کاهد. اما در نهایت زمانی که او دوباره دست بالا را در اختیار می‌گیرد، آماده می‌شود تا بارانی از وحشت را بر سر دشمنانش بباراند. در آن لحظه است که ریمز مانند یک خدای خشمگین سخنرانی خود را ارائه می‌دهد و والاس را در جایگاه یک شرور با نیرویی ابدی و سهمگین چون رعد و برق قرار می‌دهد.
۸) کالوین کندی در جنگوی رهاشده (Django Unchained)
- بازیگران: جیمی فاکس، کریستف والتس، لئوناردو دی‌کاپریو و ساموئل ال جکسون
- محصول: ۲۰۱۲، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
لئوناردو دی‌کاپریو یکی از بهترین بازیگران نسل خود است، اما «جنگوی رهاشده» تنها بدل به یکی دیگر از ایستگاه‌های بی‌ثمر او در جستجوی اسکار شد. از آنجایی که کریستف والتس جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را در فیلم قبلی تارانتینو به خانه برده بود، جای تعجب نیست که دی‌کاپریو آماده بود تا بتواند با انتخاب نقشی که به قلم تارانتینو نوشته شده است، در قامت یک شرور درجه یک جاودانه شود. نتیجه کالوین کندی بود، صاحب مزرعه‌ای در جنوب آمریکا با شخصیتی کودکانه، تمسخرآمیز و فرانسوی‌مشرب که دشمن اصلی برده فراری، جیمی فاکس، در راه یافتن همسر گمشده‌اش است.
او همچنین طبیعتا یک نژادپرست است؛ واقعیتی که بارها و بارها در طول فیلم به دلیل لذت کثیفی که او از شکنجه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار می‌برد، ستایش‌‌اش از همه چیزهای سفید (مشهورترین آنها، کیک) و اعتقادش به فرنولوژی ثابت می‌شود. در واقع به همین دلیل است که کندی یکی از منفورترین شرورهای تارانتینو است. او نه تنها کمی شبیه هانس لاندا است، بلکه نژادپرستی همه جانبه این شخصیت به نوعی واکنش مخاطب در قبال او را سرراست می‌کند: او بسیار دو بعدی‌تر از تقریبا هر شخصیت دیگر تارانتینو است. با این حال لئو تمام تلاش خود را کرد تا این جانور نفرت‌انگیز را زنده کند؛ حتی تا آنجا پیش رفت که در صحنه‌ای با دستی که آشکارا خونریزی می‌کرد به بازی ادامه داد. بازی درخشان دی‌کاپریو به جبران کم‌عمق بودن شخصیت کندی کمک شایانی کرده است.
۷) مایک بدلکار در ضد مرگ (Deathproof)
- بازیگران: کرت راسل، پوزاریو داوسون
- محصول: ۲۰۰۷، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
زمانی که کرت راسل، ستاره برجسته دهه ۸۰ به جهان تارانتینو در فیلم «ضد مرگ» ملحق شد، به نظر تحولی بود که باید مدت‌ها قبل اتفاق می‌افتاد. در آزمایش سینمایی رودریگز/تارانتینو٬ این قاتل که به عنوان مایک بدلکار شناخته می‌شود، یک بدلکار سابق است که از ماشین خود برای زیر گرفتن خانم‌ها استفاده می‌کند. راسل از جذابیت و کاریزما برخوردار است و ثابت می‌کند که در ارائه تمام و کمال برخی از برگزیده‌ترین دیالوگ‌های تارانتینو مهارت بسزایی دارد.
مایک از ماشین با‌ابهت‌اش گرفته تا ژاکت شیک و در عین حال احمقانه‌اش، یکی از سرگرم‌کننده‌ترین مخلوقات تارانتینو است، و کشتار ماشینی‌اش که اولین صحنه فیلم را به پایان می‌رساند، یکی از دیوانه‌کننده‌ترین و جاه‌طلبانه‌ترین سکانس‌های کل کارنامه این کارگردان را می‌سازد. متأسفانه وقتی مایک گوشه‌‌گیر می‌شود کمی شخصیتش کودکانه به نظر می‌رسد و در نیمه دوم فیلم وقتی با گروهی از دختران انتقام‌جو مواجه می‌شود، به چیزی بیش از یک کیسه بوکس نمی‌ماند.
