محبت خالصانه کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت‌پردازی و بازی‌های خوب، فیلم سینمایی «کاپیتان» را به اثری پرمحتوا تبدیل کرده است؛ فیلمی که از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ‌ها جا ماند.
«کاپیتان» فیلمی در مورد پسربچه‌ای سرطانی است که دوست دارد با کریم باقری دیدار کند و در آینده فوتبالیست و حتی کاپیتان تیم ملی شود. بیش از نود درصد این فیلم در بیمارستان کودکان اتفاق می‌افتد، جایی که از اختلافات و مشکلات بزرگترها خبری نیست. محبت خالصانه این کودکان به یکدیگر در کنار شخصیت‌پردازی و بازی‌های خوب، فیلم را به اثری پرمحتوا تبدیل کرده است. فیلمی که متأسفانه از دید داوران جشنواره دور و از سبد سیمرغ ها جا ماند.
فیلمی که مشکلات فنی‌اش هم آنچنان نبود که محتوای فیلم به حاشیه رود و حتی قابل رقابت با بسیاری از فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره بود. «کاپیتان» شاید ایده نو و جدیدی نداشت ولی باز هم برای مخاطب جدید بود چرا که این نوع فیلم‌ها تاریخ مصرف ندارند. کاپیتان برای رسیدن به آرزویش تلاش می‌کند و علی‌رغم نظر پزشکان مخفیانه به تمرین فوتبال می‌پردازد که نشانه امیدواری و اعتماد او به خدا است. امیدی که حتی در پدرش دیده نمی‌شود هرچند کم‌کم و به واسطه پسرش او نیز به زندگی و آینده امیدوار می‌شود. بازی خوب پانته‌آ پناهی‌ها یکی از نقاط قوت فیلم است.
این فیلم شانس نامزدی در هیچکدام از بخش‌های جشنواره را به دست نیاورد اما در بخش تجلی اراده ملی به عنوان بهترین فیلم با مضمون تعلیم‌وتربیت انتخاب شد.
