مک‌دونا در «ارواح اینیشرین» یک بار دیگر با زوج کالین فارل و برندان گلیسون همکاری کرده است؛ بازیگرانی که درخشش آن‌ها در فیلم «در بروژ» هنوز از خاطر سینمادوستان نرفته است.
«ارواح اینیشرین» کمدی سیاهی است که به ماجرای درگیری‌های فزاینده میان دو دوست می‌پردازد که تصمیم ناگهانی یکی از آن‌ها برای پایان‌دادن به این دوستی، عواقب نگران‌کننده‌ای برای هر دو به همراه دارد.
نمایش «ارواح اینیشرین» در جشنواره ونیز با ستایش همه‌جانبه منتقدان روبه‌رو شده است. فیلم تاکنون بر اساس ۱۶ یادداشت منتشرشده در سایت متاکریتیک امتیاز قابل‌توجه ۸۹ از ۱۰۰ را دریافت کرده است. هر ۱۶ یادداشت این سایت تاکنون مثبت بوده‌اند و کمترین امتیازی که «ارواح اینیشرین» تا این لحظه از منتقدان دریافت کرده، ۸۰ از ۱۰۰ یا همان ۴ از ۵ بوده است.
رابی کالین، منتقد تلگراف، یکی از افرادی بوده که به فیلم جدید مک‌دونا امتیاز کامل داده است. او به زوج فارل و گلیسون به‌عنوان یکی از ویژگی‌های قابل توجه فیلم اشاره می‌کند. به نوشته کالین، این دو بازیگر در تمام ۱۴ سال فاصله‌ای که بین «در بروژ» و «ارواح اینیشرین» افتاد مشغول کار بوده‌اند اما با دیدن فیلم تازه مک‌دونا چنین به‌نظر می‌رسد که او این دو نفر را در طول این مدت همچون دو تکه پنیر cave-aged [توضیح: نوعی پنیر که طی فرآیندی ۱۲ ماهه تولید شده و آرام‌تر و پیچیده‌تر از انواع دیگر به تکامل می‌رسد] پخته تا آن‌ها آماده ادا کردن حق مطلب در مورد این فیلمنامه شوند.
پیتر بردشا از گاردین هم از پنج ستاره به «ارواح اینیشرین» چهار ستاره داده و فیلم جدید مک‌دونا را یک کمدی سیاه در مورد غرور سمی و احساسات جریحه‌دار شده مردانه نامیده است.
از دید دیوید ارلیش، منتقد ایندی‌وایر (که امتیاز B+ را به «ارواح اینیشرین» داده)، تازه‌ترین ساخته مک‌دونا فیلمی نیست که بخواهد از تماشاگر قهقهه بگیرد. به‌نظر می‌رسد علاقه مک‌دونا بیشتر این است که تماشاگر را در یک چارچوب ذهنی خاص قرار دهد. با این وجود جریان دائمی طنزی که در زیر متن فیلم جریان دارد، موجب ایجاد مضحک‌ترین زمینه و موقعیت‌ها می‌شود؛ زمینه‌ای که دارد در مورد معناباختگی همه هستی سخن می‌گوید. از دید ارلیش، «ارواح اینیشرین» بهترین فیلم مک‌دونا از زمان «در بروژ» است.
استفانی زاکارک (منتقد تایم) مطلب خود را با اشاره به این نکته آغاز می‌کند که مک‌دونا متخصص ساخت شبه‌کمدی‌های تیره‌وتار در مورد گرایش نوع بشر به کینه‌توزی‌های خشمگینانه و تدافعی است. این ویژگی‌ها در مورد «ارواح اینیشرین» هم صدق می‌کند. با این وجود از دید زاکارک، «ارواح اینیشرین» تر و تازه‌تر از اکثر کارهای اخیر مک‌دوناست و کلید این لذت را هم می‌شود این‌طور جمع‌بندی کرد: کالین فارل و یک الاغ مینیاتوری. زاکارک این فیلم را شایسته دریافت ۴٫۵ ستاره از پنج ستاره ممکن دانسته است.
دیوید رونی از هالیوود ریپورتر هم امتیاز مشابهی به «ارواح اینیشرین» داده و این نکته را یادآوری می‌کند که مناطق روستایی ایرلند محیط اصلی نمایشنامه‌هایی بودند که مک‌دونا را در دهه ۱۹۹۰ به شهرت رساندند. «ارواح اینیشرین» در ابتدا عنوان یکی از نمایشنامه‌های منتشرنشده مک‌دونا بود که قرار بود پایانی بر یکی از سه‌گانه‌های تئاتری او با عنوان «سه‌گانه جزیره آران» باشد اما حالا به «ایرلندی‌ترین اثر نمایش‌داده او و یکی از بهترین آثارش» تبدیل شده است. رونی فیلم را یک کمدی سیاه می‌نامد که به روایتی از یک دوستی ازبین‌رفته تکامل می‌یابد که به‌شکل غیرمنظره‌ای تند و گزنده است. رونی همچنین به همکاری دوباره مک‌دونا با زوج فارل و گلیسون اشاره کرده است. به نوشته رونی، تفاوت سنی، جسمانی و تیپ شخصیتی این دو نفر، آن‌ها را به زوجی تبدیل کرده که یادآور زوج‌های آثار ساموئل بکت است. همچون «در بروژ»، در این‌جا هم با بهترین نقش‌آفرینی‌های این دو بازیگر مواجه هستیم.