۶) دیزی دومرگ در هشت نفرت‌انگیز (The Hateful Eight)
- بازیگران: ساموئل ال جکسون، تیم راث، کرت راسل، جنیفر جیسون لی و بروس درن
- محصول: ۲۰۱۵، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
تارانتینو در خلق شرورهای بی‌رحمی که مخاطبان شروع به هواداری از آنها می‌کنند استاد است. در «هشت نفرت‌انگیز» او یک فم فتال خلق کرد که چون میخ سرسخت است و متعاقبا دوست داشتنش سخت‌تر. جنیفر جیسون لی به خاطر نمایش خود در نقش دیزی دومرگ، یک قانون‌شکن شیطان‌صفت که عمده این وسترن برفی را زنجیرشده به جان روث (کرت راسل) می‌گذراند نامزد اسکار شد. دومرگ شخصیتی بسیار باهوش با توهین‌های رندانه است و برای مردانی که او را دست کم می‌گیرند عذاب نازل می‌کند. اگرچه «هشت نفرت‌انگیز» به خاطر رگبار مداوم بی‌رحمی که لی دریافت می‌کند مورد انتقاد واقع شده است، ولی او موفق می‌شود تقریبا یک تنه مقابل همه آنها بایستد و خود را به عنوان یکی از حساب‌گرترین و بدجنس‌ترین شرورهای جهان تارانتینو ماندگار کند.
۵) استفن در جنگوی رهاشده (Django Unchained)
- بازیگران: جیمی فاکس، کریستف والتس، لئوناردو دی‌کاپریو و ساموئل ال جکسون
- محصول: ۲۰۱۲، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
ساموئل ال جکسون نقشهای بسیاری را برای تارانتینو بازی کرده است، اما هیچ کدام به اندازه استفن، برده وفادار خانه و دوست صمیمی صاحب مزرعه کالوین کندی در فیلم «جنگوی رهاشده»، تکان‌دهنده و ناراحت‌کننده نیستند. استفن که با قاطعیت خاص خود عمارت کندی را اداره می‌کند، در هر گوشه و کناری چشم و گوش دارد و در تقابل مستقیم با جنگو (جمی فاکس) حین تلاش برای نجات همسرش از بردگی قرار می‌گیرد.
اگرچه استفن سالخورده و ضعیف به نظر می‌رسد، اما از رفتار مهربانانه و متانت خود برای خلع سلاح کسانی استفاده می‌کند که امیدوار است فریبش را بخورند (حتی اربابان احمق قفقازی خود) و عطش شدیدی برای قدرت دارد که باعث می‌شود با افرادی که اتفاقا باید با آنها همدردی کند رفتار ظالمانه‌ای داشته باشد. از میان تمام عناصر خرابکار در «جنگوی رها شده»، استفن، مرد سیاه‌پوستی که قدرت واقعی را در پس استمرار تاج و تخت کالوین کندی می‌بیند، ممکن است ویران‌کننده‌تر از همه باشد.
۴) گروه افعی‌های مرگبار در کیل را بکش (Kill Bill)
- بازیگران: اوما تورمن، لوسی لیو و دیوید کارادیان
- محصول: ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰ و ۸ از ۱۰
گروهی چهارنفره از قاتل‌ها که به همان اندازه که منحصر به فرد هستند کشنده‌اند، شامل ورنیتا گرین (ویویکا ای. فاکس)، ال درایور (داریل هانا)، او-رن ایشی (لوسی لیو) و باد (مایکل مدسن) که اهداف اولیه انتقام برای عروس (اوما تورمن) هستند. در این حماسه اکشن دو قسمتی تارانتینو، «بیل را بکش»، این همکاران سابق عروس که مجموعا به عنوان جوخه قتل افعی‌های مرگبار شناخته می‌شوند، قتل عامی را به دستور رئیسشان بیل صورت دادند که منجر به کشته شدن شوهر و فرزند متولد نشده عروس شد و حماسه انتقام‌جویی خونین تورمن را آغاز کرد.
هر یک از اعضای تیم یکی از دیگری به‌یاد‌ماندنی‌تر هستند، از ورنیتای خانه‌دار قاتل گرفته تا جنایتکار توکیویی او-رن که ملهم از میکو کاجی است، باد الکلی و ال یک چشم و فوق‌العاده بی‌رحم. هر یک از آنها یک مانع اساسی در سفر انتقام‌جویانه عروس است و هر کدام چیزی خاص در راه تبدیل شدن «بیل را بکش» به یک اودیسه با ابعاد تقریبا افسانه‌ای اضافه می‌کنند.
