لیلی عاج در نشست خبری فیلم سرهنگ ثریا در مشهد که شامگاه سه‌شنبه ۱۸ بهمن در پردیس سینمایی هویزه برگزار شد، اظهار کرد: واکنشی که از خانواده‌های درگیر در ماجرا دیدم احساسی بود و همین که توانستم تاثیر فیلم را ببینم برایم کافی است. مهم رضایت مادرانی مانند ثریا عبداللهی است که حاصل شد. من نیز بارها در حین ساختن اثر متاثر شدم و اشک ریختم.

وی در خصوص تحریم جشنواره فیلم فجر امسال از سوی برخی افراد افزود: هر کسی می‌تواند آزادانه فکر کند و تصمیم بگیرد. کسی نمی‌تواند نظر خود را به دیگران تحمیل کند و نظر هر کسی محترم است. همان‌گونه که دیگران نمی‌توانند به من بگویند چگونه فکر کنم من نیز نمی‌توانم فکری را تلقین کنم.

کارگردان فیلم سرهنگ ثریا با اشاره به اکران این فیلم در مشهد بیان کرد: اکران‌های استانی فیلم‌های جشنواره فجر خوب است اما از آنجا که اولین باری است در این جشنواره حضور دارم برآیند ذهنی دقیقی از نتیجه اکران‌های استانی و حضور در آن‌ها ندارم. اتفاق خوب چنین فعالیت‌هایی درک حس مخاطب است.

عاج در خصوص شباهت اثر سینمایی خود به تئاتر عنوان کرد: اگر مخاطبان چنین شباهتی را حس کردند از ناخودآگاه من سرچشمه گرفته است. این ویژگی نه خوب است نه بد؛ فقط ویژگی اثر است.

همه بازیگران سرهنگ ثریا از اهالی تئاتر هستند

وی در پاسخ به کارکرد نامه‌ای که در بخشی از فیلم از سوی یکی از اعضای منافقین به دست ثریا رسید بیان کرد: آن نامه نور امیدی برای ماندن و ادامه دادن بود. در شرایطی که عده‌ای دلسرد شده بودند آن نامه نشانه‌ای از موثر بودن تلاش‌های خانواده‌ها بود.  هدف اصلی فیلم نیز شخصیت ثریا بود و قرار نبود پیرنگ‌های فرعی مانع روایت قصه ثریا شود.

کارگردان فیلم سرهنگ ثریا در خصوص تصمیمش برای ساخت دومین فیلم بلند خود گفت: اینکه در همین فضا خواهم ماند یا نه معلوم نیست. اشتباهات فیلم اول به دلیل اولین تجربه بودن بخشیده می‌شود اما دومین فیلم گام حساس و مهمی است.

عاج با اشاره به بازیگران سرهنگ ثریا اظهار کرد: همه بازیگران فیلم بازیگران تئاتر هستند و انتخاب آن‌ها به این دلیل است که کارگردان تئاتر بودم. همه بازیگران بسیار تلاش کردند تا از شخصیتی که همه از آن‌ها می‌شناختند دور شوند. برای مثال وحید آقاپور بسیار تلاش کرد تا از فضای ممیزی خارج شود و ژاله صامتی تلاش کرد تا فضای زیرخاکی زنده نشود. در واقع ساخت این فیلم همان اندازه که برای من چالش بود برای بازیگران هم چالش بود.

وی ادامه داد: یکی از سختی‌های تولید این اثر لوکیشن آن بود. تمام صحنه‌ها در بیابان فیلم‌برداری شد و سرما و گرمای آزاردهنده‌ای بود، اما همه بازیگران تمام توانشان را در این راه گذاشتند.

کارگردان فیلم سرهنگ ثریا با اشاره به اینکه فیلم در ابتدا به صورت تئاتر کار شده است، بیان کرد: نسخه اولیه فیلم مردانه بود. در تئاتر همه چیز بر استعاره است ولی سینما نیازمند رئالیسم است. برای اینکه روایت باورپذیر شود تصمیم گرفتم در نسخه بعدی قصه مادرانه باشد.

روایت سرهنگ ثریا لبه تیغ بود

عاج عنوان کرد: حجم زیادی از خرده پیرنگ‌ها در روند تحقیقات حاصل شده بود که از میانشان مهمترین‌ها را انتخاب کردم. در واقع بخشی از داستان واقعی و بخشی زائیده ذهن نویسنده بود.

وی ادامه داد: در سال‌های اخیر منابع پژوهشی زیاد شده است و شناخت ایدئولوژی مجاهدین خلق یا شنیدن ماجراهایی که بر سر آن‌ها و خانواده‌هایشان آمده کار سختی نیست.

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا در خصوص موانع مسیر بیان کرد: موضوع این اثر حساس بود و بسیار مهم بود که به درستی بیان شود. روایت لبه تیغ بود و باید با حواس جمع پیش می‌رفتیم. این بزرگترین چالش و مانع ما بود.