بی بهانه به المپیک برو!

مرحله مقدماتی جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا و انتخابی المپیک ۲۰۲۴ از سیزدهم تا بیست‌ویکم شهریور ۱۴۰۲ در ازبکستان برگزار خواهد شد و ایران در گروه E با تیم‌های ازبکستان، هنگ‌کنگ و افغانستان هم‌گروه است و کار سختی برای صعود به جام ملت‌های آسیا خواهد داشت.

مرحله مقدماتی این رقابت‌ها در یازده گروه برگزار خواهد شد. تیم‌های نخست هر گروه به همراه چهار تیم دوم برتر گروه‌های مختلف به مرحله نهایی مسابقات راه پیدا می‌کنند تا در کنار قطر میزبان، ترکیب ۱۶ تیم نهایی مسابقات قهرمانی آسیا در اردیبهشت ۱۴۰۳ را تشکیل دهند. چهار تیم برتر آن مسابقات راهی المپیک پاریس خواهند شد. تیم ملی زیر ۲۳ سال ایران همچنین در مهر ماه در بازی‌های آسیایی هانگژو شرکت خواهد کرد.

شاگردان عنایتی در راستای آمادگی بیشتر برای حضور رقابت‌های پیش رو، در مسابقات زیر ۲۳ سال غرب آسیا حضور پیدا کرد و با شکست مقابل عراق، نایب قهرمان شد. نایب قهرمانی در شرایطی که تیم‌های سطح دوم و سوم آسیا در مسابقات غرب آسیا حضور پیدا می‌کنند، شاید نتیجه غیرقابل قبول برای ایران باشد اما با توجه به اینکه تیم ملی زمان زیادی برای آماده‌سازی نداشت می‌توان فعلا از نتیجه گرفته شده چشم‌پوشی کرد.

بهانه غلط تیم ملی امید

رضا عنایتی پس از این رقابت‌ها در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: «تیم‌ها چندین ماه تمرین کرده بودند تا به این مسابقات برسند اما بچه‌های ما شرایط بدنی خوبی نداشتند. بدترین اتفاق برای ما در این رقابت‌ها تمرینات ساعت ۵ بعد از ظهر بود. در گرمای شدید تمرین کردیم و از آن بدتر قرعه بدمان بود. در آن شرایط آب و هوایی و دمای بالای ۴۰ درجه در ۷ روز، ۴ بازی انجام دادیم و این خیلی سخت بود. من سال‌های زیادی فوتبال بازی کردم و تجربه دارم اما در طول عمرم در بازی فینال چنین جوی را ندیدم. جو خوبی نبود و واقعا بعضی از بازیکنان جوان ما اسیر جو شدند و از نظر عصبی به هم ریخته بودند.»

نتیجه نگرفتن در این رقابت‌ها اصلا مهم نیست چون می‌شود آن را به حساب کسب تجربه و بازی‌های تدارکاتی قلمداد کرد اما بهانه‌های اشتباه پس از آن و توجیه‌های مسئولان تیم و فدراسیون، نوید خوبی نمی‌دهد. درست است که تیم ملی زمان زیادیبرای امادگی نداشت اما اینکه بگوییم قرعه تیم ملی بد بود یا در گرما تمرین می‌کردیم و جو ورزشگاه خوب نبود، به هیچ وجه توجیه خوبی برای نتیجه نگرفتن تیم ملی نیست چراکه در رقابت‌های مهم‌تر از جمله انتخابی المپیک، قطعا حریفان ایران سخت‌تر هستند و جو ورزشگاه و گرمای هوا هم چیزهایی نیستند که فدراسیون فوتبال ایران بتواند برایشان کاری کند. بنابراین کادر فنی تیم ملی از حالا نباید طوری صحبت کنند که راه را برای بهانه‌های این‌چنینی بعد از ناکامی احتمالی از صعود به المپیک ۲۰۲۴ باز کرده باشند.

تیم ملی المپیک ایران در هر دوره با توپ پر پا به مسابقات می‌گذارد و هدفش صعود به المپیک است اما دست خالی به خانه برمی‌گردد و نمی‌تواند موفقیتی به دست آورد. بهانه‌تراشی‌ها در این شرایط تنها بار را از روی دوش مسئولان تیم برمی‌دارد. شاید آن‌ها می‌دانند که این دوره هم امید چندانی برای صعود تیم ملی امید نخواهیم داشت. اگر این مساله وجود نداشت، بی‌بهانه برای پیشرفت تیم ملی امید تلاش می‌کردیم.

میثم بائو، بازیکن سابق تیم‌های ملی پایه در ارزیابی از عملکرد رضا عنایتی در تیم ملی امید، می‌گوید: «تیم ملی امید عملکرد موفقی نداشت و باید بهتر از این‌ها کار کند. عنایتی مربی باتجربه و خوبی است که باید بازیکنان خود را با حضور در تورنمنت‌های مختلف بهتر بشناسد تا عیار تیمش مشخص شود اما هنوز عیار تیمش مشخص نیست. به اعتقاد من فدراسیون باید به این رده سنی همانند تیم ملی فوتبال بزرگسالان اهمیت بدهد.»

شاید با این زمان محدود، انتقاد از تیم ملی خیلی زود باشد اما می‌توانیم یک بار برای همیشه شیوه کار را تغییر دهیم و در مسیر کشورهایی مثل ژاپن و کره جنوبی قدم برداریم. چه بهتر که تمرکز تیم ملی امید روی مسائل حاشیه‌ای نباشد و با تمام قوا به سمت المپیک برود. صعود لذت بخشی خواهد بود اگر بی‌بهانه به المپیک برویم.

یک راهکار؛ جلسه و برنامه‌ریزی برای در اختیار گرفتن بازیکنان

مهم ترین مساله برای جلوگیری از مشکلات قابل پیش‌بینی در مسیر صعود به المپیک استفاده بازیکنانی است که در باشگاه‌های داخلی و خارجی شاغل هستند. هر تیمی برای برتری و موفقیت نیازمند ابزار خوب است و ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.

بازیکنانی از جمله الله‌یار صیادمنش (هال سیتی)، یادگار رستمی (پوگون لهستان)، محمدامین حزباوی (السد قطر)، امیرحسین حسین زاده (شارلروا بلژیک)، علی جواد کالمرزی (روداکرکراد هلند) و سلیم توماج (فنرباغچه ترکیه) لژیونرهای جوان فوتبال ایران هستند که در صورت حضور در تیم ملی امید می‌توانند نقش مهمی در صعود به المپیک داشته باشند. در میان بازیکنان داخلی نیز مهره‌های تاثیرگذاری در لیگ حضور دارند و دست عنایتی با حضور این بازیکنان پر خواهد بود.

هر چند فشردگی مسابقات ملی و باشگاهی می‌تواند برخی از بازیکنان لژیونر زیر ۲۳ سال را از تیم ملی امید دور کند اما رضا عنایتی و مسئولان از اکنون باید در تعامل با سازمان لیگ و باشگاه‌های ایرانی حداقل بتوانند برنامه ریزی لازم را بکنند تا بازیکنان داخلی را در اختیار داشته باشند.