با جواد عزتی تماس نگیرید، به شدت سرش شلوغ است

 جواد عزتی حالا حدود ۲۰ سال است که در عرصه بازیگری فعال است و امسال هم در جشنواره با فیلم «کُت چرمی» حضور دارد، عزتی البته طی ماه‌های اخیر بیشتر به واسطه سکوت ممتدش در قبال وضعیت ملتهب اجتماعی خبرساز شده بود. او به طور مطلق هیچ واکنشی نداشته و برخی از مخاطبانش چنین رفتاری را منطقی ندانسته‌اند، به هر حال در ادامه این مطلب مروری داریم بر کارنامه او با اتکا به مطلب «فرهیختگان»، البته چیزهایی هم به مطلب اضافه کردیم که احتمالا برایتان جذاب خواهد بود.

عزتی پیش‌تر سکوت و انفعالش در قبال مسائل مختلف را این گونه توجیه کرده بود: «شخصا سعی کردم تا بازی در فیلم‌ها، به خودم بیشتر بچسبد تا اینکه بخواهم خودم را به کسی ثابت کنم. دوست نداشتم تا بگویند آیا فیلم بعدی جواد عزتی پرفروش می‌شود یا نه. این حرف‌ها باعث می‌شود تا یادم برود که چرا وارد سینما شدم.» این صحبت‌های سه سال پیش او شاید یک نمای کلی از عزتی و فراز و نشیب او در ۲۰ سال بازیگری سینما و تلویزیون باشد.

شروعی معمولی و پرکار

جواد عزتی، نقش‌آفرینی در قاب دوربین را از سال ۱۳۸۱ در تلویزیون و با سریال قصه‌های شبانه آغاز کرد. به‌تدریج و با بازی در سریال‌های تلویزیونی همچون باغ مظفر و مرد هزار چهره، خود را به‌عنوان یک بازیگر در حوزه‌ طنز معرفی کرد.

اولین بازی سینمایی در نقش یک آخوند

اولین حضور جواد عزتی در قامت یک بازیگر سینما، در فیلم طلا و مس رقم خورد. طلا و مس، با کارگردانی همایون اسعدیان، جواد عزتی را با تیپ یک طلبه‌ مجرد تهرانی به تصویر کشید. جواد عزتی در این فیلم، در نقش دوست صمیمی طلبه‌ شخصیت اصلی این فیلم یعنی سیدرضا (با بازی بهروز شعیبی) است که همیشه به‌دنبال کمک به سید است و خود نیز زندگی سختی را با یک وانت می‌گذراند. طلا و مس در ژانر کمدی نیست و مساله‌ای اجتماعی را به تصویر می‌کشد، اما جواد عزتی در این فیلم، دیالوگ‌های طنزآمیزی دارد و کاراکتر طنز خود را حفظ کرده است. او برای اولین بازی، احتمالا تجربه و توان اینکه شخصیت اول فیلم باشد را نداشت و به همین دلیل، نقش مکمل این فیلم را پذیرفت و چون وقایع فیلمنامه بر محور شخصیت او نبود، موقعیت‌های سخت بازیگری و اکت‌های پیچیده‌ای برای این نقش نداشت که نتواند از پس آن برآید و اولین حضورش را خراب کند.

پیرمرد شیرین قهوه تلخ

اوج هنر بازیگری جواد عزتی در فیلم‌های طنز، در قهوه‌ تلخ مهران مدیری و شخصیت بابا اتی رقم خورد. عزتی با استفاده از تمامی تکنیک‌های بازیگری، چنان تیپ به یاد ماندنی‌ای ساخت که حتی امروز پس از گذشت ۱۰ سال از پخش قهوه‌ تلخ، هنوز هم با یادآوری شخصیتش، لبخند بر لب مخاطب می‌نشیند. چند ویژگی مهم به او کمک کرد تا این نقش به یاد ماندنی را بیافریند. ویژگی اول، کاراکتری بود که به لطف فیلمنامه برای او ساخته شده بود. کاراکتری که دیالوگ‌هایش کاملا غیرمنتظره بود. ناگهان فریاد می‌زد و از وجود شخصی خبر می‌داد و گاهی اوقات از آینده‌ و شخصیت‌هایی صحبت می‌کرد که اصلا معلوم نبود از کجا می‌داند!

خداحافظی با تلویزیون و شروع یک سفر طولانی در سینما

عزتی در میانه دهه نود، بازی در سریال دردسرهای عظیم را پذیرفت تا این بار در پربیننده‌ترین شبکه‌ صداوسیما و به‌عنوان نقش اول یک سریال نقش‌آفرینی کند. شخصیت اول این سریال لطیف نام داشت که در طول داستان با اتفاقات و مشکلات زیادی مواجه می‌شد که باید از پس همه‌ آنها بر‌می‌آمد. عزتی در این سریال با کمک بازی چهره‌اش و لحن طنزی که در گفتارش ایجاد می‌کرد، تکیه‌کلام‌هایی را در مواجهه با شخصیت‌های مختلف فیلم ایجاد کرد و با استفاده از این تکیه‌کلام‌ها و به کار بردن‌شان در موقعیت‌های مختلف سریال، موفق شد درون‌مایه طنز سریال را شکل دهد.

ایفای یک نقش غیرمنتظره 

از اینجا به بعد مسیر بازیگری جواد عزتی کمی تغییر می‌کند، او به تیم مهدویان نزدیک می‌شود و ما با چهره‌ای دیگر از آن بازیگر سابقا جویای نام مواجه می‌شویم. جواد عزتی به سراغ نقش یک مامور امنیتی در دهه ۶۰ و التهابات دهه شصت رفت. او نقش یک مامور عملیاتی را نداشت، بلکه نقش کسی را برعهده داشت که به‌دنبال به‌دست آوردن اطلاعات و طراحی عملیات امنیتی بود. برای القای این نقش، گریم هم به کمک او آمد. یک عینک تیره و نسبتا بزرگ با محاسن و موهای معمولی که مناسب مامور اطلاعاتی دهه ۶۰ باشد. عزتی در این نقش با صدای نسبتا آرام و بدون احساس اما گیرا صحبت می‌کرد. چهره‌اش خشک و بدون میمیک‌های همیشگی‌اش بود و به‌سختی لبخند می‌زد.

پرکار بودن همیشه جواب نمی‌دهد

عزتی در آتابای برای اولین‌بار به زبان ترکی صحبت کرد. که البته به گمان تُرک‌زبان‌ها تجربه موفقی نبود. عزتی در فیلم شنای پروانه هم خوب بازی کرده بود اما خب فصل رفاقت با مهدویان قرار بود پررنگ‌تر باشد، این بار «زخم کاری». بازیگری که معمولا سراغ نقش‌های منفی نمی‌رفت، در این فیلم به یک جنایتکار طمع‌کاری بدل شده بود که برای مخاطب سمپاتی داشت و قطعا یکی از دلایل اصلی کشش مخاطب نسبت به او، بازی خوب عزتی بود.  عزتی در «مرد بازنده» باز هم با مهدویان همکاری کرد و نقش یک کارآگاه را ایفا می‌کرد که برای حل معمای پیچیده‌ قتل، به هر سویی سرک می‌کشید. عزتی در این فیلم نتوانست انتظارات را برآورده کند.