پرویز فلاحی پور، بازیگر سریال «آزادی مشروط» این مجموعه طنز را یک کار موفق می‌داند و از کار کردن با مسعود ده‌نمکی ابراز رضایت می‌کند. او در عین حال باور دارد سریال می‌توانست به لحاظ دکوپاژ و فیلمبرداری شسته رفته‌تر باشد.
این بازیگر سینما و تلویزیون که سال‌هاست در نقش طنز دیده نشده، خودش را در ایفای نقش‌های منفی و جدی موفق‌تر می‌داند و می‌گوید: دلم می‌خواست سال‌ها بعد از سریال «اگه بابام زنده بود» دوباره ژانر کمدی را تجربه کنم به همین دلیل بازی در آزادی مشروط را قبول کردم.
این بازیگر درباره نقشش در این سریال افزود: سعی کردم در این سریال به گونه‌ای بازی کنم که مردم نقشم را دوست داشته‌باشند. معمولا به هرکاری که دعوت می‌شوم اگر ناراضی باشم، یا تهیه‌کننده و کارگردان را راضی می‌کنم و از کار بیرون می‌روم یا این‌که می‌ایستم و تا آخرش کار می‌کنم. بعد از سریال اگه بابام زنده بود که در ژانر کمدی ساخته شد تا الان کار طنز نداشتم و بعد از سال‌ها دوست داشتم یک تجربه کمدی دیگر داشته باشم تا این‌که به آزادی مشروط دعوت شدم و از کار خوشم آمد.
او درباره لهجه کردی شخصیت حاج طاها بیان کرد: سعی کردم لهجه کردی را به لحن تبدیل کنم تا خدای ناکرده به زبان و قومی توهین نشود؛ ضمن این‌که پدر خودم کرد است و خودم در کنار اقوام کردزبان بزرگ شده‌ام و با زبان لکی کاملا آشنا هستم. با این حال سعی کردم به گونه‌ای از لهجه استفاده کنم که تصنعی به نظر نیاید. در سریال اگه بابام زنده بود هم لهجه کردی داشتم و نقشم را واقعا دوست داشتم.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون سپس درباره ارزیابی‌اش از سریال در حال پخش آزادی مشروط توضیح داد: آقای ده‌نمکی و تیمش برای ساخت آزادی مشروط زحمت کشیدند. عوامل پشت صحنه و بازیگران خیلی تلاش کردند تا کاری بسازند که مردم دوست داشته باشند؛ ضمن این‌که واقعا کار سختی بود. شرایط کرونایی از یک طرف و از سوی دیگر آنها که با آقای ده‌نمکی کار کرده‌اند، می‌دانند کار با ایشان راحت نیست. شاید به نظر برخی راحت بیاید اما واقعا این‌طور نیست. با تمام سختی‌های کار و شیرینیهای پشت صحنه و رضایتی که از کار کردن با تیم آقای ده‌نمکی داشتم، این را هم باید بگویم نورِ کار و صدا در برخی جاها دچار مشکل شده‌است که البته مشکل صدا به خاطر ماسک‌هایی بود که روی صورت داشتیم. فکر می‌کنم در مونتاژ هم یک‌سری کارهایی انجام شد و رنگ‌ها کمی به هم ریخت؛ البته من تمام قسمت‌ها را ندیده‌ام، شاید الان درست شده باشد. به نظرم خیلی جاها می‌توانستند دوربین روی دست کار نکنند.
فلاحی‌پور سپس با اشاره به دشواری‌های ساخت این سریال در ایام کرونا هم گفت: خود من در طول کار یک بار به کرونا مبتلا شدم. آن زمان همه می‌ترسیدند به خصوص که ما در محیط‌های بیمارستانی خیلی حضور داشتیم؛ یعنی چیزی حدود ۴۰ روز در بیمارستان‌ها کار کردیم و خیلی برای‌مان خطرناک بود. از سوی دیگر پروژه آزادی مشروط، کار شلوغی بود، هنرور زیاد داشت و کنترل این همه آدم واقعا مشکل بود اما در نهایت به خداوند توکل کردیم و کار را پیش بردیم. ان‌شاءا… کار خوبی شده باشد و مردم دوست داشته‌باشند.
او درباره خلق همزمان لحظه‌های طنز و غمبار در این سریال که با موضوع کرونا ساخته شد، گفت: یکی از خصوصیات آقای ده‌نمکی همین است و این اتفاق در کارهای دیگرش مثل دارا و ندار، معراجی‌ها و… هم دیده می‌شود؛ یعنی او به عنوان کارگردان سعی می‌کند کاری بسازد که مردمی باشد و کل اقشار جامعه را در نظر می‌گیرد، منتها با نگاه خودش. آقای ده‌نمکی در جایگاه تهیه‌کننده و کارگردان بسیار آدم محترم، آرام و دوست‌داشتنی هستند و همین آرامشش باعث می‌شود کل تیم این آرامش را حس کند و کار را جلو ببرند و این اتفاق به نظرم عالی است. من از این که با ایشان کار کردم بسیار رضایت دارم چون هیچ تنشی بین ما وجود نداشت.
