فریبا نادری:در کربلا نذرم را ادا کردم

فریبا نادری، هم از جمله هنرمندانی است که چند سال قبل فرصت حضور در این مراسم را یافته. او سفر به کربلا را از آرزوهای دوران کودکی‌اش قلمداد می‌کند و به جام‌جم می‌گوید: از دوران بچگی آرزویم سفر به کربلا بود که بالاخره به آن رسیدم. هر شیعه‌ای که اعتقاد و ارادتی به ائمه‌اطهار داشته باشد، رفتن به کربلا برایش یک آرزو است اما رفتن من به کربلا، کاملا اتفاقی پیش آمد و به معنای واقعی کلمه طلبیده شدم. سال ۹۵، ۴۸ ساعت مانده به پرواز در جمعی که آماده رفتن به کربلا بودند، حضور داشتم. به آنها گفتم خوش به سعادت‌تان که گفتند؛ می‌خواهید شما هم بیایید؟ گفتم؛ الان که نمی‌شود! گفتند؛ چرا می‌شود و من پاسپورتم را فرستادم و صبح فردای آن روز عازم شدم.

او ادامه می‌دهد: هر سال وقتی به روزهای اربعین نزدیک می‌شویم، دلم می‌خواهد آنجا باشم. پارسال و امسال از طرف سازمان صداوسیما برای حضور در مراسم اربعین کربلا دعوت شدم اما از آنجا که سر کار بودم، نتوانستم بروم که البته خودم فکر می‌کنم طلبیده نشدم. به امید خدا در یک فرصت مناسب که البته بیشتر ترجیح می‌دهم غیرمناسبتی باشد به کربلا می‌روم. چون در فضایی خلوت بهتر می‌توانم راز و نیاز کنم.
​​​​​​​
نادری معتقد است زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین، تاثیر عمیقی بر روح و زندگی‌اش گذاشته و تاکید می‌کند: تجمع زیاد انسان‌ها با ملیت‌های مختلف و انرژی بالایی که در این ایام در کربلا حضور دارند، رهایی و حسی به انسان منتقل می‌کند که تا ماه‌ها و سال‌ها می‌توان حتی با فکر به آن زندگی کرد. کسانی که به مکه رفته‌اند، می‌گویند چنین حسی در مکه هم وجود دارد اما در کربلا به‌خصوص لحظات قبل از اذان، زمانی که تمام نگاه‌ها به یک سمت و سو می‌رود، انرژی بالایی در فضا پراکنده می‌شود. هر کسی در آنجا هست، خلوص نیت دارد. کسی بی‌حسن نیت به آنجا نمی‌آید و همین پاکی و رهایی دسته‌جمعی است که تا ماه‌ها و سال‌ها بر روح و جان انسان می‌نشیند. اگر بخواهم در رابطه با تغییر فردی که بعد از این سفر کردم، توضیحی دهم، این است از وقتی که از سفر کربلا برگشتم، سعی کردم زندگی‌ام را با اعتقاد محکم‌تر و بیشتری جلو ببرم. یادآوری این سفر و حال و هوای نجف، کربلا و کاظمین باعث می‌شود خیلی کارها را انجام ندهم. این بازیگر در انتها به خاطره‌ای به‌یادماندنی از سفر به کربلا اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: سال‌ها پیش خواسته‌ای داشتم که برای برآورده شدنش نذر کردم که اگر به آن برسم در اربعین ۱۵ قیمه می‌پزم و پخش می‌کنم. آن زمان به لحاظ مالی بیشتر از آن نمی‌توانستم نذری بدهم. به خواست خدا به نذرم رسیدم و همین باعث شد هر زمان هر نذری که دارم را به قیمه اربعینم اضافه کنم و الان تعداد آن خیلی زیاد شده. سالی که اربعین را در کربلا بودم در هواپیما به دوستانم گفتم که فکر کنم امسال اربعین نتوانم نذرم را ادا کنم و می‌ماند برای بعد از اربعین که به تهران برگردم! اما این اتفاق نیفتاد و آن سال در همان خانه‌ای که ساکن بودیم، دوستانم دیگ آوردند و کمک کردند که ۲۰۰-۲۵۰ قیمه بپزم و پخش کنم. هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کردم که روزی برسد که در اربعین و در کربلا نذرم را ادا کنم.