طبق آخرین نتایج سرشماری در سال ۱۳۹۵، ۶۲٫۱ درصد از جمعیت زنان ایران را زنان خانه‌دار تشکیل می‌دادند؛ یعنی اکثریت جمعیت زنان. با این حال، در فیلم ها و سریال‌ها این جمعیت به نمایش گذاشته نمی‌شوند.
در حدود یک سال گذشته ۱۷ سریال از شبکه‌های نمایش خانگی پخش شده است که برخی از آنان مربوط به زمان حال نیستند و نگاه به گذشته یا آینده دارند و درنتیجه ۱۲ سریال در این گزارش بررسی می شوند. ۲۸ درصد از زنان این سریال‌ها خانه‌دار هستند یا در کنار شغل خارج از خانه، به فعالیت‌های خانه‌داری هم می‌پردازند؛ این در حالی است که طبق آخرین نتایج سرشماری در سال ۱۳۹۵، ۶۲٫۱ درصد از جمعیت زنان ایران را زنان خانه‌دار تشکیل می‌دادند؛ یعنی اکثریت جمعیت زنان.
خانه‌داری و انجام امور روزمره خانه، طبق تفکر سنتی صرفا بر دوش زن گذاشته شده و این مسئله درخور توجه است که رسانه، با این که داعیه دار روشنفکری و تفکر نوین است، به این نگرش اشتباه دامن می زند و انجام کار خانه را صرفا به دست زنان نشان می‌دهد. این در حالی است که درآموزه‌های دینی ما بر کمک مردان در خانه بسیار تاکید شده است. خانواده سالم، خانواده‌ای است که وظایف در آن به درستی و عدالت تقسیم شود و هیچ یک از افراد خانواده تحت فشار و اجبار برای انجام کاری قرار نگیرند. آن‌چه لازم است در رسانه به آن توجه شود، فعالیت و کمک دیگر اعضای خانواده اعم از مرد و فرزندان در امور خانه است.
چنین وضعیتی موجب می‌شود زنان خانه‌دار، کار خانه‌داری را یک فعالیت بی‌ارزش و دسته چندم بدانند و دچار کمبود اعتماد به نفس، سرخوردگی و حس بی ارزشی شوند تا جایی که گاهی اوقات از بیان خانه‌دار بودن خود شرمگین هستند. در اغلب سریال‌ها مشخص نیست که کارهای خانه به دست چه کسی یا چه کسانی انجام می شود، ولی خانه همواره تمیز، مرتب و غذا همیشه آماده و لذیذ است.
با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی عموم مردم، حضور خدمتکار در خانه برای رسیدگی به امور و انجام کارهای مربوط به خانه‌داری حالتی غیرفراگیر دارد. نشان دادن خانه‌های اعیانی و به اصطلاح تجملی با حضور خدمتکاران مختلف برای انجام امور، می‌تواند در پس‌زمینه ذهن افراد موجب افزایش نارضایتی از نوع زندگی خود و همچنین ایجاد فاصله بین واقعیت و توقعات در زندگی شود. حال در بیش از ۴۱ درصد از سریال‌های شبکه نمایش خانگی حضور خدمتکار زن آشکارا دیده می‌شود.