این بازیگر درباره نقشش در این سریال افزود: سعی کردم در این سریال به گونه‌ای بازی کنم که مردم نقشم را دوست داشته‌باشند. معمولا به هرکاری که دعوت می‌شوم اگر ناراضی باشم، یا تهیه‌کننده و کارگردان را راضی می‌کنم و از کار بیرون می‌روم یا این‌که می‌ایستم و تا آخرش کار می‌کنم. بعد از سریال اگه بابام زنده بود که در ژانر کمدی ساخته شد تا الان کار طنز نداشتم و بعد از سال‌ها دوست داشتم یک تجربه کمدی دیگر داشته باشم تا این‌که به آزادی مشروط دعوت شدم و از کار خوشم آمد.
او درباره لهجه کردی شخصیت حاج طاها بیان کرد: سعی کردم لهجه کردی را به لحن تبدیل کنم تا خدای ناکرده به زبان و قومی توهین نشود؛ ضمن این‌که پدر خودم کرد است و خودم در کنار اقوام کردزبان بزرگ شده‌ام و با زبان لکی کاملا آشنا هستم. با این حال سعی کردم به گونه‌ای از لهجه استفاده کنم که تصنعی به نظر نیاید. در سریال اگه بابام زنده بود هم لهجه کردی داشتم و نقشم را واقعا دوست داشتم.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون سپس درباره ارزیابی‌اش از سریال در حال پخش آزادی مشروط توضیح داد: آقای ده‌نمکی و تیمش برای ساخت آزادی مشروط زحمت کشیدند. عوامل پشت صحنه و بازیگران خیلی تلاش کردند تا کاری بسازند که مردم دوست داشته باشند؛ ضمن این‌که واقعا کار سختی بود. شرایط کرونایی از یک طرف و از سوی دیگر آنها که با آقای ده‌نمکی کار کرده‌اند، می‌دانند کار با ایشان راحت نیست. شاید به نظر برخی راحت بیاید اما واقعا این‌طور نیست. با تمام سختی‌های کار و شیرینیهای پشت صحنه و رضایتی که از کار کردن با تیم آقای ده‌نمکی داشتم، این را هم باید بگویم نورِ کار و صدا در برخی جاها دچار مشکل شده‌است که البته مشکل صدا به خاطر ماسک‌هایی بود که روی صورت داشتیم. فکر می‌کنم در مونتاژ هم یک‌سری کارهایی انجام شد و رنگ‌ها کمی به هم ریخت؛ البته من تمام قسمت‌ها را ندیده‌ام، شاید الان درست شده باشد. به نظرم خیلی جاها می‌توانستند دوربین روی دست کار نکنند.
فلاحی‌پور سپس با اشاره به دشواری‌های ساخت این سریال در ایام کرونا هم گفت: خود من در طول کار یک بار به کرونا مبتلا شدم. آن زمان همه می‌ترسیدند به خصوص که ما در محیط‌های بیمارستانی خیلی حضور داشتیم؛ یعنی چیزی حدود ۴۰ روز در بیمارستان‌ها کار کردیم و خیلی برای‌مان خطرناک بود. از سوی دیگر پروژه آزادی مشروط، کار شلوغی بود، هنرور زیاد داشت و کنترل این همه آدم واقعا مشکل بود اما در نهایت به خداوند توکل کردیم و کار را پیش بردیم. ان‌شاءا… کار خوبی شده باشد و مردم دوست داشته‌باشند.
او درباره خلق همزمان لحظه‌های طنز و غمبار در این سریال که با موضوع کرونا ساخته شد، گفت: یکی از خصوصیات آقای ده‌نمکی همین است و این اتفاق در کارهای دیگرش مثل دارا و ندار، معراجی‌ها و… هم دیده می‌شود؛ یعنی او به عنوان کارگردان سعی می‌کند کاری بسازد که مردمی باشد و کل اقشار جامعه را در نظر می‌گیرد، منتها با نگاه خودش. آقای ده‌نمکی در جایگاه تهیه‌کننده و کارگردان بسیار آدم محترم، آرام و دوست‌داشتنی هستند و همین آرامشش باعث می‌شود کل تیم این آرامش را حس کند و کار را جلو ببرند و این اتفاق به نظرم عالی است. من از این که با ایشان کار کردم بسیار رضایت دارم چون هیچ تنشی بین ما وجود نداشت.
