همین ابتدا بدون تعارف بگوییم که لیگ برتر ایران را به هیچ وجه نمی‌توان با لیگ‌های معتبر و سطح بالای دنیا مقایسه کرد. حتی در حال حاضر با لیگ‌های همین قاره خودمان مثل عربستان، ژاپن و … نیز قابل قیاس نیست، آن هم در حالی که ستاره‌های مطرح دنیای فوتبال در باشگاه‌های عربستانی توپ می‌زنند و بسیاری باشگاه‌های ما درگیر مجوز حرفه‌ای و پنجره‌های بسته هستند. با این وجود و تمام این اوصاف آیا راهی وجود دارد که بتوان از این لیگ لذت برد؟
در آستانه آغاز لیگ برتر بیست و سوم قصد داریم ببینیم‌ها و نبینیم‌های فصل پیش رو را با هم مرور کنیم. چه چیزهایی را باید در این لیگ ببینیم و چه چیزهایی را نباید ببینیم که حداقل بتوان از این لیگ و بازی‌هایش لذت برد.
ببینیم‌های لیگ برتر بیست و سوم!
عدالت
همه تیم‌ها باید در شرایط برابر پای به میدان بگذارند. بازی بدون تماشاگر، برگزاری بازی در کدام ورزشگاه شهر، ساعت بازی و حتی چیدمان داوری باید به گونه‌ای باشد که عدالت را حکمفرما کند. بدیهی است که با عدالت و برابری در پایان فصل حق به حقدار می‌رسد و از تیم‌های ناکام گله‌گی نخواهیم دید. موضوعی که در سال‌های اخیر همواره یکی از دلایل اصلی اعتراضات باشگاه‌ها بوده است. آرزو داریم تمام ارکان و نهادهای مسئول در برگزاری لیگ، عدالت و برابری میان تمام تیم‌ها را رعایت کنند. اتفاقی که متاسفانه حداقل در هفته اول شاهدش نیستیم و تا لحظه نگارش این مطلب، یک بازی بدون تماشاگر شده است.
کیفیت مناسب چمن و سکوهای ورزشگاه
کوتاهی و بلندی، خیس یا خشک بودن چمن یکی دیگر از موضوعات مورد بحث فوتبال ایران است. چه مربیان، بازیکنان و مسئولان باشگاه‌ها و چه هواداران از وضعیت ورزشگاه‌ها شکایت کرده‌اند. همه شنیده‌ایم، اینکه توپ روی چمن خوب حرکت نکرد، اینکه زمین به قدری پستی و بلندی داشت که مناسب فوتبال نبود و اینکه هواداران از لحظه پارک اتومبیل‌شان تا عبور از گیت‌های ورودی و نشستن روی سکوها اذیت شده‌اند. برخی مواقع که مسئولان و اعضای باشگاه‌ها و هواداران این اذیت‌ها را عمدی و در راستای نتیجه نگرفتن تیم قلمداد می‌کنند. البته از وضعیت نامناسب جایگاه خبرنگاران در برخی ورزشگاه‌ها هم به هیچ وجه نباید بگذریم. هم جایگاه نامناسب و هم نبود اینترنت پرسرعت و حتی آنتن دهی نامناسب تلفن همراه کار فعالان رسانه را با مشکل و سختی همراه می‌کند.
حضور بانوان
امروز تاکیدهای مکرر فیفا بر حضور بانوان در ورزشگاه‌های ایران بر کسی پوشیده نیست. از همان روزی که یکی از مسئولان فدراسیون در جمع خبرنگاران گفت از شما خواهش می‌کنم ما را در این اتفاق مهم و ضروری همراهی و به فدراسیون کمک کنید، مشخص بود قصد فدراسیون برای مهیا کردن شرایط حضور بانوان در ورزشگاه‌ها جدی است. آن مسئول فدراسیون در آن روز گفت این نه منت و نه لطف به بانوان است، بلکه حق‌شان است، به ما کمک کنید تا بتوانیم حق‌شان را بدهیم. کمک کنید تا با حضور خانواده‌ها و بانوان در ورزشگاه فوتبال ما شور و نشاط تازه‌ای پیدا کند. فدراسیون مدت‌هاست که تمام زور و توانش برای حضور بانوان در ورزشگاه‌ها را به کار گرفته اما همه می‌دانیم در شرایط امروز کشور فدراسیون کار ساده‌ای برای انجام این کار نخواهد داشت. بدیهی است که هم بانوان باید به حق‌شان برسند و هم فیفا امسال به سادگی از این موضوع نخواهد گذشت. نکته سوم اینکه مطمئن هستیم حضور بانوان در ورزشگاه‌ها تا چه اندازه می‌تواند به این فوتبال ناخوش احوال، شور و انرژی ببخشد.
