این در حالی است که هم منتقدان و هم تحلیلگران اسکاری نام‌های دیگری را کنار این پنج نام قرار می‌دهند و البته می‌گویند که به اندازه این پنج نام مهم و تاثیرگذار نیستند. نکته جالب این است که نام یک فیلمساز جوان و کم‌تجربه‌تر در فهرست دیده نمیشود. پنج فیلمسازی که بیشتر از بقیه شانس شرکت در رقابتهای اصلی اسکار بهترین کارگردانی سال را دارند اینها هستند: استیون اسپیلبرگ | بسیاری بر این باورند که او از حالا باید مجسمه طلایی اسکار را در این رشته در دستان خود ببیند. پسر طلایی هالیوود که زمانی پرفروش‌ترین بلاک باسترها را می‌ساخت و حالا تنها به کارگردانی فیلم‌ها و موضوعاتی می‌پردازد که مورد علاقه خودش است، با «فبلمن‌ها» درامی زندگینامهای از دوران کودکی و نوجوانی خودش ارائه داده است. تماشاگران پیگیر سینما در این فیلم، از هشت سالگی تا هجده سالگی فیلمساز را دنبال می‌کنند. اسپیلبرگ با مجسمه اسکار چندان بیگانه نیست و قبل از این هم آن را به‌دست آورده است.
مارتین مک‌دونا | فیلمساز ایرلندی‌تبار سینما با «ارواح اینشیرین» توانسته جای خود را در فهرست محبوب منتقدان باز کند و با بزرگان سینمای آمریکا به رقابت بپردازد. داستان قهر و آشتی دو دوست قدیمی در روستایی دورافتاده در ایرلندی که درگیر جنگ داخلی است، این فیلم سینمای ایرلند را در بالاترین سطح بین‌المللی مطرح کرده و می‌تواند نامزدی بهترین کارگردانی را برایش به ارمغان بیاورد.
باز لورمن | این یکی استرالیایی‌تبار است که دو دهه قبل با درام موزیکال «مولن روژ» (۲۰۰۱) غوغایی در مراسم‌های سینمایی اهدای جوایز به راه انداخت. آن زمان هم نامزد دریافت اسکار بهترین کارگردانی شد. آیا این بار هم بازی و مبارزه را به رقبایش واگذار می‌کند؟ «الویس» او درباره یکی از مهم‌ترین چهره‌های دنیای هنر و سرگرمی آمریکاست و زندگی پرفرازونشیب الویس پریسلی را به تصویر کشیده است. این در حالی است که در محافل هنری و مراسم‌های جوایز، بازیگر نقش الویس بسیار مطرح تر از خود کارگردان بوده است.
تاد فیلد | شاید بتوان گفت او هم وضعیتی شبیه باز لورمن دارد، یعنی بازیگر فیلمش «تار» در مراسم های اهدای جوایز سینمایی بسیار موفق‌تر از سازنده فیلم عمل کرده است! با این وجود، فیلد هم از گزینه‌های اصلی رشته اسکار بهترین کارگردانی است. داستان زندگی جنجالی لیدیا تار اولین رهبر ارکستر فیلارمونیک آلمان، دستمایه فیلمساز برای ساخت درامی زندگینامهای داده است. تار در کنار الویس و فبلمن‌ها سومین درامی است که داستانش اختصاص به زندگی یک چهره واقعی دارد. ظاهرا امسال سال زندگینامهای هاست!
جوزف کوشینسکی | احتمالا کوشینسکی وصله ناجور نامزدهای امسال رشته اسکار است! برخلاف چهار فیلمساز دیگر که فیلمهایشان محصولاتی اجتماعی هستند، «تاپ گان: ماوریک» او اکشنی سرگرم کننده و تجاری با فروشی بسیار بالاست که هیچ ادعایی در رابطه با مضامین اجتماعی ندارد. با این وجود، محبوبیت فیلم در بین عموم تماشاگران زمینه را برای حضور اسکاری کوشینسکی فراهم کرده است. آکادمی اسکار هم که می‌خواهد بگوید به رای عموم تماشاگران احترام می‌گذارد، با نامزد کردن کوشینسکی می‌تواند ادعا کند احترام مورد نظر را به مخاطبان سینما گذاشته است.
در کنار نام‌های مطرح شده، چند نام دیگر هم خود را به رخ می‌کشند. یکی از آنها که تعجب و شگفتی همگان را به همراه داشته، اس اس راجامولی فیلمساز هندی است که با «آر آر آر» در رقابتهای اسکاری حضور دارد. اگر زمانی ساتیا جیت رای در مراسم‌هایی چون اسکار و گلدن گلوب مطرح می‌شد که سازنده درام‌هایی اجتماعی و مضامین سیاسی بود، حالا نوبت به سینمای رنگین و پرزرق و برق بالیوود با صحنه‌آرایی‌های باشکوه و موسیقی سرگرم کننده رسیده است.
سه خانم فیلمساز هم با عنایت به جنبش من هم (می‌تو) و تلاش برای اهمیت دادن به نقش زنان در هالیوود، می‌توانند با فیلمهایشان در دور رقابت‌ها حضور داشته باشند: ماریا شرادر (آن زن گفت)، جینا پرنس بایتوود (زن سلطان) و سارا پولی (گفتگوهای زنانه) از جمله کسانی هستند که مدافعان حقوق زنان عقیده دارند در رقابتهای اسکار بهترین کارگردانی به آنها توجه شود تا از مردان شدن فضای این بخش جلوگیری شود.رایان کوگلر (بلک پنتر: واکاندا برای همیشه) و دانیل کوآن و دانیل شینرت (سازندگان «همه چیز همه جا بلافاصله» که با نام دانیلزها شناخته می‌شوند) هم از دیگر نام‌هایی هستند که رسانه‌ها به آنها اشاره می‌کنند.
