ریکاردو ساپینتو در خصوص رفتارهای هیجانش اش توضیحاتی را به رسانه ها ارائه داده اما حرف های او قانع کننده نبوده است.
در ۱۰ هفته ای که از شروع فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور می گذرد ، سرمربی پرتغالی استقلال انواع شور و هیجان های تند و تیز و کنترل نشده را در کنار خط و در جریان مسابقات این تیم از خود بروز داده است . چند جلسه محرومیت تعیین شده از سوی سازمان لیگ برای او که برخی تعلیقی بوده و اجرای آن به رفتارهای آینده وی واگذار شده ، شاید ریشه در نارضایتی او از نحوه قضاوت برخی مسابقات آبی های تهرانی داشته باشد اما وقتی کار او در مواردی به یقه گیری و تهاجم شدید به سمت داوران به قصد کتک زدن آنها می کشد ، باید نگران شد .
نگران برای خود ساپینتو که کیاست و سیاست لازم برای مدیریت رفتار خود را ندارد و نگران برای فدراسیون فوتبال که در راه آرام سازی چهره های به شدت معترض نه به متن قانون بلکه صلاح و مصلحت رجوع می کند و به فراخور وابستگی یا عدم تعلق آن فرد به باشگاههای بزرگ به صدور حکم سر می پردازد و اگر فرد معترض از جمع سرخابی ها باشد ، در حق آنها بیشترین اغماض را به خرج می دهد تا مبادا با هواداران تندرو آنان رو در رو شود. نگرانی ها در باره ساپینتو بیش از اینهاست زیرا رفتارهایی از این دست در فوتبال اروپا جرایمی بس بزرگتر و محرومیت هایی بسیار طولانی تر را موجب می شود و برای افرادی که در جوامع و درجریان زندگی رفتارهایی این گونه خشمگینانه را در پیش می گیرند ، کلاس های کنترل خشم می گذارند ولی نادید ه گرفتن این گونه حرکات افراطی در فوتبال ایران به دلایل متفاوت از عادات همیشگی تصمیم گیرندگان بوده است.
ساپینتو البته در زندگی عادی و در رفتارهای اجتماعی اش هم آدمی پر شور است و هیجانی برخورد می کند و انرژی زیادی را از خود بروز می دهد ولی وقتی این انرژی در راستای اعتراض او به داوران و یا در مسیر تقابل با حریفان قرار می گیرد ، شکل خطرناکی می یابد و هم برای این افراد خسران ساز می شود و هم یک چهره ذاتاً دردسرساز و غیر قابل کنترل را از وی در محافل می سازد . چهره مردی که باید از او پرهیز کرد زیرا هر آن امکان دارد که منفجر شود و اطرافیانش را شوکه و محیط را متشنج کند . شاید برای خود ساپینتو فرق نکند که جامعه ورزش به او چگونه نگاه می کند و مردمی عادی چه نظری درباره او دارند اما چون هر چه وی در محیط مسابقات و مجامع وابسته به آن انجام می دهد به نام استقلال هم تمام می شود ، به سود این باشگاه است که این مربی ۵۰ ساله را هر چه زودتر نظام مند کند و در قالب های انضباطی ارامتری قرار بدهد و از رفتارهای « سرخود » و هیجانی باز دارد. در غیر این صورت با تسری یافتن این گونه حرکات به بازیگنان و حتی دستیاران ساپینتو در کادر فنی استقلال سوء تبلیغ آشکاری بر علیه این تیم شکل می گیرد و از آبی ها فقط نمای یک معترض ذاتی و باشگاهی نه چندان مستدل و نه چندان منطقی بر جای خواهد ماند.