۳) آقای طلایی در سگ‌های انباری (Reservoir Dogs)
- بازیگران: هاروی کایتل، مایکل مدسن، تیم راث و استیو بوشمی
- محصول: ۱۹۹۲، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
انتظارات زیادی از اولین ساخته تارانتینو وجود داشت. در این میان مایکل مدسن در نقش آقای طلایی به تارانتینو در راه تبدیل شدن به کارگردانی خاص کمک کرد. آقای طلایی یکی از اعضای گروه سارقان الماس است که وقتی دزدی برنامه ریزی شده آنها بهم می‌ریزد، علیه یکدیگر قرار می گیرند. مدسن در این میان صحنه را تماما از دیگران می‌رباید و در سکانسی ماندگار یک افسر پلیس را حین پخش موسیقی شکنجه می‌دهد. بی‌رحمی خاصی که مدسن به شکلی خونسرد و عادی هنگام قطع کردن گوش افسر و همزمان رقصیدن نشان می‌دهد، در مغز مخاطبان نقش بسته است. او یکی از ساده‌ترین و مؤثرترین شخصیت‌های شروری است که تارانتینو تاکنون خلق کرده است.
۲) بیل در بیل را بکش (Kill Bill)
- بازیگران: اوما تورمن، لوسی لیو و دیوید کارادیان
- محصول: ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰ و ۸ از ۱۰
با وجود نامش در عنوان‌بندی اثر، تارانتینو می‌دانست کسی را که به عنوان مسئول آغاز خروش انتقام‌جویانه اوما تورمن انتخاب می‌کند باید بی‌نقص باشد، و وقتی دیوید کارادین فقید را برای این نقش انتخاب کرد، غریزه‌اش ثابت کرد که اشتباه نمی‌کند. کارادین با ایفای مشهورترین نقش خود به عنوان کین در مجموعه تلویزیونی «کونگ فو»، چیزی از خرد شرقی و جذابیت ضدفرهنگی را برای نقش استاد قاتل، بیل، به ارمغان می‌آورد که همیشه بخشی از شخصیت او در صحنه بوده است.
وقتی این مرد بالاخره جلوی دوربین ظاهر می‌شود، در ابتدا تقریبا ناامیدکننده است؛ زیرا او خیلی خوش‌قلب و رئوف به نظر می‌رسد. اما این نشان از قدرت بالای او در جایگاه چنین شخصیت مخوفی است. در حدود چهل دقیقه پایانی قسمت دوم که در آن عروس و بیل به طور طولانی در مورد قهرمانی، عشق، وفاداری و هر چیز دیگری تک‌گویی می‌کنند، یکی از بهترین لحظات تارانتینو به عنوان فیلمنامه‌نویس رقم می‌خورد که عمدتا به لطف توانایی کارادین در ادای بی‌نقص این مطالب به دست آمد.
۱) هانس لاندا در حرام‌زاده‌های بی‌آبرو (Inglourious Bastards)
- بازیگران: برد پیت، کریستف والتس، ملانی لورن و مایکل فاسبیندر
- محصول: ۲۰۰۹، آمریکا
- امتیاز سایت IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
تارانتینو نقش یک فرمانده فرصت‌طلب نازی به نام هانس لاندا را نوشته بود که می‌ترسید ممکن است غیرقابل بازی کردن باشد، اما این کار تقدیر بود که در نهایت برای ایفای این نقش به کریستوف والتس کمترشناخته‌شده در آن زمان رضایت دهد. جنون مفرح و جذابیت گرگ‌گونه‌ای که والتس برای این شخصیت به ارمغان آورد او را فورا تبدیل به یک ستاره کرد. این امر به ویژه با توجه به اینکه درصد نسبتا زیادی از دیالوگ‌های او به آلمانی است قابل ستایش است. لاندا، یک ضد قهرمان نازی که به سبک فیلم‌های ماجراجویی نوشته شده است و وفاداری‌اش به دلار تنها پس از عشق او به هرج و مرج در رتبه دوم قرار دارد. لاندا همچنان بزرگترین شرور تارانتینو است. شرورانی سرکش متشکل از شخصیت‌هایی بددهان، شگفت‌انگیز و گاهی خنده‌دار که لاندا پادشاه مطلق آنها است.
