مسئول انتخاب بازیگر یک فیلم یا سریال نقش مهمی در موفقیت آن دارد. ما تصور می کنیم بازیگرها بر اساس توانایی های بازیگری شان انتخاب می شوند، اما کارگردان ها گاهی بازیگر موردنظر خود را در خیابان یا حتی گوگل پیدا می کنند.
رایان گاسلینگ در «دفترچه خاطرات» (The Notebook)
رایان گاسلینگ یکی از بازیگران مرد محبوب هالیوود است و شاید بسیاری از ما این تصور را داشته باشیم که به خاطر ظاهرش می تواند به راحتی هر نقشی را بگیرد. اما از ابتدا اینگونه نبود. کارگردان فیلم «دفترچه خاطرات»، نیک کاساوتیس این بازیگر را به دلیل خاصی انتخاب کرد. او در اینباره گفته: «به (گاسلینگ) گفتم: “برای این می خواهم این نقش را بازی کنی که مثل بقیه ی بازیگرهای جوان هالیوود نیستی. نه خوش قیافه ای، نه باحال. یک پسر معمولی هستی که یک کم هم عجیبی.”»
ساموئل ال. جکسون در «داستان عامه پسند» (Pulp Fiction)
ساموئل ال. جکسون برای شرکت در تست بازیگری نقش جولز وینفیلد رفته بود که باخبر شد کوئنتین تارانتینو، کارگردان کار با تأخیر خواهد رسید. جکسون تصمیم گرفت در این فاصله برود و غذایی برای ناهار خود تهیه کند اما وقتی برگشت، با تارانتینو مواجه شد و دیگر فرصت خوردن غذایش را پیدا نکرد. او به قدری گرسنه و از تأخیر تارانتینو عصبانی بود که وقتی برای شرکت در تست صدایش زدند، ساندویچ برگر و نوشیدنی اش را هم با خود برد.
ریچارد گلداشتاین، تهیه کننده ی فیلم «داستان عامه پسند» گفته: «من و کوئنتین روی مبل نشسته بودیم که (جکسون) وارد شد و شروع کرد به خوردن نوشیدنی و ساندویچش و همزمان هم نگاهش به ما بود. من تا سر حد مرگ ترسیده بودم… چشم هایش از حدقه بیرون زده بود. اینگونه شد که برای این نقش انتخاب شد.»
بن افلک در «دختر گمشده» (Gone Girl)
بن افلک یکی از قوی ترین بازی های خود را در فیلم «دختر گمشده» داشت، در نقش همسری عاشق که در حالی به دنبال همسر گمشده ی خود بود که همه به دست داشتن او در گم شدن همسرش مظنون بودند. به گفته ی دیوید فینچر، کارگردان فیلم، افلک به خاطر شکل خنده اش برای این نقش انتخاب شد.
او در اینباره گفته: «بازیگران یک فیلم بر اساس سکانس های مهم آن انتخاب می شوند. در “دختر گمشده” یک خنده ی به خصوص هست که مرد داستان باید زمانی که رسانه های محلی از او می خواهند کنار پوستر همسر گمشده اش بایستد، داشته باشد. من در گوگل گشتم و حدود ۵۰ عکس از افلک با همان مدل خنده در انظار عمومی پیدا کردم.»
اما واتسون در «هری پاتر» (Harry Potter)
سخت می شود بازیگر دیگری جز اما واتسون را در نقش هرماینی گرنجر تصور کرد. اما به نظر نویسنده ی کتاب های «هری پاتر»، جی. کی. رولینگ واتسون برای بازی در این نقش بیش از حد زیبا بود.
با این حال، بعد از یک تماس غیر منتظره از واتسون، نظر رولینگ عوض شد. او درباره ی این تماس گفته: «کاملاً شیفته اش شدم. دست کم ۶۰ ثانیه یک نفس صحبت کرد و بعدش من به او گفتم: “اِما تو عالی هستی.”»
جیسون موموآ در «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones)
جیسون موموآ با نقش کال دروگو، رهبر ظالم مردمش، در سریال «بازی تاج و تخت» به شهرت زیادی رسید. در جلسه ی تست بازیگری این نقش از او خواسته شد تا شخصیت کال دروگو را بدون صحبت به تصویر بکشد. او هم نوعی رقص سنتی به نام هاکا را اجرا کرد و مسئولان انتخاب بازیگر سریال از اجرای قدرتمند او شگفت زده شدند.
مل گیبسون در «مکس دیوانه» (Mad Max)
آدم ها گاهی در زمان درست در مکان درست قرار می گیرند. مل گیبسون هم یکی از همین آدم های خوش شانس بود و در نهایت توانست به نقش معروفش در فرانشایز «مکس دیوانه» برسد. گیبسون این نقش را ناخواسته از چنگ دوست خود درآورد، زمانی که با چهره ای کبود و خرد و خمیر، او را با ماشین خود به جلسه ی تست بازیگری این فیلم رساند.
گیبسون که یک روز قبل درگیر یک دعوای حسابی شده بود، چهره ی کتک خورده اش توجه مسئولان انتخاب بازیگر فیلم را به خود جلب کرد. آن ها چند عکس از گیبسون گرفتند و به او گفتند: «رفیق، ما برای این فیلم آدم های خاص لازم داریم. هر وقت خوب شدی بیا پیش مان.»
