اوایل دهه ۹۰ بود که سیروس مقدم سریال تلویزیونی«مدینه» را برای ماه رمضان آماده کرد و او قهرمان اصلی قصه‌اش را یک زن به نام مدینه انتخاب کرد که همسرش در آب دریا غرق شد و کارخانه به‌جا مانده از او را با پسر‌خوانده‌اش بهمن (مهرداد صدیقیان) که از بچگی او را بزرگ کرده است، اداره می‌کند.
عبدی (مهدی سلطانی) شریک کارخانه پس از مرگ جهان (آتیلا پسیانی) همسر مدینه، مشکلاتی برای مدینه در کارخانه به‌وجود می‌آورد که در پی آن مدینه و بهمن قصد خرید سهم او را می‌کنند و بهمن برای حمایت از مدینه برای خرید سهم عبدی، پول نزول می‌کند اما با مرگ عبدی همه‌چیز پیچیده می‌شود و… اکنون این سریال شب‌ها ساعت۱۹ از شبکه آی‌فیلم پخش می‌شود.
با نگاهی به سریال باید گفت که مقدم از آن دست کارگردانانی است که سریال‌سازی را در گونه‌های مختلف تجربه کرده است. برای او فرقی نمی‌کند که مناسبتی می‌سازد یا غیر‌مناسبتی، چرا که دوربین او سراغ گونه‌های مختلف سریال‌سازی رفته و همه را امتحان کرده است. او با ساخت سریال مدینه نشان داده که می‌تواند قصه‌هایی در گونه اجتماعی را هم به‌خوبی دربیاورد؛ ضمن این‌که او در سریال مدینه موقعیت‌های چالش‌برانگیز شخصیت محوری قصه یعنی مدینه را به‌درستی به تصویر کشید تا مخاطب درگیر کشمکش‌هایی شود که در زندگی مدینه رقم می‌خورد. باید گفت که ضرباهنگ سریال مدینه به حدی تند است که حتی برای لحظاتی هم از نفس نمی‌افتد. از دیگر ویژگی‌های قابل تامل این است که بینندگان این سریال شاهد طیف متنوعی از شخصیت‌ها هستند که در آن حضور دارند؛ شخصیت‌هایی چون عبدی و… جزو آدم‌های پرهیاهوی قصه هستند که درست در نقطه مقابل مدینه قرار دارند.
از سوی دیگر فیلمنامه‌نویس سریال مدینه هم سعی کرده با شخصیت‌پردازی درست سعی کند تا روابط میان شخصیت‌ها به‌خوبی خلق شود. او به زیبایی روایتگر آدم‌های زیاده‌خواه است که به‌دنبال راه‌های میانبر هستند تا یک‌شبه پولدار شوند. همچنین کینه‌های شخصی که بر روابط سایه می‌اندازد به زیبایی در کار در‌آمده است و این نشان می‌دهد مقدم به کارش اشراف کامل دارد.
او سعی کرده قصه‌ای که نویسنده روایت کرده را به بهترین شکل به تصویر بکشد. علاوه بر آن او برای نشان دادن حرام بودن رباخواری، درگیر اغراق نشده، بلکه سعی کرده با زبان دراماتیک، سرنوشت تلخ آدم‌های رباخوار را هنرمندانه به تصویر بکشد.
از دیگر ویژگی‌های قابل‌تامل، بهره بردن از میزانسن‌های درست است که هر‌یک از شخصیت‌های قصه متناسب با موقعیت داستانی‌شان قرار دارند. در‌مجموع می‌توان گفت تقابل خیر و شر در سریال مدینه به بهترین شکل روایت شده و این را می‌توان در دیالوگ‌های سریال هم متوجه شد.
از سوی دیگر کارکرد دیگر دیالوگ‌ها، انتقال پیام‌های اخلاقی قصه (پرهیز از رباخواری، توصیه به استقامت و صبر و توکل، ارزش بخشیدن به کار و تلاش و…) در قالب حرف‌هایی است که بین شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود.
با نگاهی به سریال باید گفت که مقدم از آن دست کارگردانانی است که سریال‌سازی را در گونه‌های مختلف تجربه کرده است. برای او فرقی نمی‌کند که مناسبتی می‌سازد یا غیر‌مناسبتی، چرا که دوربین او سراغ گونه‌های مختلف سریال‌سازی رفته و همه را امتحان کرده است. او با ساخت سریال مدینه نشان داده که می‌تواند قصه‌هایی در گونه اجتماعی را هم به‌خوبی دربیاورد؛ ضمن این‌که او در سریال مدینه موقعیت‌های چالش‌برانگیز شخصیت محوری قصه یعنی مدینه را به‌درستی به تصویر کشید تا مخاطب درگیر کشمکش‌هایی شود که در زندگی مدینه رقم می‌خورد. باید گفت که ضرباهنگ سریال مدینه به حدی تند است که حتی برای لحظاتی هم از نفس نمی‌افتد. از دیگر ویژگی‌های قابل تامل این است که بینندگان این سریال شاهد طیف متنوعی از شخصیت‌ها هستند که در آن حضور دارند؛ شخصیت‌هایی چون عبدی و… جزو آدم‌های پرهیاهوی قصه هستند که درست در نقطه مقابل مدینه قرار دارند.
از سوی دیگر فیلمنامه‌نویس سریال مدینه هم سعی کرده با شخصیت‌پردازی درست سعی کند تا روابط میان شخصیت‌ها به‌خوبی خلق شود. او به زیبایی روایتگر آدم‌های زیاده‌خواه است که به‌دنبال راه‌های میانبر هستند تا یک‌شبه پولدار شوند. همچنین کینه‌های شخصی که بر روابط سایه می‌اندازد به زیبایی در کار در‌آمده است و این نشان می‌دهد مقدم به کارش اشراف کامل دارد.
او سعی کرده قصه‌ای که نویسنده روایت کرده را به بهترین شکل به تصویر بکشد. علاوه بر آن او برای نشان دادن حرام بودن رباخواری، درگیر اغراق نشده، بلکه سعی کرده با زبان دراماتیک، سرنوشت تلخ آدم‌های رباخوار را هنرمندانه به تصویر بکشد.
از دیگر ویژگی‌های قابل‌تامل، بهره بردن از میزانسن‌های درست است که هر‌یک از شخصیت‌های قصه متناسب با موقعیت داستانی‌شان قرار دارند. در‌مجموع می‌توان گفت تقابل خیر و شر در سریال مدینه به بهترین شکل روایت شده و این را می‌توان در دیالوگ‌های سریال هم متوجه شد.
از سوی دیگر کارکرد دیگر دیالوگ‌ها، انتقال پیام‌های اخلاقی قصه (پرهیز از رباخواری، توصیه به استقامت و صبر و توکل، ارزش بخشیدن به کار و تلاش و…) در قالب حرف‌هایی است که بین شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود.
