ابراهیم شفیعی کارگردان فیلم سینمایی «حرف آخر» ضمن گلایه از عملکرد علی شاه‌حاتمی تهیه‌کننده این فیلم، مدعی شد که امکان تماشای نسخه نهایی فیلمش تا قبل از اکران عمومی را به او نمی‌دهند!
ابراهیم شفیعی کارگردان فیلم سینمایی «حرف آخر» به تهیه‌کنندگی علی شاه‌حاتمی که در آستانه اکران در گروه سینمایی «هنروتجربه» قرار دارد، ضمن ابراز نارضایتی از شرایط اکران فیلمش درباره این موضوع توضیح داد: زمانی که ما می‌خواستیم فیلم «حرف آخر» را تولید کنیم، تهیه‌کننده‌ای به‌صورت صوری در پروژه حضور داشت. قرار البته این نبود که فقط صوری باشد اما در فرآیند پیش‌تولید، تولید و پس از تولید، حتی شما یک فریم از حضور او در پروژه پیدا نخواهید کرد. تهیه‌کننده‌مان، علاوه‌بر عدم حضور در فرآیند کار، در مواردی چوب هم لای چرخ ما می‌گذاشت! گاهی حتی برای تغییر یک دیالوگ به‌صورت تلفنی به من فشار می‌آورد و تهدید به توقف کار می‌کرد.
شفیعی تأکید کرد: در شرایط عادی من نباید این موارد را رسانه‌ای می‌کردم اما با توجه به اتفاقاتی که امروز رخ داده است، می‌خواهم همه این موارد را مطرح کنم. من هم نویسنده کار بودم، هم کارگردان و هم تهیه‌کننده. از انتخاب و چانه‌زنی بر سر قیمت لوکیشن گرفته تا توافق با بازیگران و همه عوامل را شخصاً پیگیری کرده‌ام. فیلمبرداری کار که تمام شد، تصمیم گرفتیم آن را به فجر برسانیم و در آن مقطع هم شخصاً پیگیر همه کارهای پس‌تولید شدم. همان موقع می‌خواستم فیلم را برای برخی منتقدان و اصحاب رسانه به نمایش بگذارم که تهیه‌کننده به من گفت، حق چنین کاری را نداری!
وی افزود: ما قراردادی با سرمایه‌گذار فیلم داشتیم، که همین سرمایه‌گذار، بازیگر فیلم هم بود. او نقش مکمل را در فیلم ایفا کرده است و ما ایفای نقشی را به او سپردیم که امروز با ارقام میلیاردی در سینمای ایران خرید و فروش می‌شود. طبق قرارداد درصدی از فیلم متعلق به من بود، اما بعد از اتمام کار ناگهان گفتند تو هیچ حقی نداری و من را کنار گذاشتند. همان زمان در شورای داور خانه سینما طرح شکایت کردم تا بتوانم سهمم را در فیلم پس بگیرم. من ۱۵ درصد در فیلم هم داشتم اما به دلیل نام و شهرت تهیه‌کننده، رأی اول را علیه من صادر کردند. من هم شکایتم را به شورایعالی داوری بردم و آنجا جواد طوسی که سابقه قضاوت هم داشت، پشت فیلم من درآمد و رأی به نفع من صادر شد.
ناگهان متوجه شدم که فیلمم ۱۶ آذر اکران می‌شود!
شفیعی ادامه داد: زمانی که این حکم صادر شد، تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار، ناگهان با من مهربان شدند و گفتند بیایید درباره اکران با هم مذاکره کنیم. مسئله اصلی من حضور فیلم در جشنواره‌ها بود که زیر بار هیچ‌کدام نرفتند. حتی فرم حضور در جشنواره فیلم فجر را هم شخصاً تکمیل کردم و دو سه ساعت مانده به اتمام مهلت ارائه فیلم‌ها، توانستم نسخه دی‌سی‌پی را به دبیرخانه تحویل دهم. با همه این کم‌لطفی‌ها درباره فیلم، زمانی که گفتند می‌خواهیم برای اکران تصمیم‌گیری کنیم، قرار شد یک گفتگوی سه نفره داشته باشیم. این اتفاق هم رخ نداد تا اینکه متوجه شدم فیلم قرار است از ۱۶ آذر در گروه سینمایی «هنروتجربه» اکران شود.
وی با اشاره به اینکه هیچ نسخه‌ای از فیلم خود را در اختیار ندارد، گفت: تهیه کننده و سرمایه‌گذار هیچ کپی‌ای از فیلم را در اختیار من قرار ندادند. برای همین به دوستان «هنروتجربه» پیغام دادم تا زمانی که من نسخه نهایی کار را نبینم، آن را برای اکران تأیید نمی‌کنم. وقتی به آنجا رفتم تا فیلم را ببینم، نسخه قدیمی آن را برایم نمایش دادند و آنجا بود که ناگهان یکی از کارکنان گفت که فیلم ۴ مورد اصلاحیه هم داشته که در نسخه نهایی اعمال شده است!
فیلمی که پروانه نمایش داشت، ۴ اصلاحیه مجدد گرفت
کارگردان «حرف آخر» گفت: گروه «هنروتجربه» بدون اطلاع من و با هماهنگی تهیه‌کننده فیلمی را که یک سال پیش پروانه نمایش گرفته مجدد به سازمان سینمایی فرستاده بود و آنها چهار مورد اصلاحیه جدید و به‌شدت عجیب را به فیلم تحمیل کردند. یعنی فیلم من، بدون اطلاع من، اصلاحیه گرفته و اصلاحات هم در آن اعمال شده است! این ماجرا مانند آن است که من بچه‌ای را بزرگ کرده‌ام اما حالا عده‌ای دیگر بدون آنکه به من بگویند، دارند برای بچه من عروسی می‌گیرند!
وی با انتقاد از کیفیت همراهی علی شاه‌حاتمی در مقام تهیه‌کننده فیلم گفت: ایشان تهیه‌کننده صوری این فیلم بود که تنها از کارت تهیه‌کنندگی‌اش استفاده کردیم و ای کاش بساط این مدل تهیه‌کنندگی در سینمای ایران جمع شود. یا یک نفر تهیه‌کننده یک فیلم هست، یا نیست. من در اعتراض به همین شرایط نامه‌ای اعتراضی به گروه «هنروتجربه» نوشتم اما آنها وقتی با تهیه‌کننده تماس گرفتند، او گفت خودش به تنهایی در این زمینه تصمیم‌گیر است!
کارگردان «حرف آخر» در پایان تأکید کرد: حرف من خیلی ساده و حتی یک انتظار خنده‌دار است؛ من می‌گویم می‌خواهم نسخه نهایی فیلم خودم را قبل از اکران عمومی ببینم اما این اجازه را به من نمی‌دهند! من از اکران اینگونه فیلمم راضی نیستم. ممیزی و اصلاحات در سینما یک امر طبیعی است که همه می‌پذیرند اما من نسبت به بی‌اطلاعی خودم گله‌مندم. حتی جالب است بدانید اسم فیلم من چیز دیگری بود و در پروانه ساخت بود که با اسم «حرف آخر» مواجه شدم! تهیه‌کننده حتی بابت تغییر نام فیلم هم به من اطلاع نداده بود. این بی‌اخلاقی آزاردهنده است.
