داستان زندگی دختری دانشجو که در کش و قوس زندگی دانشجویی وارد ماجراهایی شخصی با تعدادی از همکلاسی‌هایش می‌شود و زندگی چند خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، یکی از قصه‌های پرمخاطب مجموعه‌ای تلویزیونی در دهه ۷۰ بود.
شاید بتوان دهه ۷۰ را پر رونق‌ترین دوره تلویزیون در عرصه سریال‌سازی دانست که می‌توان گفت دیگر در دهه‌های اخیر تکرارنشد. در آن زمان سریال‌هایی درحال پخش بود که هر کدام راوی قصه جدیدی بودند که پیش از این گفته نشده بود و در کنار آن معضلات اجتماعی و جوانان نقش پررنگی در قصه‌ها داشت.
از جمله این سریال‌ها همان طور که گفته شد می‌توان به سریال «در پناه تو» به کارگردانی مرحوم حمید لبخنده اشاره کرد که سال ۷۳ ساخته شد. این سریال در زمان خود به اصطلاح امروزی‌ها ترکاند و باعث شد خیابان‌ها حسابی خلوت شود و در اثر استقبال فراوان مخاطبان که اکثر آنها در چارچوب خانواده بودند، تبدیل به یک پدیده تلویزیونی شد و در کنار سریال امام علی(ع) که در همان روزها از تلویزیون پخش می‌شد، پرازدحام‌ترین ساعات آنتن را به خود اختصاص داد.
در پناه عشق
«در پناه تو» درامی عاشقانه و جذاب داشت، درامی که به یک مثلث عشقی می‌پرداخت و روابطی که در آن به تصویر کشیده بود به شدت به حال و هوا و روابط اجتماعی آن سال‌ها شباهت داشت. مریم افشار (لعیا زنگنه) پدر و مادر خوبی دارد و برادری دارد که با هم رفاقتی، زیبا دارند.همه چیز در خانواده مریم آن قدر خوب و به جاست که مریم لازم نمی‌بیند هیچ کدام از نیازهایش را در بیرون از خانه تأمین کند.
او دانشجویی است که دل در گروی یکی از همکلاسی‌هایش محمد منصوری دارد، محمد هم به مریم علاقه‌مند است، اما یکی دیگر از بچه‌های دانشگاه به نام رامین یوسفی (رامین پرچمی) در این میان ظهور می‌کند و به عنوان رقیب محمد پا به میدان می‌گذارد. رامین زمانی برنده بازی می‌شود که محمد را واسطه ازدواج خود و مریم قرار می‌دهد و با جواب مثبتی که مریم می‌دهد، برنده این دوئل می‌شود. اما زندگی مریم و رامین با چالش‌های فراوانی مواجه می‌شود؛ نازا بودن مریم، عشق و علاقه پنهانی رامین به دختر عمویش و مسائل دیگر باعث جدایی این رابطه می‌شود و مریم، دختر تحصیلکرده و خوش برخورد اول داستان، تبدیل به زن مطلقه‌ای می‌شود که نازا هم هست. با وجود تمام این مسائل اما محمد که همچنان عاشق مریم بود، این بار که دیگر از رقیب خبری نیست، درخواستش را مطرح می‌کند و این دو در قسمت پایانی، با هم ازدواج می‌کنند.
کشف استعدادها
یکی دیگر از نکاتی که برای مخاطبان این سریال جذابیت داشت، استفاده از بازیگرانی بود که تا به حال دیده نشده بودند. اتفاقا از نظر فیزیکی نیز چهره‌های خوبی داشتند. لعیا زنگنه، مرحوم حسن جوهرچی و پارسا پیروزفر بازیگرانی بودند که همگی با بازی در این سریال به جامعه هنر معرفی شدند و بعد از آن در کارهای دیگری هم بازی کردند. به عبارتی می‌توان گفت «در پناه تو» سکوی پرش بازیگران اصلی این سریال هم شد.
برای انتخاب این بازیگران در دانشکده‌های هنری اطلاعیه‌ای منتشر شد و برای شش ماه از بازیگران مختلف آزمون به عمل آمد تا در نهایت پارسا پیروزفر، لعیا زنگنه، حسن جوهرچی، رامین پرچمی و شهرزاد عبدالمجید و … انتخاب شدند. نکته جالب این که انتخاب لعیا زنگنه در آخرین لحظات بود؛ چرا که قرار بود آتنه فقیه نصیری این نقش را ایفا کند.
تکرار دوست‌داشتنی
همان‌طور که گفتیم این سریال مجددا روی آنتن تلویزیون رفته است. «در پناه تو» از آن دست سریال‌هاست که هرچندبار که پخش شود باز هم مخاطب خود را دارد و در میان آنها حتی قشر جوانی دیده می‌شوند که بعد از پخش سریال به دنیا آمده‌اند و اکنون برای بار اول است که به تماشای این سریال نشسته‌اند. گویی «در پناه تو» و سریال‌های دیگر و هم‌دوره آن مانند قالی کرمان می‌مانند که هرچقدر قدیمی‌تر می‌شوند با ارزش‌تر می‌شوند. این روزها که سریال‌های تلویزیونی در نگهداری مخاطب عاجزند، پخش سریال‌های قدیمی جان تازه‌ای به مخاطبان می‌دهند که حداقل به مرور و خاطره‌بازی بپردازند.
دانشجو و تحول فرهنگی
تمرکز این فیلم روی قشر دانشجو بود، اما زندگی افراد عادی که با این گروه از جوانان سر و کار داشتند هم به درستی در آن نمایش داده شد. تا جایی که تحولات اجتماعی و فرهنگی رخ داده در اوایل دهه ۷۰، به خوبی در آن قابل لمس است و می‌توان مسائل مختلفی همچون پویاتر شدن جامعه، بالاتر رفتن ارزش دانشگاه و با اهمیت‌تر شدن جایگاه دانشجو و مواردی از این دست را در بخش‌های مختلف آن دید.
لبخنده در این مجموعه برای نخستین بار، بر سر یک دختر جوان دانشجو چادر گذاشت و لعیا زنگنه بازیگر نقش مریم آن قدر خوب، نقش خود را بازی و آن قدر تصویر خوبی از چادر ارائه داد که موجب شد، بسیاری از دختران دانشجو در همان زمان، پوشش چادر را برگزینند. البته مریم جذابیت‌های پنهان و آشکار زیادی برای دانشجویان پسر داشت که پیرامون او بودند. البته که در شخصیت پردازی او دقت شده بود که او تنها حجاب ظاهری نداشته باشد و متانت و وقارش به وسیله چادری که به سر می‌کرد، کامل تر شود.
