ببری، هم‌رفیقِ سال‌های دور
یکی از آثار حاضر در روز چهارم جشنواره بین‌المللی فیلم فجر «بچه زرنگ» بود. یکی از کاراکترهای اصلی این انیمیشن ببری -با صدای هومن حاجی عبداللهی- بود.
حاجی‌عبداللهی که از سال‌های دور با عروسک پنگول میزبان گرم نسل‌های مختلف بوده، هم‌اکنون با شخصیت ببری، با قدرت و معرفت و مهربانی بی‌شائبه، حال و هوایی جذاب به انیمیشن بچه زرنگ بخشیده است. لهجه مازندرانی او بخش اعظمی از موقعیت‌های کمیک و طنز اثر را یدک کشیده و به شکلی توامان دوستدار خویش می‌کند. به بیانی دیگر گویش مازندرانی هومن حاجی عبداللهی برای مخاطب سمپاتی ایجاد می‌کند. این سمپاتی خیلی هم به سناریوی اثر مربوط نمی‌شود. بلکه از خاطرات مخاطبان تلویزیون -به شکلی دقیق سریال پایتخت- نشات می‌گیرد. از این رو حتی پیش از درک و دریافت کاراکتر ببری تنها با شنیدن صدایش سمپاتی ایجاد می‌شود. مثل حضور جانی دپ یا تام هنکس در یک فیلمی که تنها پوسترش دیده شده است، حضور و لحن صدای هومن حاجی‌عبداللهی در آثار کودک و نوجوان باعث ایجاد سمپاتی می‌شود. چرا که گویش او همراه و هم‌رفیقِ سال‌های دور است.