حق پخش، بلیت فروشی و تبلیغات محیطی برای باشگاه‌ها
باشگاه‌های ما تا کی برای خرید یک بازیکن و پرداخت بدهی‌های معوقه باید چشم به بودجه دولتی و جیب آن هوادار متمول و این اسپانسر قدر قدرت بدوزند؟ حق باشگاه‌ها باید داده شود. حق پخش تلویزیونی، کسب در آمد از بلیت فروشی و تبلیغات محیطی حق مسلم باشگاه‌هاست. این حق به باشگاه‌ها برسد بزرگ‌ترین گام در راستای حرفه‌ای سازی فوتبال باشگاهی ایران برداشته شده است.
حضور بیشتر مربیان و آنالیزورهای جوان و چهره‌های جدید
یکی از اتفاقات مثبت لیگ در سال‌های اخیر حضور مربیان و آنالیزورهای جوان و چهره های جدید در عرصه مربیگری بوده است. در این میان می‌توان به محمد ربیعی و ساکت الهامی اشاره کرد. از تاثیر سعید الهویی کنار امیر قلعه نویی در گل گهر نیز نباید گذشت. حضور چهره‌های جدید و مربیان جوان در لیگ مسلما با اندیشه‌های نو و ایده‌های تاکتیکی تازه همراه خواهد بود. البته که بسیاری اوقات حواشی بی‌مورد اصلا نمی‌گذارد کار به دیده شدن ابعاد تاکتیکی و فنی برسد!
کمی جنجال!
فوتبال بدون جنجال و درگیری؟ اصلا حرفش را نزنید! بخشی از مزه و کیف فوتبال به همین جنجال‌هاست اما جنجالی که به مستطیل سبز ختم شود و تا هفته‌ها ادامه پیدا نکند. مثل سطح اول فوتبال اروپا، هنگام بازی دعوای‌شان را می‌کنند و بعد بازی شیک و مجلسی دست می‌دهند و خداحافظ شما! کمتر دیده‌ایم تا هفته بر سر یک بازی و یک صحنه جار و جنجال به پا کنند. کمی جنجال و درگیری در مستطیل سبز، نمک و جذابیت و کیف فوتبال است.
نظم و برنامه ریزی
واقعا تغییرات پیاپی در زمان برگزاری بازی‌ها سوهان روح هوادار و بیننده و مربی و بازیکن و مدیر است. واقعا برنامه ریزی نباید این اندازه سخت شود. از همین امروز تقویم کل سال اروپایی‌ها مشخص است. سطح فوتبال‌مان به آنها نمی‌رسد، تقویم را که می‌توانیم الگوبرداری کنیم.
نبینیم‌های لیگ برتر بیست و سوم!
جنگ بیانیه‌ای، اینستاگرامی و توییتری
این جنگ‌های بیانیه‌ای واقعا لوس و لوث شده است. رقابتی در گرفته برای گردن نگرفتن شکست، مسابقه‌ای راه افتاده برای اثبات اینکه باشگاه ما مظلوم تر است، که اگر این اتفاق و آن اتفاق رخ نمی‌داد الان n امتیاز بیشتر داشتیم، الان ما سقوط نمی‌کردیم، الان ما سهمیه می‌گرفتیم، الان ما قهرمان می‌شدیم. البته که بخشی از اعتراضات و بیانیه‌ها به حق است اما این مقدارش واقعا غیرحرفه‌ای و همان لوث و لوس است!
اشتباهات داوری
نمی‌توانم رویا ببافم، اینکه همین فردا حق پخش تلویزیونی باشگاه‌ها را بدهند برایم قابل باورتر از آن است که در لیگ بیست و سوم VAR داشته باشیم. اشتباهات داوری با نداشتن VAR هم که طبیعی است اما امیدواریم این اشتباهات واقعا به کمترین حد خود برسد. آشنایی داوران با قوانین روز، برگزاری کلاس‌های آموزشی، نظارت بر آمادگی بدنی آنها، جریمه داوری که مرتکب اشتباه می‌شود و تشویق داور کار درست با ندادن و دادن ابلاغ بازی و کنار گذاشتن قاطع متخلفان، می‌تواند اشتباهات داوری را به کمترین حد برساند.
دخالت بیجای ناظران
متاسفانه برخی مواقع دخالت‌های بیجای ناظران است که بازی را به جنجال می‌کشاند. از تهییج و عصبانی کردن هوادار گرفته تا روی مخ بازیکنان و کادر فنی رفتن کارهایی است که به راحتی از یک ناظر با رفتارهای غلط برمی‌آید. دخالت بیجا و خود را مقابل دوربین و پیش چشم آوردن از برخی ناظران نبینیم.
شرط بندی
یک کلام، آفت فوتبال است. هر نوع فسادی را منجر می‌شود. بددلی در وجود بازیکن و مربی ایجاد می‌کند. عدالت را از داور می‌گیرد. قشر آسیب پذیر جامعه را مالباخته و عصبانی می‌کند. اگر شرط بندی از هر عضو فوتبال باشگاهی ایران دیده شد بدون تعارف و اغماض خود شخص و تمام افراد دخیل در شرط بندی باید مادام العمر از هرگونه فعالیت فوتبالی محروم شوند.
اتلاف وقت و ضد فوتبال
واقعا دوره‌اش گذشته و زشت است. قسم‌تان می‌دهیم که نکنید، همین!
