حالا که یک‌سوم این فصل لیگ برتر سپری شده، از استقلال ساپینتو چه می‌دانیم؟ می‌دانیم که آنها یک تیم مدعی هستند. می‌دانیم که شانس قهرمانی لیگ برتر را دارند. می‌دانیم که تا امروز نتایج خوبی به‌دست آورده‌اند و بعد از هفته اول، دیگر هرگز شکست نخورده‌اند. می‌دانیم که معمولا در نیمه‌های دوم کمی بهتر می‌شوند و ستاره‌های زیادی را هم در اختیار دارند. این دانسته‌های مثبت اما همه حقایق را در مورد استقلال بیان نمی‌کنند، چراکه دانسته‌های دیگری نیز در مورد استقلال وجود دارد. اگر ۳بازی با ملوان، نساجی و فولاد را کنار بگذاریم، باید بپذیریم که تیم ساپینتو در هیچ مسابقه دیگری جذاب و شورانگیز فوتبال بازی نکرده است. روبه‌رو شدن با آن ۳مسابقه حتی سخت‌تر هم است، چراکه نشان می‌دهد استقلال توان جذاب بودن را دارد اما جذاب نیست.
اما مشکل کار کجاست؟ چرا استقلال حریف را تحت فشار قرار می‌دهد اما زیاد موقعیت نمی‌سازد؟ چرا این تیم در ۲۷۰دقیقه اخیر لیگ که ۱۸۰دقیقه‌اش را در آزادی سپری کرده، فقط ۲گل به ثمر رسانده است؟ بعد از نبرد با نساجی، استقلال در هر ۴بازی اخیرش تا دقیقه ۹۰مقابل هواداران به مساوی تن داده و ۲بار به کمک ۲اشتباه فردی بزرگ از بازیکنان گل‌گهر و ذوب‌آهن به گل رسیده است. مشکل استقلال کجاست که دیگران باید برای به گل رسیدنش، حتما مرتکب اشتباه شوند؟
مارچلو بیلسا به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تکنیسین‌ها در دنیای فوتبال، معتقد است که یک مربی فقط در یک مورد باید واقعا نگران تیمش باشد؛ آن‌هم وقتی که تیم به اندازه کافی موقعیت خلق نمی‌کند. با این حساب، حالا باید ساپینتو نگران تیمش باشد، چراکه تیم او حتی در خانه روبه‌روی رقبای معمولی، بخت زیادی برای گلزنی به‌وجود نمی‌آورد. ریشه این ماجرا را باید در خط هافبک استقلال جست‌وجو کرد. آنها در میانه میدان، تیم خلاقی نیستند. این مشکل، فصل گذشته نیز در استقلال وجود داشت اما فرصت‌طلبی مهره‌های هجومی، کارهای ایستگاهی و همچنین اضافه‌شدن هافبک‌های کناری به حمله، شرایط را کمی بهتر کرده بود.
ترکیب ۳نفره استقلال برای خط هافبک در این فصل اما، ترکیبی نیست که این تیم را به طراوت زیادی گره بزند. مهدی‌پور، روزبه چشمی و آرش رضاوند، یک ترکیب معمولی در خط میانی برای استقلال ساخته‌اند. این فقط مشکل استقلال نیست. کمبود هافبک‌های خلاق با تأثیر مثبت روی انتقال بازی به خط حمله، در فوتبال ایران احساس می‌شود. به همین‌خاطر است که تراکتور به سراغ ریکاردو آلوز رفته، سپاهان مانوئل فرناندز را جذب کرده و پرسپولیسی‌ها حتی در یک فرم متوسط، به‌دنبال امضای قرارداد دوباره با سروش رفیعی بوده‌اند. استقلال ولی فکری برای این مسئله نکرده و نتیجه این اتفاق، کندی قابل توجه خط هافبک تیم است. آنها در ابتدای فصل، فقط مهاجم می‌خریدند و حالا یک لشکر مهاجم نیمکت‌نشین دارند. ساپینتو ظاهرا تحت هیچ شرایطی، علاقه‌مند به استفاده از آمانوف هم نیست؛ بازیکنی که اواخر فصل گذشته خلاقیت زیادی به خط هافبک باشگاه اضافه کرده بود.
یک‌سوم از این فصل گذشته و ساپینتو باید تصمیم بگیرد که چه چیزی در استقلال می‌خواهد. تیم فعلی او، اصلا شبیه آن تیمی نیست که در کنفرانس‌های خبری این مربی ترسیم می‌شد. آنها حریف را تحت فشار قرار می‌دهند اما جذاب نیستند، کم موقعیت می‌سازند و حتی اگر خوب نتیجه گرفته باشند، ظرافت چندانی در زمین ندارند.
