بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران روزهای بسیار سختی را در ساعات مانده به شروع جام جهانی، حین جام جهانی و اندکی پس از آن سپری کردند. با توجه به اتفاقات رخ‌داده در ایران فشار روحی این بازیکنان چنان زیاد شده بود که تمرکز لازم برای بازی فوتبال را نداشتند. آنها از اینکه مورد قضاوت قرار گرفته و گاه با رفتارهای تندی از سوی مخاطبان مواجه می‌شدند، ناراحت بودند. البته که نگاه‌ها به همه این بازیکنان یکسان نبود و شدت انتقادات از آنها دستخوش تغییر و تحول می‌شد. گو اینکه رفتار همین بازیکنان در دیدار برابر انگلیس و احساس همدردی با مردم ایران با حلقه‌زدن کنار زمین و بستن مچ‌بندهای مشکی شرایط را تغییر داد ولی فضا چندان مساعد نشد. اوج این انتقادات را می‌شد بعد از انتشار اخبار اختصاص پاداش حواله خودرو به بازیکنان تیم ملی دانست که حسابی فضای مجازی علیه آنها شد.
اگرچه اهدای حواله خودرو به بازیکنان تیم ملی مربوط به زمان صعود آنها به جام جهانی بود و نه برتری برابر ولز در جام ولی این مورد به فضای منفی علیه بازیکنان تیم ملی دامن زد. هرچند بعدا بازیکنان تیم ملی از این گفتند که حواله‌های اهدایی مزایای خاصی نداشته و آن را پس دادند. در کنار همین مورد دریافت پاداش نقدی بعد از برد برابر ولز در دومین دیدار از جام جهانی هم مزید بر علت شد ولی ماجرا این است که بخش زیبای کار ملی‌پوشان ایرانی در همین جام دیده نشد. بازیکنان تیم ملی از قبل تصمیم گرفته بودند اگر به دور دوم جام جهانی رفتند، هرچه پاداش می‌گیرند را به مؤسسه‌های خیریه اهدا کنند ولی این مورد محقق نشد تا نیت خیر بازیکنان تیم ملی به ظاهر عملی نشود. اینجا ولی اتفاق تازه‌تری رخ داده که واقعا قابل تحسین است. ماجرا مربوط به اقدام هماهنگ هر ۲۵ بازیکن تیم ملی است که بعد از پیروزی برابر ولز تصمیم می‌گیرند هر‌کدام رقمی بین پنج تا هفت هزار دلار برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد مالی اختصاص دهند.
رقم قابل‌توجهی از همان محل جمع‌آوری شد و سپس بازیکنان هم هر کدام بسته به شهر و شهرستانی که در آن حضور داشتند، رقمی دیگر اضافه کردند تا از این طریق بتوانند دست‌کم در هر شهرستانی نزدیک به ۲۰ نفر را از زندان آزاد کنند. اینجا اتفاق جالب دیگری هم رخ داده که بسته به شهر محل تولد هر بازیکن تیم ملی، قرار بر انجام وظیفه شد. به این معنی که مثلا وحید امیری و علیرضا بیرانوند به زندانیان لرستانی پرداختند، بوشهر به مهدی طارمی سپرده شد، اردبیل را کریم انصاری‌فرد قبول کرد و قریب به ۱۰ شهر دیگر با همین نسبت تقسیم شد. بازیکنان تیم ملی هم پول‌های جمع‌آوری‌شده را در اختیار احسان حاج‌صفی به عنوان کاپیتان تیم ملی قرار داده تا بعد از هماهنگی با مسئولان پرداخت دیه شهرهای مربوطه، شماره‌حسابی را در اختیار احسان قرار دهند تا او رقم مورد نظر را واریز کند. همین روز گذشته بود که خبر رسید سعید عزت‌اللهی بازیکن تیم ملی ایران ۲۰ زندانی را در بندرانزلی از همین طریق آزاد کرد. پیش از این هم از شهرهای مختلف ایران اخباری مبنی بر همکاری بازیکنان تیم ملی برای آزادکردن زندانیان به گوش رسید. پیش‌تر توکل شاکرمی، مدیر نمایندگی ستاد دیه استان لرستان گفته بود که در آستانه شب یلدا و با همت و کمک مالی بازیکنان تیم ملی کشور ٢٠ نفر از زندانیان (۱۸ مرد و ۲ زن) جرائم غیرعمد استان لرستان آزاد شدند.
او گفت: «بدهی این افراد قریب هفت‌میلیارد و ٨٠٠ میلون تومان بوده که همگی این زندانیان بدهکار مالی در جرائم غیرعمد و محبوس در زندان‌های استان لرستان بودند که با پیگیری مددکاران عزیز و استفاده از ظرفیت‌های فرایند آزادسازی زندانیان غیرعمد حدود چهار‌و‌نیم میلیارد تومان از این مبلغ از طریق رایزنی با شکات، گذشت و مصالحه اخذ شد. این کمک‌ها توسط فوتبالیست‌های تیم ملی کشورمان و پیگیری آقایان وحید امیری و علیرضا بیرانوند از فوتبالیست‌های هم‌استانی و محبوب تیم ملی جمع‌آوری شده است». کمی بعدتر علی چهارمحالی، مدیرکل زندان‌های استان البرز و نایب‌رئیس ستاد دیه استان هم خبری مشابه داد و گفت که به همت ستاد دیه استان و سه نفر از فوتبالیست‌های ملی‌پوش کشور ۲۰ زندانی بدهکار مالی از زندان آزاد شدند و به آغوش گرم خانواده بازگشتند. «مبلغ بدهی این زندانیان بالغ بر ۱۳۰ میلیارد ریال بوده که با همت ستاد دیه و سه نفر از فوتبالیست‌های ملی‌پوش کشور شامل آقایان ترابی، چشمی و قلی‌‌زاده از زندان آزاد شدند». همچنین طبق پیگیری‌های مرتضی پورعلی‌گنجی ۲۰ زندانی در بابل آزاد شدند و احسان حاج‌صفی که مسئولیت جمع‌آوری مبالغ ملی‌پوشان و واریز آنها به حساب برای آزادسازی زندانیان را دارد، هم در شهر خود یعنی کاشان ۱۰ زندانی را آزاد کرده است. روی‌هم‌رفته و به همت بازیکنان تیم ملی ایران فعلا حدود ۱۰۰ زندانی جرائم غیرعمد در شهرهایی مثل کرج، خرم‌آباد، بابل، کاشان و اردبیل آزاد شده‌اند.
