قطب‌الدین صادقی بر ضرورت یادآوری عشق در هر دوره و مکانی تاکید کرد و گفت: یادآوری عشق و دوست داشتن، بخصوص در دوره بحران ضروری است چرا که آدم‌ها نباید تکیه‌گاه‌های روحی و عاطفی خود را از دست بدهند.
او همچنین بزرگترین مشکل نسل جوان را احساس تنهایی دانست و گفت: همواره سعی می‌کنم در هر حالی امید و شادی را در جوانان زنده نگه دارم.
این هنرمند پیشکسوت تئاتر از روز چهارم مهر ماه نمایش «عروسی خون» یکی از آثار مشهور فدریکو گارسیا لورکا، شاعر و نمایشنامه‌نویس اسپانیایی را روی صحنه می‌برد.
صادقی در آستانه اجرای این نمایش در گفتگویی از ضرورت عشق و امید و کار کردن در جامعه سخن گفت و تاکید کرد: دیگر نفرت بس است!
او در آغاز توضیح داد که در اجرای این نمایش بر سه محور پاکی، عشق و آزادی تاکید کرده است.
صادقی اضافه کرد: اینها ارزش‌های ماندگار در هر دوره و فرهنگ و مکان و سرزمینی هستند و یادآوری‌شان به عنوان ذخیره معنوی یک ملت بسیار ضروری است.
این پژوهشگر و تئوریسین تئاتر در پاسخ به اینکه در جامعه بحرانی، عشق در سایه قرار می‌گیرد، با اشاره به یکی از جملات فروید (پدر علم روانکاوی) توضیح داد: فروید می‌گوید دو گریزگاه و مفر وجود دارد برای اینکه انسان از بدویت و از جامعه اولیه پر از خشونت نجات یابد و به سوی تمدن و خودآگاهی برود و آن دوست داشتن و کار کردن است. بر این اساس، ما هرگز نباید یادمان برود که همدیگر را دوست داشته باشیم و هیچ گاه نباید عشق را فراموش کنیم؛ چراکه ذخیره بزرگ معنوی انسان است و در کنار آن، باید کار هم بکنیم یعنی دست به تولید بزنیم. ما بدون تولید، هیچ چیزی نیستم و پر از ادعا و حرف‌های بیهوده‌ایم. پس هم باید بلد باشیم درست کار کنیم و هم بدانیم چگونه یکدیگر را دوست داشته باشیم. به قول برشت، نفرت، چهره انسانی ما را زشت کرده است و زمان آن است که عمیقا یکدیگر را دوست بداریم.
صادقی خاطرنشان کرد: یادآوری دوست داشتن و هیجان‌های بزرگ عاشقانه که می‌تواند معنای زندگی ما باشد، در هر دوره و موقعیتی ضرورت دارد بخصوص در دوره بحران که آدم‌ها نباید تکیه‌گاه‌های روحی و عاطفی خود را از دست بدهند.
این استاد دانشگاه که در اجرای نمایش «عروسی خون» مانند برخی دیگر از نمایش‌هایش با گروهی جوان و هنرجویان خود همکاری دارد، اضافه کرد: بازیگران این نمایش بسیار مستعد هستند و خودم آنان را تربیت کرده‌ام. بار اول نیست که با جوانان کار می‌کنم و آخرین بار هم نخواهد بود.
صادقی درباره انگیزه همکاری‌اش با جوانان توضیح داد: بخشی از مسئولیت ما انتقال تجربیات مستقیم و عملی‌مان مان به نسل بعد است؛ چون الان در دانشگاه‌ها به آن شکل درس مفیدی به دانشجویان ارایه نمی‌شود و کمتر هم استادان مجربی باقی مانده‌اند که تجربیات نسل‌های پیشین را به آنان منتقل کنند. بنابراین این وظیفه بر دوش سه چهار تن مانده که احساس مسئولیت می‌کنند و به این کار عشق دارند.
او البته با اشاره به دشواری پرورش بازیگران جوان ادامه داد: آموزش بچه‌های جوان، تربیت کردن و آماده کردن آنان از نظر تکنیک، فکر و تعریف در زندگی، کار ساده‌ای نیست چون در یک مدرسه بازیگری فقط تکنیک نمی‌آموزید بلکه باید تعریفی درست از زندگی و هنر را بیاموزید و این بسیار گسترده، کارساز و البته دشوار است زیرا همیشه مقاومت‌های تربیتی، فردی، فرهنگی و … وجود دارد که هموار کردن آن و قرار دادن هنرجویان در چارچوبی همراه با رهایی و تخیل و آزادی کمی کار می‌برد. بنابراین معلم باید روش کار را بلد باشد. بسیاری از افراد علاقه‌مند به آموزش هستند ولی روش کار را بلد نیستند و ماحصل کارشان ضعیف می‌شود.
صادقی تاکید کرد: به شدت معتقدم که به جوانان باید احترام گذاشت چون نسل آینده‌اند و آنان هستند که فردای زندگی را تحویل می‌گیرند. پس باید با آنان صادقانه و شرافتمدانه کار کنیم تا بدانند که تنها نیستند. این روزها بزرگترین مشکل نسل جوان این است که احساس تنهایی می‌کند. شخصا همواره سعی می‌کنم در هر حالی امید و شادی را در آنان زنده نگه دارم؛ شادی ناشی از اعتماد به نفس و تکنیکی که به دست می‌آورند و توانایی‌هایی که کسب می‌کنند. در این نگاه، شادی یعنی زندگی‌شان معنا دارد و می‌توانند خلاق باشند.
به گزارش ایسنا، نمایش «عروسی خون» با ترجمه و کارگردانی دکتر قطب‌الدین صادقی از شامگاه چهارم مهر ماه اجرای خود را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر آغاز می‌کند و تا دهم آبان ماه هر شب ساعت ۲۰ روی صحنه می‌رود.
بازیگران این نمایش (به ترتیب حروف الفبا) هانا استیفایی، رها اصغری، زاهد برزگر، دانش خورشیدی، حامد دلیریان، الهه رنجبری، آرمین رضایی‌نیا، علی فغانی، پیمان فلاحی، عماد طحان‌زاده، فروزان محمدزاده، صادق مرادی هستند.
