همه چیز از آنجا شروع شد که اسمیت پس از بازی در «روز استقلال» در سال ۱۹۹۶ که اولین فیلم پرفروشش شد، نمی‌خواست در فیلم دیگری با محور بیگانگان فضایی بازی کند. این در حالی بود که جیمز لاسیتر مدیر سابق اسمیت از وی خواست تا نقش مامور جی را بپذیرد. اسمیت، لاسیتر را «داور ذوق» خودش برای بازیگری خواند.
اسمیت گفت: در دوران اوج با ۱۰ فیلمی که در آن مقطع بازی کردم، این جیمز بود که فیلم‌ها را انتخاب می‌کرد. من نمی‌خواستم «در جستجوی خوشبختی» را بازی کنم، نمی‌خواستم در «علی» بازی کنم و جیمز بود که «مردان سیاه پوش» را انتخاب کرد. آن سال یک سال بعد از «روز استقلال» بود و من نمی‌خواستم در ۲ فیلم درباره بیگانگان پشت سر هم بازی کنم.
اما رد کردن پروژه‌ای که توسط شرکت تولید آمبلین اسپیلبرگ حمایت می‌شد، توجه اسپیلبرگ را جلب کرد.
اسمیت گفت: استیون اسپیلبرگ هلیکوپتری برای من فرستاد تا بتواند با من صحبت کند. من در نیویورک بودم. هلیکوپتر در خانه‌اش فرود آمد و من برای اولین بار لیموناد گازدار خوردم. نمی‌شد نه بگویی.
اسمیت افزود: او خیلی سرد گفت: به من بگو چرا نمی‌خواهی در فیلم من بازی کنی… و بعد متوقف شد چون اگر می‌خواست ادامه دهد باید می‌گفت: جوکر، نمی‌دانی من «آرواره‌ها» را ساخته‌ام؟ نمی‌دانی من«ای.تی» را ساخته‌ام؟فراخوانده شدن توسط اسپیلبرگ همان چیزی بود که اسمیت برای پذیرفتن بازی در «مردان سیاه پوش» نیاز داشت و فیلم به یکی دیگر از بلاک باسترهای اولیه برای این بازیگر جوان تبدیل شد. این فیلم ۵۸۹ میلیون دلار در باکس آفیس جهانی به دست آورد و اسمیت دومین فرنچایز سینمایی خود را پس از «پسران بد» شکل داد. موفقیت پشت سر هم «روز استقلال» و «مردان سیاه پوش» جایگاه اسمیت را به عنوان یک ستاره سینما در اواخر دهه ۱۹۹۰ مستحکم کرد.
