آذرماه سال ۱۴۰۰ در دوره مدیریت مجید صدری باشگاه پرسپولیس با عقد قرارداد با یک کارگزار سعی داشت منابع مالی لازم خود را تامین کند تا بتواند بدون مشکل به کارش ادامه دهد. در آن روزها بعد از پیگیری‌های باشگاه استقلال، اجرای تبلیغات محیطی به باشگاه‌ها واگذار شد و استقلالی‌ها از قراردادی ۵۰۰ میلیاردی پرده برداشتند. در ادامه صدری هم بعد از امضای قرارداد با کارگزار پرسپولیس گفت که پرسپولیس در این قرارداد ۶۳۰ میلیارد تومان از تبلیغات محیطی و تبلیغات پیراهن و حق پخش تلویزیونی درآمد خواهد داشت. اما با جدایی صدری و آمدن درویش مشخص شد اعداد اعلام شده با حقیقت فاصله زیادی دارد.
کارگزار پرسپولیس در همان زمان امضای قرارداد حدود ۲۰ میلیارد تومان به این باشگاه پرداخت کرد و در ادامه ۳۳ میلیارد تومان هم بابت سهم سازمان لیگ از تبلیغات محیطی به این سازمان پرداخت کرد در ادامه هم بنابر اظهارات درویش حدود ۲۰ میلیارد تومان به پرسپولیس داد تا به این ترتیب بابت کل قرارداد حدود ۷۰ میلیارد تومان پرداختی داشته باشد. قرارداد پرسپولیس و کارگزارش ایرادات فراوانی داشت که یکی از مهم‌ترین این ایرادها نبود کف درآمد و ضمانت پرداخت در قرارداد بود. در حقیقت کارگزار پرسپولیس هیچ عددی را برای پرداخت سالانه ضمانت نکرده بود و اگر درآمدی حاصل می‌شد به پرسپولیس پرداختی داشت. این با آن وعده‌ای که صدری داده بود منافات زیادی داشت. از طرف دیگر در قرارداد ذکر شده بود که تمام فضاهای درآمدزایی پرسپولیس به صورت انحصاری در اختیار کارگزار است و پرسپولیس اگر خودش هم با شرکتی برای اسپانسری قرارداد امضا می‌کرد، باید سهم کارگزار را پرداخت می‌کرد. این ایراد بزرگ قرارداد باعث ناراحتی مدیران بعدی باشگاه بود و باعث شد که به ادامه همکاری پایان دهند.
زمستان فصل قبل زمانی که پرسپولیس با یک اپراتور برای اسپانسری قرارداد امضا کرد، کارگزار خواهان دریافت ۱۵ درصد سهم خود بود اما درویش معتقد بود این قرارداد را خودش امضا کرده و نباید پولی به کارگزار پرداخت شود.
با پایان فصل، پرسپولیس درصدد پایان همکاری با کارگزارش بود اما از آنجا که بندهایی در قرارداد برای فسخ وجود نداشت، کار برای فسخ سخت شده بود. با این حال پرسپولیس در ابتدای فصل در نامه‌ای به کارگزار خود اعلام کرد که همکاری طرفین به پایان رسیده است اما در این نامه اشاره‌ای به فسخ قرارداد نشده بود. به همین خاطر در بازی نخست لیگ پرسپولیس برابر ذوب‌آهن، این تیم بدون هیچ اسپانسری روی پیراهن وارد میدان شد که این موضوع زیان‌های زیادی را برای پرسپولیس به همراه داشت.
رضا درویش که نیم فصل قبلش با یک اپراتور برای اسپانسری قرارداد امضا کرده بود، برای ادامه همکاری با این شرکت در فصل جدید یا باید با کارگزار همکاری می‌کرد یا باید بعد از فسخ قرارداد کارگزار، با شرکت اسپانسری قرارداد امضا می‌کرد. با این حال با وجود اینکه قراردادی میان پرسپولیس و اسپانسرش به صورت رسمی امضا نشده بود، تبلیغ اسپانسر روی پیراهن پرسپولیس نقش بست.
بعد از گذشت چند هفته پرسپولیسی‌ها با کمک معاون حقوقی خود قرارداد کارگزار قبلی خود را فسخ کردند تا بتوانند رسما با شرکت اسپانسر قرارداد ببندند. حالا این امر موجب شده که کارگزار قبلی باشگاه دست به اقدام حقوقی بزند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد با وجود اینکه قرارداد پرسپولیس و کارگزارش ایرادات فراوانی داشت اما از آنجا که مدیرعامل وقت پرسپولیس آن را امضا کرده بود، این قرارداد لزوم اجرایی داشت. شرکت کارگزار بر اساس مفاد قرارداد به تعهدات خود عمل کرده بود و از این رو پرسپولیس راهی برای فسخ یک‌طرفه قرارداد مقابلش نمی‌دید. با این حال پرسپولیس قرارداد را یک‌طرفه فسخ کرده و شرکت کارگزار هم به خاطر عمل نکردن پرسپولیس به مفاد قراردادش، از این باشگاه شکایت کرده است.
پرسپولیسی‌ها که این روزها درگیر بدهی‌های فراوانی هستند و با پرونده رادوشوویچ هم روبرو هستند باید خود را برای یک پرونده حقوقی جدید آماده کنند. شاید پرونده شکایت کارگزار از پرسپولیس برای رسیدن به نتیجه ماه‌ها به زمان نیاز داشته باشد اما قطعا پرسپولیس در نهایت با یک بحران بزرگ همراه خواهد بود.
حال باید دید در روزهای آینده سرنوشت این پرونده به کجا ختم خواهد شد. حتی ممکن است با توجه به تغییرات آنی و ناگهانی مدیرعاملان سرخابی‌ها مشکلات این پرونده گریبان مدیران بعدی را بگیرد!
